Η κοπέλα αυτή,βλέποντας τηλεόραση με την οικογένεια της που τύχαινε να ναι εκπομπές με ζευγάρια ομοφυλόφιλα,κοίταζε γύρο την οικογένεια της τους μορφασμούς και την απάθεια μπροστά σε αυτή την εικόνα. Πράγμα που της έλεγαν μέσα της πως αυτό είναι κακό όχι καλο. Τότε ακόμα αποκαλούσαν τους ομοφυλόφιλους κάτι σαν μια αρρώστια. Το κράταγε μέσα της χρονια παράλληλα έφτιαχνε σχέσεις με αγόρια γιατί πίστευε πως όλα είναι μέσα στο μυαλό,περνώντας ο καιρός όμως άρχισε να καταλαβαίνει πως σε μια σχέση με έναν άντρα δεν υπήρχε κανένα συναίσθημα όμορφο όπως όταν κοίταγε εκείνη την κοπέλα,που όταν την κοίταζε η καρδια φτερούγιζε και νόμιζε πως θα λιποθυμήσει.
Στα 15 πλέον είχε σχέσεις και με τα δυο φύλλα όπως και τον φόβο για να μη μαθευτεί αυτό το μυστικό στην οικογένεια της. Φοβόταν μην την διώξουν από το σπίτι και δεν θα χει που να πάει. Τους αγαπούσε τους γονείς της αλλα ταυτόχρονα φοβόταν και την αντίδραση τους αφού σαν αρκετά μεγάλοι άνθρωποι είχαν μυαλά οπισθοδρομικά.Πλέον στα 17 είχε μαθευτεί σε όλη την πόλη εκτος την οικογένεια. Δεν θα αργούσε να γίνει και αυτό,θα το μάθαιναν και έπρεπε να βρει μια γρηγορη λύσει,πριν βρεθεί στους δρόμους και δεν θα ξέρει τι να κάνει,ζούσε στο εξωτερικό και η σχέση της ήταν στην ελλάδα.Ζήτησε την βοήθεια από την κοπέλα της και κανονίσανε να κατεβει κρυφά και να μείνει για λίγο καιρό εκεί σε αυτήν! Όλα κανονίστηκαν,τώρα όμως αρχίζουν και όλα τα δύσκολα,πως θα φύγει έτσι απότομα;
Έτσι κρυφά ένα ταξίδι που θα το κανε για πρώτη φορα μονη της και ταξίδευε στο άγνωστο,δεν ήξερε αν θα βρει στέγη αν όντως θα την δεχτή η κοπέλα της και δεν της πουλούσε απλά παραμύθι. Έφυγε από το σπίτι λέγοντας ψέμματα πως πάει να κοιμηθεί σε μια φίλη της. Φίλησε τους γονείς της και έφυγε με έναν σάκο ρούχα που τα είχε μαζέψει κρυφά. Στο ταξίδι σκεφτόταν πως γιατί να είναι έτσι η ζωή; Γιατί να μην είναι αυτή η αγάπη όμορφη και αποδεκτη? δεν είναι κάτι κακό,αφού εμενα με κάνει καλο σκεφτόταν. Φτάνοντας ελλάδα και πλέον κρατούσε αγκαλιά την κοπέλα που αγαπούσε ο νους της έμεινε πίσω στους πολυαγαπημένους γονείς της που άφησε.
Το μυαλό της την τρέλαινε με διαφορες ερώτησης και ο εαυτός της την δίκαζε λέγοντας την πως μπόρεσε να τους το κάνει αυτό να τους αφήσει έτσι πίσω,να ζουν με την αγωνια για το που βρίσκετε το παιδί τους! Μετά από μέρες αφού μάζεψε θάρρος και επιπλέον δύναμη από την κοπέλα της πήρε τηλεφωνώ την αδερφή της και της είπε πως είναι καλά βρίσκετε ελλάδα και να πει τους γονείς πως έφυγε για το λόγο αυτό,για το λόγο ότι ήταν Λεσβία και φοβόταν!Την ίδια μέρα κιόλας την πήρε πίσω η αδερφή της και της είπε τα λόγια της μάνας της :"Ότι και να είναι,οποια και να είναι,ούτε η πρώτη,ούτε η τελευταία,είναι απλά το Παιδί μου". Ακούγοντας αυτά τα λόγια λύγισε και έκλαψε.Κατάλαβε πως όλα ήταν περιττά αυτά που έκανε που προκάλεσαν μονο πόνο και στεναχώρια στους γονείς,πως δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω από θάρρος και ειλικρίνεια απέναντι στους ανθρώπους που σε μεγάλωσαν και ήταν πάντα πλάι σου! Πως τους το κάνα αυτό. Πως μπόρεσα και τους αρρώστησα.Ποσο ντέιλι ήμουνα,συλλογιζόταν. Μετά από πολύωρες συζητήσεις με την μάνα της,γύρισε στο πατρικό σπίτι που είχαν εδώ στην ελλάδα,έτσι έκανε και την μάνα της πάλι χαρούμενη αφού τώρα πια ήξερε που βρίσκετε το παιδί της.Το μονο πράγμα που ζήτησε ήταν να μην δίνει δικαιώματα σε κανέναν και να ζει την ζωή της όπως θέλει!Πλέον η κοπέλα αυτή είναι 25 ετών ζει στο σπίτι το πατρικό της. Και όλοι στο σόι την έχουν αποδεχτή και δεν το βλέπουν πλέον άλλο σαν αρρώστια!
