Διαχρονική πολιτική, αστυνομική και δικαστική ευθύνη για αστυνομική βία και ατιμωρησία

Διαχρονική πολιτική, αστυνομική και δικαστική ευθύνη για αστυνομική βία και ατιμωρησία

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), με την ευκαιρία της σημερινής 60ής επετείου της Οικουμενικής Διακήρυξης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων σε συνδυασμό με τα πρόσφατα γεγονότα τονίζει πως η αστυνομική βία στην Ελλάδα είναι τόσο εκτεταμένη αφού το χέρι της οπλίζεται από τη διαχρονική γενικευμένη ατιμωρησία. Δράστης του φόνου του 15χρονου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008 είναι ασφαλώς ο συλληφθείς αστυνομικός. Ηθικοί αυτουργοί όμως είναι όλες οι κυβερνήσεις και όλες οι ηγεσίες της αστυνομίας και της δικαιοσύνης που επί δεκαετίες αφήνουν ατιμώρητους τους αστυνομικούς που βασανίζουν, τραυματίζουν και σκοτώνουν χιλιάδες πολίτες και μετά, μαζί με τους συνδικαλιστές και τους δικηγόρους τους που πληρώνει το κράτος, κατασκευάσουν ψευδορκώντας εκδοχές «ζαρντινιέρας» και «εξοστρακισμών».

Πριν μερικούς μήνες η Ελλάδα καμάρωνε σε έκθεσή της στον ΟΗΕ πως, κατά την περίοδο 2003-2007, αποτάχθηκε μόνο 1 από τους 238 αστυνομικούς που καταγγέλθηκαν για κακομεταχείριση και δεν καταδικάστηκε αμετάκλητα κανένας, ενώ από τους 99 αστυνομικούς που χρησιμοποίησαν όπλο και σκότωσαν 12 άτομα ενώ τραυμάτισαν άλλα 27 μόνο 1 αποτάχθηκε και καταδικάστηκε από Εφετείο. Κατά την Ελλάδα αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει πρόβλημα αστυνομικής βίας και όχι ότι υπάρχει πρόβλημα ατιμωρησίας.

Και όμως! Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καταδίκασαν την Ελλάδα κατά την τελευταίο τετραετία εννέα φορές για κακομεταχείριση και παράνομη χρήση όπλων. Στις περισσότερες περιπτώσεις η καταδίκη περιλάμβανε και τους αστυνομικούς που έκαναν τις απαλλακτικές ΕΔΕ ή τους δικαστικούς που αθώωναν τους δράστες. Κανένας από αυτούς όμως δεν τιμωρήθηκε ποτέ.

Αντίθετα, ο αξιωματικός που κατά το ΕΔΔΑ οργάνωσε την επιχείρηση κατά των Ρομά στον Ασπρόπυργο το 2002 με αποτέλεσμα να χτυπηθεί και να αποβάλει η Γιαννούλα Τσακίρη και μετά έβγαλε ένα ρατσιστικό απαλλακτικό πόρισμα προήχθη και οργάνωσε με την ίδια «επιτυχία» πριν ένα χρόνο την επιχείρηση στα Ζωνιανά. Στη συνέχεια αποστρατεύθηκε και ανέλαβε διδασκαλία στην πανεπιστημιακή σχολή της ΕΛ.ΑΣ., για να εκπαιδεύσει με την «εμπειρία» του τους νέους αξιωματικούς!

Ενώ ο αστυνομικός που ξυλοκόπησε το Δημήτρη Ζελίδη πριν επτά χρόνια στην Τούμπα και οδήγησε σε άλλη μια καταδίκη από το ΕΔΔΑ (ενώ αναμένεται και δεύτερη για το ίδιο επεισόδιο καθώς είχε ξυλοκοπήσει και τον Παναγιώτη Γκαλότσκιν), παρέμεινε στην «ενεργό δράση» για να ξυλοκοπήσει πριν δύο χρόνια τον Αυγουστίνο Δημητρίου. Αν δεν υπήρχαν οι κάμερες ίσως η υπόθεση να είχε την ίδια κατάληξη με εκείνες των Ζελίδη-Γκαλότσκιν. Παρά τις κάμερες και τις τότε δηλώσεις αρμοδίων για παραδειγματικές τιμωρίες και πράσινα άλογα, η ΕΛ.ΑΣ. ούτε καν τον απέταξε. Όμως, στη δίκη που συνεχίζεται αυτές τις ημέρες, κανένας από τους αστυνομικούς που ψευδορκώντας τις πρώτες ημέρες μετά το συμβάν κατέθεταν ένορκα για «αυτοτραυματισμό» και «ζαρντινιέρα» δεν δικάζεται για ψευδορκία, όπως και δεν δικάστηκαν για ανάλογη ψευδορκία στις υποθέσεις Ζελίδη-Γκαλότσκιν (τουλάχιστο 4-5 εμπλέκονται και στις δύο υποθέσεις του 2001 και του 2006), και ας το ζητούσε στις ένορκες καταθέσεις του στις δίκες ο Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ.   

