Τον περασμένο Ιούλιο πήγα στην Κατερίνη για να δω την κολλητή μου. Είχε καλέσει εμένα και μια άλλη κοπέλα να μείνουμε εκεί για 5 μέρες. Ένα βράδυ είχαμε κανονίσει να έρθει να μας πάρει ο κολλητός της να μας πάει στο πάρτι που έκανε σπίτι του. Εκεί ήταν μαζεμένα πολλά παιδιά που ήξερα μέσω της κολλητής μου. Η φίλη της από κει και ο πρώην της ήταν στην παρέα και ήταν καλός μου φίλος, μπορώ να πω κολλητός μου για 2 χρόνια.
Το πάρτι ξεκίνησε χαλαρά. Ακούγαμε μουσική και αρχίσαμε να πίνουμε. Σε κάποια φάση η κοπέλα που έμενε με μένα και την κολλητή μου ήθελε να φύγουμε. Δεν τους πολυπήγαινε όλους αυτούς. Εγώ ήθελα να κάτσω κι άλλο. Ήθελα να περάσω κι άλλο χρόνο με τα παιδιά αφού θα έφευγα σε λίγες μέρες. Οπότε ήρθε το αγόρι της κολλητής μου και τις πήρε. Εγώ έκατσα.
Ήπιαμε πολύ. Μια κοπέλα άρχισε να ξερνάει και να κάνει ακραία πράγματα. Έτρεχε στο μπαλκόνι και φοβηθήκαμε. Την πήγαν σε ένα δωμάτιο για να την ηρεμήσουν. Οι πιο πολλοί πήγαν εκεί για να δουν πως είναι. Εντωμεταξύ άρχισα κι εγώ να νιώθω χάλια. Πήγα στην τουαλέτα και ξέρναγα επί ένα τέταρτο. Όταν βγήκα, ήταν έξω ο τύπος που έκανε το πάρτι. Εγώ μετά βίας κράταγα τα μάτια μου ανοιχτά. Είχα μουδιάσει ολόκληρη. Με πήρε και με πήγε σε ένα άλλο δωμάτιο. Όλοι οι άλλοι ήταν δίπλα στην άλλη κοπέλα. Με έβαλε στο κρεβάτι και περίμενα να με αφήσει να κοιμηθώ λίγο μέχρι να συνέλθω. Αλλά δεν έφυγε. Ξάπλωσε μαζί μου στο κρεβάτι. Με ρώτησε αν θέλω να φασωθούμε και δεν περίμενε καν απάντηση. Άρχισε να με φιλάει και χώθηκε κατευθείαν. Ήμουν σοκαρισμένη. Δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου και να κουνήσω τα χέρια μου. Είχα μουδιάσει ολόκληρη. Του έλεγα να σταματήσει με τη λίγη φωνή που μου έβγαινε αλλά δεν είμαι σίγουρη αν με άκουγε στη αρχή. Όταν το άκουσε σταμάτησε για 2 δευτερόλεπτα και μετά συνέχισε. Το ίδιο έγινε άλλες 2-3 φορές. Σε κάποια φάση με γύρισε κιόλας. Κι εγώ δεν έκανα τίποτα. Απλά περίμενα να τελειώσει όλο αυτό ή να μπει κάποιος να τον σταματήσει.
Κάποια στιγμή μπήκε όντως κάποιος. Ήταν η φίλη μου. Εκείνος της είπε απότομα να φύγει. Κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά απ’ αυτό που είδε. Άρχισε να κλαίει και έτρεξε να τον πει στον κολλητό μου για να κάνει κάτι. Δεν έκανε τίποτα. Δεν ήρθε καν να δει τι συμβαίνει. Εγώ άρχισα πάλι να ξερνάω στο κρεβάτι. Εκείνος σταμάτησε για λίγο. Άνοιγα τα μάτια μου σιγά σιγά και προσπάθησα να ανακαθήσω στο κρεβάτι. Προσπάθησα να βρω το εσώρουχό μου. Μετά από λίγο ήρθε ο κολλητός μου. Με βοήθησαν με τον άλλον να βάλω τα παπούτσια μου. Όταν έφυγε για λίγο ο κολλητός μου για να βρει το κινητό μου, ο άλλος προσπάθησε να μου βάλει το πέος του στο στόμα μου. Όταν ξανάρθε ο φίλος μου φερόταν πάλι νορμάλ. Τελικά αυτός με έβαλε σε ένα αμάξι για να πάω να βρω την κολλητή μου. Με συνόδεψε η φίλη μου. Είπε στην κολλητή μου ότι κάτι έγινε. Κατάλαβε περίπου τι συνέβη. Το συζητήσαμε για λίγο και μετά πήγαμε σπίτι για να κοιμηθώ.
Το πρωί πήγα στην τουαλέτα. Είχα αίματα. Έκανα ένα καλό μπάνιο και βγήκα να μιλήσω με την κολλητή μου. Ήταν έξαλλη μαζί του. Είχαν μιλήσει και αυτός παραδέχτηκε απ’ έξω απ’ έξω τι έκανε. Μου είπε να πάω στην αστυνομία. Ένιωθε μέχρι και τύψεις που μου τον είχε γνωρίσει και με άφησε εκεί μόνη μου. Το ίδιο βράδυ μαζευτήκαμε εγώ, αυτή, η φίλη της, η κοπέλα που το είχε δει και με συνόδεψε όταν έφυγα, και ο κολλητός μου. Όλοι μου είπαν να πάω στην αστυνομία. Εκτός απ τον κολλητό μου. Είπε ότι δεν θέλει να πάρει πλευρά και να ανακατευτεί. Ήταν φίλος με τον μαλάκα από παιδιά. Το περίμενα.
