Εν όψει των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, η ΟΛΚΕ με το παρόν κείμενο επιχειρεί να γνωστοποιήσει τις θέσεις της για όλα τα ζητήματα διακρίσεων και άνισης μεταχείρισης που υπάρχουν κυρίως στην ελληνική νομοθεσία, αλλά και στην ελληνική κοινωνία εν γένει. Η παρακάτω ανάλυση θίγει τα κυριότερα ζητήματα ανά δικαιοδοσία υπουργείου και σε καμία περίπτωση δεν είναι εξαντλητική, ούτε ως προς το εύρος των ζητημάτων ούτε ως προς το βάθος στα οποία αυτά αναλύονται. Παραμένουμε πάντα ανοιχτές και ανοιχτοί στο διάλογο.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Ποινικός Κώδικας- Άρθρο 347
Κατάργηση άρθρου 347 του ποινικού κώδικα που θέτει ελάχιστο όριο ηλικίας συναινετικής σεξουαλική επαφής ατόμων του ίδιου φύλου τα 17 έτη, εν αντιθέσει με το άρθρο 339 που προβλέπει τα 15 έτη για την επαφή μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου. Την ίδια πρόταση έχει κάνει και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, προκειμένου να εξαλειφθεί η διάκριση αυτή. Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα της Ευρώπης μαζί με το Γιβραλτάρ που διατηρεί διαφορετικά όρια ηλικίας στην νομοθεσία της. Σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις για την ίδια πράξη ένας ομοφυλόφιλος πολίτης μπορεί να διωχθεί ποινικά και ένας ετεροφυλόφιλος πολίτης όχι. Υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι η συγκεκριμένη διάταξη παραμένει ανενεργή. Η αλήθεια είναι πως οι δικαστικοί είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν την συγκεκριμένη διάταξη αν μια σχετική υπόθεση φτάσει στα δικαστήρια. Απλά τέτοιες υποθέσεις προκύπτουν σπάνια, αλλά όχι και καθόλου.
Πολιτικός Γάμος και Σύμφωνο Συμβίωσης
Η νομική αναγνώριση ζευγαριών και με πολιτικό γάμο και με σύμφωνο συμβίωσης είναι αναγκαία, ώστε να διευθετηθούν ζητήματα εργασιακά, κληρονομικά, περιουσιακά, φορολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και πολλά άλλα, που αφορούν τα ομόφυλα ζευγάρια, με τρόπο ισότιμο σε σχέση με τα ετερόφυλα ζευγάρια. Θεωρούμε ότι το υπάρχον πλαίσιο του συμφώνου συμβίωσης πρέπει να επεκταθεί, για να περιλαμβάνει και τα ομόφυλα ζευγάρια και κάθε νομοθέτημα που θα αφορά την νομική αναγνώριση ζευγαριών στο μέλλον δεν πρέπει να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια. Η θέση μας παραμένει ότι πρέπει και τα ομόφυλα ζευγάρια να έχουν πρόσβαση στον πολιτικό γάμο, καθώς μόνο αυτός παρέχει όλο ανεξαιρέτως το φάσμα των δικαιωμάτων και των προνομίων που πρέπει να έχουν τα ζευγάρια. Τον πολιτικό γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια έχει στηρίξει και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Στην Ευρώπη πέντε χώρες έχουν θεσμοθετήσει τον πολιτικό γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια (Ολλανδία, Βέλγιο, Ισπανία, Νορβηγία και Σουηδία), ενώ άλλες δέκα πέντε παρέχουν κάποιας μορφής αναγνώριση στις σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών (Ισλανδία, Φιλανδία, Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Ελβετία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Αυστρία, Κροατία, Πορτογαλία, Ανδόρα). Σε κάποιες από αυτές οι σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών αναγνωρίζονται ως ισότιμες με τον πολιτικό γάμο, ενώ πολλές χώρες προωθούν τον πολιτικό γάμο (Ισλανδία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Αλβανία, Πορτογαλία). Εκτός Ευρώπης ο πολιτικός γάμος επιτρέπεται στον Καναδά, την Ν. Αφρική, και έξι πολιτείες της Αμερικής, ενώ σύμφωνα συμβίωσης υπάρχουν σε πολιτείες της Αυστραλίας, στη Νεά Ζηλανδία, σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και σε δέκα τέσσερεις πολιτείες της Αμερικής.