Με βάση  τα επίσημα στοιχεία της πολιτείας, που έχουν δημοσιοποιηθεί μόνο  σε πρόσφατη έκθεση στον ΟΗΕ, μετά από αίτημα οργάνων του ΟΗΕ στη συνέχεια καταγγελιών του ΕΠΣΕ, κατά την περίοδο 2003-2007, ερευνήθηκαν πειθαρχικά 238 καταγγελίες κατά αστυνομικών για κακομεταχείριση και αποτάχθηκε μόνο 1 ενώ για μόνο 127 από αυτές σχηματίσθηκαν ποινικές δικογραφίες και μέχρι σήμερα υπήρχαν μόνο 2 πρωτόδικες καταδίκες που εκκρεμούν ενώπιον εφετείων. Οι υποθέσεις αυτές αφορούσαν 180 καταγγέλλοντα άτομα, από τα οποία 11 είναι Ρομά, 122 αλλοδαποί και 47 λοιποί Έλληνες πολίτες. Παράλληλα, κατά την ίδια περίοδο, υπήρξαν 99 υποθέσεις χρήσης όπλων από αστυνομικούς κατά 20 Ρομά, 37 αλλοδαπών και 75 λοιπών Ελλήνων πολιτών. Ένας αστυνομικός αποτάχθηκε, ένας καταδικάστηκε από Εφετείο ενώ 4 καταδικάστηκαν πρωτόδικα και εκκρεμεί η εκδίκαση των εφέσεων. Από τη χρήση όπλων 12 άτομα σκοτώθηκαν (2 Ρομά, 4 αλλοδαποί και 6 λοιποί Έλληνες) και άλλα 27 τραυματίστηκαν (11 αλλοδαποί και  16 λοιποί Έλληνες).

Την ίδια χρονικό περίοδο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα τέσσερις φορές για κακοποίηση πολιτών από αστυνομικούς (τρεις σε υποθέσεις του ΕΠΣΕ).

Η πρώτη στις 13 Δεκεμβρίου 2005 για κακοποίηση στις 8 Μαΐου 1998 από αστυνομικούς των Ρομά Λάζαρου Μπέκου και Λευτέρη Κουτρόπουλου.

Η δεύτερη στις 18 Ιανουαρίου 2007 για κακοποίηση του Σύριου μετανάστη Mhn Ghassan Alsayed Allaham  στις 8 Σεπτεμβρίου 1998.

Η τρίτη στις 24 Μαΐου 2007 για κακοποίηση του Δημήτρη Ζελίδη στις 23 Δεκεμβρίου 2001.

Η τέταρτη στις 6 Δεκεμβρίου 2007 για κακοποίηση της Ρομνί Γιανούλας Πετροπούλου-Τσακίρη στις 28 Ιανουαρίου 2002.

Υπάρχουν και τρεις καταδίκες της Ελλάδας από το ΕΔΔΑ για παραβίαση του Άρθρου 2 σε υπόθεση πυροβολισμού από αστυνομικό με όπλο (δύο σε υποθέσεις του ΕΠΣΕ).

Η πρώτη καταδίκη, στις 20 Δεκεμβρίου 2004, αφορούσε τραυματισμό του Χρήστου Μακαρατζή στις 13 Σεπτεμβρίου 1995.

Η δεύτερη καταδίκη, στις 21 Ιουνίου 2007, αφορούσε τραυματισμό που άφησε παράλυτο στις 26 Ιανουαρίου 1998 το Ρομ Γιάννη Καραγιαννόπουλο.

Η τρίτη καταδίκη, στις 5 Ιουλίου 2007, αφορούσε το θανάσιμο τραυματισμό, στις 21 Νοεμβρίου 2001, του Αλβανού ΣGentjan Celniku.

Υπάρχουν παράλληλα και δύο ανάλογες καταδίκες της Ελλάδας από το αντίστοιχο όργανο του ΟΗΕ, την Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
 
Η πρώτη, στις 28 Μαρτίου 2006, όταν αποφάνθηκε ότι η Ελλάδα, και μάλιστα σε επίπεδο Αρείου Πάγου, δεν έλαβε υπόψη της τις καταγγελίες του Αλέξανδρου Κουΐδη πως η ομολογία του ήταν αποτέλεσμα κακομεταχείρισης από την αστυνομία, μεταξύ 17 Μαΐου και 27 Ιουνίου 1991.

Η δεύτερη, στις 24 Ιουλίου 2008, όταν αποφάνθηκε πως η Ελλάδα δεν έκανε αποτελεσματική διερεύνηση των καταγγελιών για χρήση αστυνομικής βίας σε βάρος του Ρομ Ανδρέα Καλαμιώτη στις 14 Ιουνίου 2001 στην Αγία Παρασκευή Αττικής.

Στη συνέχεια το ΕΠΣΕ αναδημοσιεύει δύο κείμενα της Διεθνούς Αμνηστίας που συμπληρώνουν τις θέσεις του ΕΠΣΕ και αναφέρονται και στην θλιβερά επίκαιρη κοινή έκθεση του 2002 για την ατιμωρησία στις περιπτώσεις αστυνομικής βίας

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...