Rhythm of kings υπέροχες και δεν ήθελε πολλές γνώσεις για να ξεχωρίσεις κατευθείαν ότι και οι δυο τύπισσες του συγκροτήματος ήταν "δικές μας".
Cobra Killer επί σκηνής και μας άφησαν άφωνες και καυλωμένες, η Ντέπι δίπλα μου ούρλιαζε και εγώ θυμήθηκα για ακόμα μια φορά τα λόγια της Μελίνας στο Βερολίνο που με είχε φάει να τις δω live."Είναι εκστασιακες, αυθεντικές, κάθε συναυλία τους είναι μια εμπειρία, έχουν μεγάλο σταθερό λεσβιακό κοινό να τις ακολουθεί πιστά και είναι πάντα απρόβλεπτες".
Βγήκαν στην σκηνή και ξεχύνονταν στον κόσμο, η Ελένη είπε "οι Sex Pistols βγαίνανε και σπάγανε χορδές και ουρλιάζανε" οι Cobra Killer σπάγανε τον πάγο και σε έκαναν να νιώθεις έτοιμη για όλα, χαθήκανε με τα μικρόφωνα μέσα στον κόσμο, πηδήξανε πάνω μας και τις σηκώσαμε ψηλά, είδαμε το κρασί να ρέει στο σώμα τους, τις είδαμε να πέφτουν από τα στιλέτο τακούνια τους σαν να τα φοράνε επίτηδες για να τα καταρρίψουν, είδαμε μια τύπισσα να κολλάει στην σκηνή, να τις φυλάει, να φέρεται πρόστυχα ερωτικά και εκείνες αντιδράσανε μόνο όταν πήγε να πιει από το μπουκάλι το κρασί τους. Μας θύμισαν την αλήθεια της έννοιας underground.
Κατεβαίνω στις τουαλέτες του bios και περιμένω στην σειρά να μπω, ακούω κουβέντα από καχύποπτα κοριτσάκια που λέγανε πόσο στημένο και ψεύτικο ήτανε όλο το show, πετάγομαι και τους λέω "έχετε τελείως άδικο" με κοιτάνε και απορρίπτουν αμέσως την πρόταση μου.
Ανέβηκα στον χώρο που μένανε οι Cobra Killer, σε ένα δωμάτιο που θύμιζε κατάληψη και βρέθηκα μαζί τους για 
μια ώρα. Είναι και οι δυο γύρω στα 28, η μια δίδυμος και η άλλη ζυγός χαρήκανε που μαζί με εμένα συμπληρώναμε τα ζώδια του αέρα. Δέσαμε αμέσως και ακολούθησε μια τύπου συνέντευξη καθόλου τυπική και αναμενόμενη. Η ατμόσφαιρα μύριζε κρασί, πάνω στα ρούχα τους, στα μαλλιά τους και από το παράθυρο του δωματίου τους έφεγγε η Ακρόπολη.
Κατευθείαν τους ρώτησα που μένουν στο Βερολίνο, αυθεντικά παιδιά της καρδιάς της πόλης που χτυπάει ανατρεπτικά, στο Kreuzberg. Η μια είναι μαμά ενός αγοριού (η πιο ψηλή) και η επόμενη χύμα μου ερώτηση είχε έρθει. "Sexual Orientation;" Το χρώσταγα στις φιλενάδες μου. "We are into men." μου απάντησαν και χαμογέλασα. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα που γνώρισα ανατρεπτικές δυναμικές γυναίκες, γυναίκες που σε καθηλώνουν, γυναίκες που αυτοεκφράζονται καταρρίπτοντας κάθε όριο, να μου δηλώνουν ετεροφυλόφιλες και ένιωσα χαρά γιατί τελικά είναι πιο προκλητικό και απλώνεται πιο εύκολα, άνθρωποι που ζούνε στο "στρατόπεδο" το δικό μας, άνθρωποι "queer" να δηλώνουν straight, σε κάνουν και νιώθεις μια ουσιαστικότερη και απέραντη αλληλεγγύη μακριά από κλισέ και στενούς χώρους.
