ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΛΕΣΒΙΕΣ!

Ανέκαθεν η κυρίαρχη ιδεολογία παρουσίαζε την ομοφυλοφιλία ως μια μορφή παθολογίας, με τους ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες να θεωρούνται το νοσηρό προϊόν μιας «διαταραγμένης» ανατροφής οι οποίοι χρήζουν θεραπευτική «μεταστροφή».

Με αυτήν τους την συναυτουργία, οι κοινωνικές επιστήμες, η ψυχολογία και η ιατρική προσέφεραν στα ΜΜΕ μια «επιστημονική» αιτιολόγηση για την καταπίεση των ομοφυλοφίλων. Διαχρονικά χρησιμοποιήθηκαν διάφορες κοινωνιολογικές – ψυχολογικές ή ιατρικές «ενδείξεις» που στήριξαν τον εγκλεισμό σε ψυχιατρικά νοσοκομεία και φυλακές. Δικαιολόγησαν τον χωρισμό από τους αγαπημένους, την απομάκρυνση των παιδιών, την απόρριψη από εργασίες ή και την απόλυση. Και για γενικά όσων η σεξουαλική ταυτότητα και επιλογή δεν ακολουθεί την συμβατική ετεροφυλοφιλική νόρμα τις κατάφωρες διακρίσεις στο πλαίσιο του νόμου και της κοινωνίας συνεπικουρούμενη από τον αναχρονιστικότερο, ηθικολόγο και υποκριτικό θεσμό την εκκλησία.

Η καταπίεση των ομοφυλοφίλων αγγίζει κάθε πτυχή της ζωή τους. Υπολογίζεται ότι το 92% των ομοφυλόφιλων θυμάτων επιθέσεων βίας είχε γίνει στόχος λεκτικών επιθέσεων και απειλών στο παρελθόν, ενώ το 75% του συνόλου της ομοφυλοφιλικής κοινότητας θεωρούν ότι στο μέλλον θα γίνουν στόχος λόγο της σεξουαλικής τους επιλογής ή ταυτότητας. Οι οικογένειες καταγωγής ειδικά στην επαρχία αρνούνται να αποδεχθούν ένα ομοφυλόφιλο μέλος τους, ενώ στον εργασιακό τομέα υφίστανται διάφορες κυρώσεις ή στερούνται βασικά δικαιώματα υπηρεσιών, όπως συντάξεις, επιδομάτων και αδειών πατρότητας ή μητρότητας. Ενώ σε κοινωνικό επίπεδο η εκκλησία εξαπολύει σταυροφορίες κατά του «ομοφυλοφιλικού τρόπου ζωής».

Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι αποκρύπτουν την σεξουαλική τους προτίμηση, συστήνοντας τους ερωτικούς συντρόφους ως «φίλους» φτάνοντας συχνά να επινοούν ή να «αποκτούν αναγκαστικά» μνηστή ή σύζυγο. Όλοι αυτοί οι διπλανοί αόρατοι άνθρωποι, αναγκάζονται να ζουν εγκλωβισμένοι στο παρασκήνιο επειδή «έγκριτες» απόψεις -επιστημόνων, παπάδων ή πολιτικών όλοι τους αφιερωμένοι στην τάξη και στην «φυλετική» ηθική- θεωρούν ότι «η ομοφυλοφιλία αποτελεί σύμπτωμα νεύρωσης και σοβαρής διαταραχής της προσωπικότητας. Διότι πίσω από την «χαρούμενη» (gay), εξωτερική εμφάνιση του ομοφυλόφιλου ατόμου βρίσκονται ο πόνος και η οργή που ακρωτηρίασαν την ικανότητα για αληθινή ωρίμανση, υγιή ανάπτυξη και αγάπη». Φυσικά κάτι τέτοιο είναι πέρα για πέρα ψεύτικο, ανυπόστατο, αντεπιστημονικό, αντικοινωνικό και ρατσιστικό. Αποκορύφωμα αποτελούν οι «θεραπείες μεταστροφής» για την «ίαση» των ομοφυλοφίλων και την αλλαγή τους σε ετεροφυλόφιλους με προεξέχοντα υπέρμαχο τον ελληνορθόδοξης καταγωγής Charles Socratides.

Κάτω από το βάρος των αγώνων των κινημάτων, η προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας ως παθολογική κατάσταση τείνει να γίνει εξαίρεση και όχι κανόνας αλλά δεν αρκεί αυτό. Θα πρέπει η κοινωνία με στόχο την απελευθέρωση να αναθεωρήσει τα στερεότυπα και τις κοινοτυπίες που υπάρχουν αναφορικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τον ρατσισμό που διακατέχει η ομοφυλοφοβία. Μόνο τότε θα μπορέσουμε όχι μόνο να μιλάμε, αλλά και να χτίσουμε ένα καλύτερο κόσμο, ο οποίος δεν θα θεωρεί δεδομένο ότι όλοι είναι ετεροφυλόφιλοι, όπως δεν είναι λευκοί, Έλληνες, χριστιανοί, ορθόδοξοι, ή όλα αυτά μαζί.

Η αλληλεγγύη στα κινήματα των ομοφυλοφίλων αφορά όλη την κοινωνία ανεξάρτητα σεξουαλικής ταυτότητας, επιλογής, ή προσανατολισμού ώστε οι ομοφυλόφιλοι να:

  • Βγουν στο προσκήνιο και να ζήσουν μια ορατή ομοφυλόφιλη κοινωνική ζωή, απαλλαγμένη από την ομοφοβία τις διακρίσεις και τον κοινωνικό ρατσισμό. 
  • Αντιμετωπίσουν ισότιμα τις προκλήσεις της εφηβείας, της ενήλικης ζωής αλλά και της τρίτης ηλικίας. 
  • Διεκδικήσουν ισότιμα τα ζητήματα πατρότητας ή μητρότητας.
  • Προβάλουν την πολιτισμική τους ποικιλομορφία.
  • Κατοχυρώσουν ισότιμα κοινωνικά, εργασιακά, πολιτικά δικαιώματα.

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ούτε «ατομική παρέκκλιση» ούτε «ψυχικό νόσημα», αλλά σεξουαλική επιλογή και ταυτότητα. Δε είναι «κολλητική», ούτε επηρεάζει την εργασιακή ή επιστημονική ικανότητα, αντίθετα αποτελεί μια από τις πολλές διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης διαφορετικότητας.

Η χειραφέτηση των ανθρώπων είναι πρωτίστως πράξη πολιτική και όχι «ανδρική» ή «γυναικεία» ή «ετεροφυλοφιλική» υπόθεση και αφορά όλους ανεξάρτητα σεξουαλικού προσανατολισμού. Γιατί ο αγώνας για μια ελεύθερη κοινωνία ή θα είναι αγώνας από όλους για όλους ανεξαρτήτως ή δεν θα είναι για κανέναν!

Στα ιδεολογήματα του ή με αυτούς ή με έμας που προβάλει εκβιαστικά ο ηθικολόγος, φονταμενταλιστικός, εθνικοχριστιανικός straight κόσμος, δεν υπάρχουν διλήματα: Είμαστε όλοι πούστηδες, όλες λεσβίες.

[Πηγή]

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...