Αναζητώντας στο διαδίκτυο θέματα για το Lesbian.gr έπεσα πάνω σε αυτή την τρυφερή στιγμή δύο γυναικών, από την αμερικάνική σειρά House of cards. Μια σκηνή με το φιλί της Rachel και της Lisa. Ωστόσο, αναμένοντας την τελική στιγμή του βίντεο με αυτό που ήθελα, το φιλί δηλαδή, για το οποίο ήδη με είχε βάλει σε αναμονή ο τίτλος του βίντεο, παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον αυτή την μικρή συζήτηση των γυναικών που με έβαλε σε σκέψεις...
Τελικά μας αφορά το παρελθόν των συντρόφων μας; Κρίνουμε τους συντρόφους μας για το τώρα, το μαζί μας, το παρόν μας και το μέλλον που αναμένουμε, σχεδιάζουμε και ονειρευόμαστε ή τους κρίνουμε και για το παρελθόν τους; Και αν δεν κρίνουμε το παρελθόν κανενός, αν δεν μας επηρεάζει, δεν μας αφορά και είναι εκεί, μένει εκεί, παρελθόν στο παρελθόν, είμαστε ικανοί να το ακούσουμε και να το αντέξουμε δίχως να μας στοιχειώσει;
Ας αντιστρέψουμε τώρα τους ρόλους. Είμαστε έτοιμοι να εμπιστευτούμε το παρελθόν μας και τις στιγμές του για τις οποίες δεν νιώθουμε και πολύ περήφανοι; Και είναι οι σύντροφοί μας έτοιμοι να το ακούσουν;
Αν σε όλα αυτά τα ερωτήματα, τελικά οι απαντήσεις είναι "όχι", αυτός/αυτή που έχουμε δίπλα μας, μοιράζεται μαζί μας πραγματικά συντροφικότητα;
Μένω σε δυο σημεία του βίντεο:
"Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα, αν δεν θέλεις"
"Θέλω να σου πω τα πάντα, να σε εμπιστευτώ"