Είναι ακριβώς το ίδιο συναίσθημα σαν να κατεβαίνεις σε μια πορεία για τα gay rights και να έχεις συνοδοιπόρους όλους τους straight φίλους σου, νιώθεις πιο γεμάτος και φαίνεσαι στον κόσμο πιο δυνατός. Τις ρώτησα πως ένιωσαν με το Ελληνικό κοινό και η μια μου είπε ότι έχει έρθει πολλές φορές Ελλάδα, την λατρεύει και ότι την περίμενε αυτή την συναυλία. "Πώς νιώσατε με την τύπισσα που ανέβηκε μαζί σας στην σκηνή και δεν έφευγε, θα σας ήταν πιο ενοχλητικό εάν ήταν άντρας;" "Θα ήταν ακριβώς το ίδιο", μου απάντησαν, η σκηνή είναι ο χώρος που εμείς δημιουργούμε και παίζουμε και είναι ο χώρος που θέλουμε την δικιά μας ελευθερία εκεί πέρα. "Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι των fan σας είναι λεσβίες; Τα γάντια έχουν κανένα lesbian safe sex υπονοούμενο;" Την άλλη εβδομάδα παίζουμε στο Βερολίνο σε ένα μικρό club σε ένα παρτυ που λέγεται homophobia, δεν μας ενδιαφέρουν οι ταμπέλες, δεν μας ενδιαφέρουν οι όροι, το ένα χέρι με το γάντι είναι απλά συμβολικό για το δάγκωμα της cobra.
"Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στον κόσμο;"
"Freedom, ελευθερία για κάθε τι στην ζωή τους, περπατάμε, αναπνέουμε και εμπνεόμαστε, λατρεύουμε την μουσική μας και δίνουμε μεγαλύτερο βάρος σε αυτήν παρά στο show, δεν είμαστε σε θέση να φτιάξουμε ένα τυπικό προγραμματισμένο show, ποτέ δεν έχουμε πλάνα για το τι θα κάνουμε πάνω στην σκηνή, μας βλέπεις δεν παίζουμε με ρόλους, δεν κάνουμε gender games, παίζουμε την μουσική μας και θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο να ελευθερωθεί μέσα από αυτήν."
Ήθελα να μπω στο κεφάλι τους, ήθελα να βρω μια πεπατημένη, ήθελα να ανακαλύψω την πηγή της αυθεντικότητας τους και το έκανα, όταν σταμάτησα να τους κάνω ερωτήσεις, όταν κάναμε χαλαρή κουβέντα, τους έσφιξα το χέρι γιατί δεν υπήρχε τίποτα κρυφό πίσω από αυτό που έβλεπα και βγάζανε, ήταν πιο αληθινές από οποιοδήποτε δουλεμένο επαναστατικό αίτημα.
Maria Cyber
Δημοσίευμα στην εβδομαδιαία εφημερίδα Athens Voice.
*Να σημειωθεί ότι εδώ διαβάζετε τα κείμενα ολόκληρα, αυτούσια, όπως παραδόθηκαν και όχι στην τελική τους μορφή όπως δημοσιεύτηκαν.*
Copyright © 1995-2006 Proud Promotions Greek LGBT Promotions. All rights reserved. Απαγορεύεται η χρήση ολόκληρου ή μέρους κειμένου, φωτογραφιών ή videos για προβολή σε οποιοδήποτε οπτικό-ακουστικό μέσο χωρίς την έγγραφη άδεια της παραπάνω εταιρίας. Για καλύτερη multimedia εμφάνιση, χρησιμοποιήστε M. S. Internet Explorer V5.0 ή νεότερο, ανάλυση οθόνης 800Χ600 pixels, κάρτα ήχου Sound Blaster και φροντίστε να έχετε εγκατεστημένο το Flash Player plugin.