Γονεϊκότητα και Τεκνοθεσίες
Θεωρούμε ότι τα ομόφυλα ζευγάρια και τα ομοφυλόφιλα άτομα πρέπει να έχουν ισότιμη πρόσβαση στις υπηρεσίες τεκνοθεσίας, καθώς έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με την ομογονεϊκότητα έχουν δείξει ότι τα παιδιά που ανατρέφονται από ομόφυλα ζευγάρια δεν παρουσιάζουν διαφορές στην σωματική και ψυχολογική τους ανάπτυξη, ούτε και στην κοινωνικοποίηση τους ή την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους σε σχέση με τις παραδοσιακές οικογένειες. Την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια έχει στηρίξει και η Αμερικανική Ένωση Ψυχολόγων. Επίσης, είναι απαραίτητο να μην γίνονται διακρίσεις εναντίον λεσβιών στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και την εξωσωματική γονιμοποίηση.
Οι τεκνοθεσίες από ομόφυλα ζευγάρια επιτρέπονται σε πολλές χώρες της Ευρώπης (Ολλανδία, Βέλγιο, Ισπανία, Νορβηγία, Σουηδία, Ισλανδία, Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ανδόρα και με ορισμένους περιορισμούς σε Γαλλία, Γερμανία και Φιλανδία). Εκτός Ευρώπης επιτρέπονται στο μεγαλύτερο μέρος του Καναδά, τη Ν. Αφρική, την Ουρουγουάη, και σε δέκα επτά πολιτείες της Αμερικής.
Κηρύγματα Μίσους (ν. 927/1979)
Είναι απαραίτητη η επέκταση του νόμου 927/1979 που ποινικοποιεί τα κηρύγματα μίσους και την σύσταση οργανώσεων με σκοπό την προαγωγή του μίσους, της βίας και των διακρίσεων, ώστε να περιλαμβάνει τον σεξουαλικό (γενετήσιο) προσανατολισμό και την ταυτότητα του κοινωνικού φύλου. Η ελληνική κυβέρνηση έχει υπογράψει και το Κοινοβούλιο έχει επικυρώσει την συνθήκη της Λισαβόνας (σύντομα θα είναι νομικά δεσμευτική και για την Ελλάδα) που απαγορεύει τις διακρίσεις με βάση την εθνοτική και φυλετική καταγωγή, τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, την ηλικία, την αναπηρία και τον σεξουαλικό προσανατολισμό(Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση αρ. 6 παρ. 1,2 και 3, Συνθήκη για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρ. 10, αρ. 19 παρ. 1, αρ 21 παρ. 1, 2 και 3). Επίσης, η προστασία με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό αναφέρεται ρητά και στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποτελεί μέρος της Συνθήκης της Λισαβόνας (αρ. 21, αρ. 33). Προς την κατεύθυνση της εναρμόνισης με την συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει να επεκταθεί ο νόμος 927/1979 (που τώρα καλύπτει μόνο τις τρεις πρώτες προαναφερθείσες περιπτώσεις).
Η ανάγκη επέκτασης του νόμου φαίνεται και από την πρόσφατη υπόθεση του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος με αφορμή την δολοφονία του ηθοποιού Ν. Σεργιανόπουλου είπε ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι «ηθικά απονευρωμένοι, χωματοποιημένοι με ψυχοπαθολογικές εκτροπές, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής, που έχουν αναγάγει σε αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής περιττωμάτων». Μετά από αυτές τις δηλώσεις ο μητροπολίτης έκανε αγωγή εναντίον του gay ακτιβιστή Λύο Καλοβυρνά, ο οποίος στηλίτευσε τις παραπάνω δηλώσεις του μητροπολίτη. Πέρα από αυτό το περιστατικό, όμως, είναι συχνό φαινόμενο οι προσβλητικές και απαξιωτικές αναφορές εναντίον των ομοφυλοφίλων και από πολιτικούς και δημοσιογράφους, όπως φάνηκε και από τη συζήτηση του Κοινοβουλίου για το σύμφωνο συμβίωσης. Την επέκταση του νόμου 927/1979 έχει στηρίξει και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η ποινικοποίηση των κηρυγμάτων μίσους δεν αποτελεί εμπόδιο στην ελευθερία του λόγου, αλλά προστατεύει από προσβολές, μίσος και περιθωριοποίηση ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού. Με την επέκταση των διατάξεων του ν. 927/1979 θα μπορέσουν οι ομάδες αυτές να εκφράσουν πιο εύκολα τις απόψεις τους και ο κοινωνικός διάλογος πάνω στα αιτήματά τους θα γίνεται μακριά από μεσαιωνικές και βάρβαρες κραυγές εντυπωσιασμού.
