Χτύπησε το τηλέφωνο μου ενώ ένιωθα την θάλασσα στα μάτια μου πάνω στην παραλία της Ερεσού. « τηλεφωνούμε από το star channel, θα μπορούσατε να μας πείτε κάτι για την δήλωση του κ. Πάγκαλου για τους gay γάμους;» Λυπάμαι, απάντησα, βρίσκομαι εκτός Αθηνών και το έκλεισα γρήγορα.
Δεν ήθελα πλέον να πω τίποτα άλλο για gay γάμους και μάλιστα ανάσκελα να κοιτάω θάλασσα και ουρανό στην γενέτειρα της Σαπφούς, το star channel και ο Πάγκαλος φάνταζαν ενοχλητικοί εφιάλτες. Πως φτάσαμε να μιλάμε δημόσια για gay γάμο, αναρωτήθηκα. Έχουμε μιλήσει πριν για άλλα θέματα,? πως φτάσαμε στον γάμο? Μου θύμισε την κουβέντα μας στην εκπομπή της Ρίκα και της Λένας με τον κύριο Ασκητή που μέσα σε 10 λεπτά μιλάγαμε στον μέσο όρο της Ελληνίδας νοικοκυράς που έβλεπε την εκπομπή για υιοθεσία παιδιών από gay ζευγάρια. Τέτοια άνεση στην Ελλάδα του 2005 λες και όλα τα άλλα τα έχουμε λυμένα.
Έχουμε ξεφύγει σκέφτηκα, εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα κυλάνε γρήγορα και μας έρχονται σαν παράταιρη μόδα από την Ευρώπη. Χρόνια αγώνων των ξένων gay κινημάτων έρχονται με μορφή ευρωπαϊκού συντάγματος, οδηγιών και προτάσεων, μας αποπροσανατολίζουν γιατί εμείς ακόμα ούτε ένα περήφανο pride στους δρόμους της πόλης μας δεν έχουμε κάνει.
Ήθελα να τους απαγγείλω το αγαπημένο μου ποίημα της Σαπφούς «σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας την σκέψη που στο βουνό με δύναμη βελανιδιές λυγάει», ας μιλήσουμε στα παράθυρα για gay αγάπη, ας αφήσουμε πρώτα τον κόσμο να αποδεχτεί και να καταλάβει την διαφορετική μας αγάπη πριν νομικά μπορέσουμε να την κατοχυρώσουμε. Ας πείσουμε την θεια του δεύτερου ορόφου ότι η κόρη της αγαπάει την συμφοιτήτρια της και δεν είναι ανώμαλη.
Έχει χιούμορ αυτή η παραδοξότητα, ξαφνικά εκεί που κάθεσαι στον καναπέ του σπιτιού σου, πολιτικοί και παράθυρα αντιλαλούν με ευφράδεια ευρωπαϊκές προτάσεις, τα τρέιλερ δείχνουν τελετές gay γάμων και η κακόμοιρα η μάνα μου περνάει απότομα από το «καφέ της χαράς» στο «κλουβί με τις τρελές» ενώ ακούει αποσβολωμένη τα λόγια του Πάγκαλου και εύλογα νιώθει ότι έχει χάσει επεισόδια.
Οι νοικοκυρές στις άλλες χώρες που μιλάνε ή κατοχυρώνουν τους gay γάμους, έχουν gay δημάρχους στις πόλεις τους και βρίσκονται πολλές φορές τον χρόνο αντιμέτωπες με gay σημαίες και παρελάσεις στον δρόμο τους. Η καθημερινότητα τους περιλαμβάνει τον απόηχο της gay ζωής της πόλης τους και μάλιστα τόσο έντονα που όσο και να θέλουν να κλείσουν τα αυτιά τους δεν γίνεται να αγνοήσουν την ύπαρξη των gay στην ζωή τους.
Εδώ οι gay μπαίνουν δηλωμένα στα σπίτια τους μόνο από την τηλεόραση και όπως αυτή κάθε φορά τους παρουσιάζει, εδώ ακόμα και στο Γκάζι να πας βόλτα, που είναι η πιο gay περιοχή της Αθήνας, άμα θες να πιστέψεις ότι βρίσκεσαι σε straight area εύκολα τα καταφέρνεις. Δυο rainbow flag κοσμούν την περιοχή και εκτός από τους γονείς μου δεν νομίζω πολλοί άλλοι γονείς να γνωρίζουν ότι η rainbow flag είναι το παγκόσμιο gay σύμβολο.
Ας κάνουμε φέτος επιτέλους ένα pride (όπως συζητιέται), ας βγούμε στους δρόμους να μας δούνε, να μας χορτάσουν, να μας συνηθίσουν, ας το γλεντήσουμε πριν παντρευτούμε!
Ο gay γάμος δεν με βρίσκει αντίθετη αλλά μου φαντάζει σαν να περνάμε κατευθείαν στο επιδόρπιο και εγώ θέλω να φάω το φαΐ μου ήσυχα για να μου κάτσει καλά και όχι γρήγορα υπό το βλέμμα του κύριου Πάγκαλου και της Ευρώπης που προχώρησε μπροστά αργά αλλά σταθερά και τώρα μου τραβάει ενοχλητικά τα πόδια για να την φτάσω.
Maria Cyber