Έφυγα την επόμενη μέρα από κει. Είχα σκοπό να μην το πω σε κανέναν. Αλλά με το που με ρώτησε η μαμά μου πως πέρασα έβαλα τα κλάματα. Τους είπα τι είχε γίνει. Φυσικά και μου είπαν να πάω στην αστυνομία. Δεν το έκανα ποτέ. Ήθελα να το ξεχάσω. Δεν ήθελα να το μάθει κανείς άλλος. Ειδικά το αγόρι μου. Μόλις τα είχαμε φτιάξει και φοβόμουν ότι θα θεωρήσει ότι τον απάτησα και θα με χωρίσει, ή ότι δεν θα μπορεί να το αντιμετωπίσει και θα με άφηνε. Και μόνο που το λέω θέλω να με μουτζώσω. Περίμενα ότι θα υπάρξει, ας το πω, μια κοινωνική δικαιοσύνη. Η κολλητή μου και η φίλη της είχαν ήδη ξεκόψει απ’ αυτόν. Είχε χάσει ήδη 2 φίλους. Μαλακία μου που σκέφτηκα έτσι. Όλοι ξεχνάνε κάποια στιγμή.
Μετά από λίγες μέρες μίλησα πάλι με τον κολλητό μου. Ήξερα ότι η φιλία μας ήταν τελειωμένη. Ήξερα ότι δεν μπορώ να μιλάω σε κάποιον που κάνει παρέα με τον βιαστή μου. Τον ρώτησα λοιπόν, αν το έκανε αυτό στην αδερφή του πως θα αντιδρούσε. Φυσικά μου απάντησε ότι θα τον έσπαγε στο ξύλο και ότι εξ αρχής δεν θα την άφηνε να πιει τόσο. Για μένα προφανώς και δεν έκανε το παραμικρό. Συμπέρασμα: πρέπει να έχουμε συγγένεια για να βοηθήσουμε μια κοπέλα που την βιάζουν ή την έχουν βιάσει. Τον ρώτησα τι είπε στον φίλο του. Του είπε πως αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό και του κράτησε μουτράκια για 2-3 μέρες. Μετά όλα μέλι γάλα. Ειδικά μετά απ’ αυτό που είπε λίγο μετά τα πήρα άγρια. “Δεν ήταν ακριβώς βιασμός”. Τον έβρισα και τον μπλόκαρα από παντού. Δεν του έχω ξαναμιλήσει από τότε.
Φοβόμουν ότι και η κολλητή μου θα έκανε το ίδιο. Όλοι είναι μια παρέα εκεί. Όλοι θα ακούσουν την δικιά του πλευρά. Όλοι θα ξεχάσουν. Τελικά εκείνη έμαθε ότι τσακώθηκα με τον κολλητό μου και μου μίλησε. Κατάλαβα ότι ούτε και εκείνη με πίστευε με σιγουριά. Στεναχωρήθηκα αλλά δεν είπα τίποτα. Προσπάθησα απλά με τα λόγια να την κάνω να καταλάβει πως ένιωθα. Νόμιζα ότι καταλάβαινε.
Πριν 3 εβδομάδες περίπου, ανακάλυψα ότι κάνει παρέα μαζί του. Και εκείνη και η φίλη της που τόσο πολύ μου συμπαραστάθηκαν. 10 χρόνια φίλες και σκατά στα μούτρα μου τελικά. Αισθάνθηκα τόσο ηλίθια και αδικημένη. Ήμουν στο αγόρι μου όταν το έμαθα. Άρχισα να κλαίω και τελικά είπα και σε αυτόν τι έγινε. Στην αρχή δεν μπορούσε να το πιστέψει. Του είχα πει ότι κάτι είχε γίνει στην Κατερίνη αλλά δεν ήξερε ότι το είχα πάθει εγώ. Μου είπε να κάνω κάτι. Να μιλήσω σε κάποιον, να τον καταγγείλω. Και τι μπορώ να κάνω έναν χρόνο μετά? Χωρίς αποδείξεις, χωρίς να είναι κανείς με το μέρος μου. Δεν αντέχω άλλη αδικία όμως. Πρέπει να μαθευτεί. Πρέπει αυτός που το έκανε, αν όχι να τιμωρηθεί, έστω να φοβηθεί. Γιατί δεν τον σταματάει τίποτα απ’ το να το ξανακάνει. Χιλιάδες άτομα σαν κι αυτόν είναι ελεύθεροι εκεί έξω και δεν τιμωρούνται ποτέ. Καταστρέφουν τις ζωές των άλλων και εκείνοι μένουν άθιχτοι. Όλοι μου λένε να το ξεχάσω και να προχωρήσω..
Όλοι καλύπτουν, όλοι ξεχνάνε. Μιλήστε. Μην αφήνετε την φωνή σας να ξεθωριάζει.
Από την Ομάδα Ισότητας Φύλων - Προχωράμε