Τα κηρύγματα μίσους έχουν ποινικοποιηθεί σε δέκα πέντε χώρες της Ευρώπης. Αυτές είναι οι Ανδόρα, Βέλγιο Κροατία, Δανία, Εσθονία, Γαλλία, Ισλανδία, Ιρλανδία, Λιθουανία, Νορβηγία, Πορτογαλία Ρουμανία, Ισπανία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο.
Επιτροπή κατά των διακρίσεων
Θεωρούμε ότι πρέπει να συσταθεί μια επιτροπή στα πλαίσια του Υπουργείου Δικαιοσύνης που θα είναι αρμόδια για την καταγραφή των διακρίσεων που υπάρχουν σε νομικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς και την κατάθεση προτάσεων για την εξάλειψή τους με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του κοινωνικού φύλου. Θεωρούμε επίσης, ότι είναι απαραίτητη η συμμετοχή κοινωνικών φορέων και ΜΚΟ σε αυτήν την επιτροπή.
Παρατηρητήριο εγκλημάτων μίσους
Προτείνουμε την ίδρυση παρατηρητηρίου εγκλημάτων μίσους με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του κοινωνικού φύλου με την συμμετοχή κρατικών φορέων και οργανώσεων που εκπροσωπούν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, λεσβιών, αμφισεξουαλικών και trans. Έτσι θα μπορούμε να έχουμε συντονισμένο διάλογο, να γνωρίζουμε ποια και πόσα είναι αυτά τα εγκλήματα, αν η κατάσταση χειροτερεύει ή βελτιώνεται και με ποιες δράσεις μπορεί να επιτευχθεί αλλαγή.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Διακρίσεις στην εργασία (ν. 3304/2005)
Η Ελλάδα εναρμόνισε την νομοθεσία της το 2005 (ύστερα από δύο χρόνια καθυστέρησης) με την ευρωπαϊκή οδηγία 78/2000 για τις διακρίσεις στην απασχόληση με βάση την εθνοτική και φυλετική καταγωγή, τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, την ηλικία, την αναπηρία και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Δυστυχώς, ο νόμος δεν είναι γνωστός στους εργαζομένους και τις εργαζόμενες και η επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης που συστάθηκε με αυτόν τον νόμο δεν συνήλθε ποτέ. Ο νόμος πρέπει να γνωστοποιηθεί ευρύτερα στους εργαζομένους, μέσω των συνδικάτων, των εργατικών σωματείων, των ΜΚΟ και κάθε άλλου αρμόδιου φορέα (Σ.ΕΠ.Ε. Συνήγορος του Πολίτη, κτλ), ώστε να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και να κάνουν χρήση της προστασίας που αυτός παρέχει. Επίσης, πρέπει να επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει και την περίπτωση της ταυτότητας του κοινωνικού φύλου και να βελτιωθεί σημαντικά. Για τις βελτιώσεις έχουμε κάνει σχετικές προτάσεις στην αρμόδια από το νόμο Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδας (Ο.Κ.Ε.), με απαντητική επιστολή μας στον πρόεδρό της κ. Πολυζωγόπουλο.
Επαφές με συνδικαλιστές
Είναι πολύ σημαντικό να αναπτυχθούν επαφές μεταξύ ΜΚΟ και συνδικαλιστών, ώστε να τεθεί σε πραγματική ισχύ ο νόμος 3304/2005. Σε αυτό θα χρειαστεί να υπάρξει διαρκής επικοινωνία με συνδικαλιστές των κομμάτων που ενδιαφέρονται να εργαστούν για ζητήματα διακρίσεων και να αναπτυχθούν προγράμματα και δραστηριότητες κατά των διακρίσεων.
Προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης
Πολλοί πολίτες και πολλές πολίτισσες που ζουν ως τραβεστί και τρανσέξουαλ, λόγω των διακρίσεων και των αρνητικών στερεοτύπων εναντίον τους έχουν να αντιμετωπίσουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην εύρεση εργασίας. Ως αποτέλεσμα πολλοί και πολλές εξ αυτών καταλήγουν στην πορνεία την οποία στις περισσότερες περιπτώσεις εξασκούν εξαναγκαστικά. Για τον λόγο αυτό πρέπει να υπάρχουν προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης για αυτήν την κατηγορία πολιτών στον ΟΑΕΔ, ώστε να μπορούν εφόσον θέλουν να ακολουθήσουν κάποιο άλλο επάγγελμα, δεδομένου ότι η πορνεία είναι αδύνατον να ασκείται ες αεί. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να δίνονται κίνητρα στους εργοδότες, ώστε να προσλαμβάνουν αυτούς τους ανθρώπους.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση και Εκπαίδευση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Έχει καθυστερήσει η απαραίτητη κατά την γνώμη μας εισαγωγή στα ελληνικά σχολεία της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με ισότιμη και επιστημονική αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας και του τρανσεξουαλισμού. Οι μαθητές θα ενημερώνονται αμερόληπτα και αντικειμενικά για αυτά τα ζητήματα, καθώς και για ζητήματα σεξουαλικής υγείας, διακρίσεων, σεξουαλικού προσανατολισμού και αποδοχής του διαφορετικού. Έτσι, σε βάθος χρόνου θα εξαλειφθούν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις και θα χτυπηθούν οι διακρίσεις και τα στερεότυπα από νωρίς. Σε αυτό θα βοηθήσει και η εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα που ισχύει ήδη σε κάποιες χώρες της Ευρώπης. Εξαιρετικά χρήσιμες είναι οι πληροφορίες που δίνει η Αμερικανική Ένωση Ψυχολόγων στον ιστότοπό της(www.apa.org).
Διακρίσεις- Bullying
Στο χώρο της εκπαίδευσης πρέπει, επίσης, να αντιμετωπιστεί το bullying που αποδεδειγμένα ασκεί μεγάλη ψυχολογική και συναισθηματική πίεση στα θύματα και εμποδίζει την κοινωνικοποίησή και ανάπτυξή τους. Σε αρκετές περιπτώσεις αφήνει μακρόχρονα ψυχολογικά προβλήματα. Με την σωστή παιδεία προς τους μαθητές και την έγκαιρη επέμβαση (ύστερα από κατάλληλη εκπαίδευση) από του δασκάλους και τους καθηγητές τέτοια φαινόμενα θα εκλείψουν. Σχετικά με τις διακρίσεις στον χώρο της παιδείας προετοιμάζεται οδηγία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα τις αντιμετωπίζει. Πρέπει να ασκηθεί πίεση, ώστε η υιοθέτηση της οδηγίας να μην καθυστερήσει και η συνακόλουθη νομοθεσία να μην μείνει ανενεργή. Σαφώς, η εθνική νομοθεσία πρέπει να καλύπτει και τα ζητήματα εκείνα που αφορούν τις διακρίσεις στην παιδεία και δεν καλύπτονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, λόγω της περιορισμένης δικαιοδοσίας της. Σχετικές προτάσεις έχουμε κάνει στην Ο.Κ.Ε. για την καλύτερη δυνατή εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Βία κατά των Λεσβιών, Ομοφυλόφιλων, Αμφισεξουαλικών και Trans
Η βία εναντίον ανθρώπων διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας κοινωνικού φύλου πρέπει να αντιμετωπιστεί με την ίδια σοβαρότητα που αντιμετωπίζεται και η βία εναντίον των γυναικών ή η ενδοοικογενειακή βία. Δεδομένου ότι τα περιστατικά είναι πολλά και ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία, θα έπρεπε να υπάρχει και ξενώνας για εφήβους που εκδιώχθηκαν από το σπίτι τους και υφίστανται βία (σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική), ώστε να φιλοξενούνται και να μπορέσουν με σχετική ομαλότητα να συνεχίσουν τη ζωή τους. Θεωρούμε επίσης, απολύτως απαραίτητη την λήψη σκληρότερων μέτρων κατά των εγκλημάτων μίσους και των δραστών μέσα από εκστρατείες ενημέρωσης κατά της ομοφοβίας και μέσω αυστηρότερων ποινών στον ποινικό κώδικα. Η διάταξη του άρθρου 23 του ν. 3719/2008 είναι ανεπαρκής.
Συμπεριφορά αστυνομικών οργάνων
Πολύ συχνά φτάνουν καταγγελίες στην ΟΛΚΕ για βία εκ μέρους αστυνομικών οργάνων σε πάρκα και σε αστυνομικά τμήματα, ιδιαίτερα εναντίον τραβεστί και τρανσέξουαλ. Αυτό δημιουργεί φόβο και δυσπιστία προς την ελληνική αστυνομία και καθιστά δύσκολη την καταγγελία εγκλημάτων και βίας με κίνητρο τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα κοινωνικού φύλου, πόσο μάλλον την διερεύνηση τέτοιων περιστατικών. Γι’ αυτόν το λόγο πιστεύουμε ότι τα αστυνομικά όργανα θα έπρεπε να εκπαιδευτούν σε ζητήματα διαφορετικότητας και ότι θα έπρεπε να λειτουργεί στα πλαίσια της αστυνομίας ανεξάρτητο όργανο που θα ερευνά με εχεμύθεια και αμεροληψία τις παραπάνω καταγγελίες.
