Γεννημένη στο Χόλυγουντ το 1939, σπούδασε αρχικά ψυχολογία, τέχνη, και Αγγλική φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες και του Σαν Φρανσισκο. Το 1967 σε ηλικία 28 χρονών κυκλοφορεί την πρώτη της ταινία με τίτλο “Schizy”, με θέμα την διαδικασία που βίωσε η ίδια ανακαλύπτοντας σταδιακά την ομοφυλοφιλία της. Παντρεμένη ως τότε σε ετεροφυλόφιλο γάμο, πήρε διαζύγιο ένα χρόνο μετά και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στον κινηματογράφο.
Η Hammer έχει τον τρόπο να συνδυάζει συναίσθημα και πολιτική περνώντας μέσα από φαινομενικά πειραματική σκηνοθεσία μηνύματα ενθάρρυνσης και ώθησης προς το λεσβιακό κοινό. Στα πρώτα χρόνια της καριέρας της, κατείχε μια αμφιλεγόμενη, ριζοσπαστική θέση απέναντι στο διαχωρισμό των φύλων και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην ταινία Dyketactics του 1974, όπου υποστήριζε μάλιστα ότι η ταινία θα πρέπει να βλέπεται μόνο από γυναίκες.
Αργότερα η επιθυμία της να αποκτήσει μεγαλύτερο κοινό, την ώθησε να δημιουργεί μέσα από μια πιο περιεκτική και συχνά λυρική προσέγγιση, εγκαταλείποντας τη διαχωριστική, ριζοσπαστική τάση. Χαρακτηριστικά φιλμ της μεταμόρφωσης αυτής είναι το “Women’s Rites (1974) και “Sappho (1978), όπου πετυχαίνει τη δημιουργία καλού λεσβιακού κινηματογράφου αποφεύγοντας πλέον την παρουσίαση του αρσενικού στοιχείου ως απλό αντικείμενο.
Η ίδια πιστεύει ότι οι δημιουργίες της είναι αποτέλεσμα δικών της βιωμάτων και τις αποκαλεί «εναλλακτικές αυτοβιογραφίες». Συχνά ασχολείται με την σχέση μητέρας/κόρης και την επιρροή της πάνω στις γυναίκες λεσβίες.
Πιθανότατα το πιο διάσημο φιλμ από τα τρία είναι το “Nitrate Kisses” όπου αναμιγνύει λεσβιακές και gay ερωτικές σκηνές, σε ένα οπτικό και ακουστικό κολάζ εικόνων από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο φιλμ εμπεριέχονται σκηνές με ώριμες λεσβίες να κάνουν έρωτα, και είναι ένας από τους λόγους που ξεχωρίζει ως ταινία, κάτι ασυνήθιστο και αρκετά προοδευτικό για το λεσβιακό σινεμά.
Στην τελευταία της ταινία Lover Other καταπιάνεται με το εκρηκτικό δίδυμο Claude Cahun και Marcel Moore, ένα μοναδικό, απόλυτα συναρπαστικό ζευγάρι στη ζωή και στην τέχνη, που έλαμψε τη δεκαετία του '30 στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Γαλλίας.
Με την αισθητική της και τις πολιτικές της απόψεις συνδυασμένες εύστοχα στη δουλειά της, η μεγάλη αυτή ακτιβίστρια σκηνοθέτιδα Barbara Hammer, πετυχαίνει να αφήνει τον θεατή με συναισθήματα αφύπνισης, κανοντάς τον να υιοθετεί μια πιο ενεργή στάση και τοποθέτηση απέναντι στην κοινωνία.