Άσυλο
Στην Ελλάδα έχει υπάρξει μια περίπτωση ενός Ιρανού στον οποίο μετά από μεγάλες προσπάθειες της ΟΛΚΕ δόθηκε άσυλο καθότι είναι ομοφυλόφιλος και αν επέστρεφε στην πατρίδα του κινδύνευε εκτελεστεί με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο. Δεν είναι σίγουρο, όμως, ότι θα δίνεται πάντα άσυλο σε τέτοιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό θα έπρεπε με ξεκάθαρο νόμο να παρέχεται άσυλο σε ανθρώπους, οι οποίοι αν εκδοθούν στην χώρα προέλευσής τους κινδυνεύουν με φυλάκιση ή εκτέλεση, καθώς σε πολλές χώρες η ομοφυλοφιλία ποινικοποιείται (κυρίως σε χώρες της Αφρικής και της νότιας Ασίας, από τις οποίες ξεκινούν μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα).
Δελτία ταυτότητας για τρανσέξουαλ
Είναι αναγκαίο οι τρανσέξουαλ πολίτες και πολίτισσες να μπορούν να αλλάζουν δελτίο ταυτότητας στο άλλο φύλλο, ανεξάρτητα από το αν έχουν προβεί σε διόρθωση του φύλου, καθώς αυτή η διαδικασία απαιτεί πολύ χρόνο και χρήμα που δεν διαθέτουν οι άνθρωποι αυτοί, εν μέρει λόγω της περιθωριοποίησής τους.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Ενημέρωση/εκστρατείες για HIV/AIDS
Δεν έχει υπάρξει ακόμα καμία κρατική εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των ομοφυλόφιλων αντρών για την πρόληψη του ιού HIV. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την θέση των υπηρεσιών υγείας ότι οι ομοφυλόφιλοι άντρες αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου και κατά συνέπεια θα έπρεπε να ενημερώνονται συνεχώς με ενημερωτικά φυλλάδια και εκστρατείες. Η ενημέρωση θα έπρεπε να είναι συνεχής και κατανοητή και να γίνεται μέσω όλων των μέσων (Τύπος, τηλεόραση, διαδίκτυο, ραδιόφωνο, κ.τ.λ.). Οι συμβουλές των ΜΚΟ που ασχολούνται με την πρόληψη και την ευαισθητοποίηση πρέπει να συμμετέχουν σε κάθε προσπάθεια διαμόρφωσης σχετικών προγραμμάτων και εκστρατειών.
Αιμοδοσία
Είναι παράνομο να γίνεται κανείς αιμοδότης αν είχε έστω και μία σεξουαλική επαφή με άτομο του ίδιου φύλου από το 1977 και έπειτα, καθώς θεωρείται ότι έχει εκτεθεί στον ιό HIV. Έτσι, στοχοποιείται η ομοφυλοφιλική κοινότητα. Θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί κατάφωρη αδικία και ότι θα έπρεπε αυτή η απαίτηση να αντικατασταθεί από την απαγόρευση σε όσους είχαν έστω και μια σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις και δεν έχουν εξεταστεί για Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Άλλωστε ο ιός HIV και το AIDS, όπως συνεχώς τονίζουν οι γιατροί, είναι ζητήματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο μια συγκεκριμένη ομάδα.
Κάλυψη Θεραπείας Διόρθωσης Φύλου από τα Ασφαλιστικά ταμεία
Η διαταραχή δυσφορίας γένους θεωρείται σοβαρή ψυχολογική διαταραχή, η θεραπεία της οποίας είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την κοινωνικοποίηση, την ανάπτυξη και την ομαλή ένταξη των ανθρώπων που πάσχουν από αυτήν στην κοινωνία. Για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι η θεραπεία (ψυχοθεραπεία, εγχείρηση διόρθωσης φύλου, ορμονοθεραπεία) πρέπει να καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς το κόστος είναι δυσβάσταχτο, για να το αναλάβει ο πάσχων ή η πάσχουσα. Μέχρι στιγμής μόνο το Ι.Κ.Α. έχει καλύψει μια τέτοια περίπτωση. Το ίδιο πρέπει να κάνουν χωρίς περιττούς περιορισμούς και διαδικασίες όλα τα ασφαλιστικά ταμεία.
