«Eνεργοποίηση συμπεριφοράς» κατά της κατάθλιψης

Αναπαράγουμε το άρθρο "Αυτό είναι το καλύτερο φάρμακο για την κατάθλιψη" από την σελίδα NEWS ONE.

Ωστόσο, πριν προχωρήσουμε στο άρθρο, θα ήθελα να αναφέρω κάποιες σκέψεις μου σχετικά. Δεν θα μείνω πολύ στο θέμα που επιβεβαιώνουν πολλές έρευνες σε σχέση με τα υψηλά ποσοστά κατάθλιψης που παρουσιάζουν τα LGBTQI+ άτομα, εξαιτίας της κοινωνικής πίεσης και απόρριψης που δέχονται για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Θα μείνω, ωστόσο, στις δικές μου εμπειρίες από καταθλιπτικά άτομα.

Η κατάθλιψη είναι μια παθολογική κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί με την βοήθεια ειδικού, και αυτό είναι το σημείο που πρέπει να επιμείνουμε, συμβουλεύοντας κάποιον δικό μας καταθλιπτικό. Σίγουρα δεν μπορούμε να τον αναγκάσουμε να το κάνει, θα πρέπει να το αποφασίσει ο ίδιος. Ωστόσο και η συμβουλή παίζει τον ρόλο της στην απόφασή του... Επίσης θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η κατάθλιψη είναι κάτι παραπάνω από μια μελαγχολία ή τα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει κάποιος από ένα τραυματικό γεγονός, όπως μια ερωτική απογοήτευση. Παρ΄όλα αυτά, η κατάθλιψη έχει πολλές μορφές και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε άνθρωπο. Μπορεί κάποιος να είναι λειτουργικός και να δείχνει κοινωνικός αλλά να είναι "φουλ" στα ψυχοσωματικά, και αυτό να οφείλεται σε μια κατάθλιψη. Ας έχουμε τα μάτια ανοιχτά για αυτούς που έχουμε κοντά μας και μας ενδιαφέρουν.

Τα άτομα που γνώρισα εγώ και κάποια στιγμή εμφάνισαν κατάθλιψη, δεν ήταν άτομα εσωστρεφή που δεν εκφράζονταν εύκολα. Ήταν η ψυχή της παρέας, αυτοί που παρακινούσαν όλους για να κάνουμε διάφορα. Και θα ήταν πολύ εύκολο, ένα τέτοιο άτομο, όταν εξαφανίζεται, να βάλουμε τον εγωισμό μας πρώτα και να πούμε ότι μας απέρριψε για παρέα του. Ας ενδιαφερθούμε λιγάκι παραπάνω για αυτούς τους ανθρώπους που ξαφνικά απομακρύνονται. Όπως θα θέλαμε να ενδιαφερθούν και εκείνοι για εμάς.

Το παρακάτω άρθρο μιλάει για το "φάρμακο" της κοινωνικοποίησης κατά της κατάθλιψης. Και είναι και αυτό μια απόφαση που ο ίδιος ο καταθλιπτικός πρέπει να πάρει απόφαση. Εκεί έξω ζουν άνθρωποι μόνοι που πρέπει να πάρουν την απόφαση αυτή για τον εαυτό τους. Υπάρχουν και οι άνθρωποι του περίγυρού μας. Δεν θα είναι άσχημο να τους σταθούμε και να τους παρακινήσουμε να βγουν από το σπίτι τους... 

Ακολουθεί το άρθρο: 

"Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Lancet φαίνεται πως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι μια γεμάτη καθημερινότητα.

Βγείτε έξω για φαγητό, παρακολουθήστε μαθήματα χορού ή δείτε τους φίλους σας. Μάλιστα όλες αυτές οι δραστηριότητες ονομάζονται «ενεργοποίηση συμπεριφοράς» και η έρευνα υποστηρίζει ότι η θεραπεία αυτή λειτουργεί το ίδιο με τις άλλες γνωστές θεραπείες, όπως την Γνωσιακή – Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία (CBT).

Η λύση; Δραστηριότητες που μειώνουν την απομόνωση και είναι απολαυστικές βρίσκονται στο επίκεντρο της «ενεργοποίησης συμπεριφοράς». Αυτή η θεραπεία – προωθείται από τον καθηγητή ψυχολογίας, Νιλ Τζάκοπσον, στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, από τη δεκαετία του 1990 – θεωρώντας ως γεγονός ότι τα καταθλιπτικά άτομα αποφεύγουν να έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους με αποτέλεσμα να ενισχύεται η κατάθλιψή τους.

«Τα καταθλιπτικά άτομα συχνά σκέφτονται ότι η διάθεσή τους είναι πεσμένη όλη την ώρα, αλλά στην πραγματικότητα η διάθεσή τους ανεβοκατεβαίνει, ανάλογα με το τι κάνουν», υποστηρίζει ο καθηγητής Ντέιβιντ Ρίτσαρντς, από το πανεπιστήμιο Exeter, και προσθέτει: «Όταν σταματήσουμε να κάνουμε πράγματα που βοηθούν στην κοινωνικοποίησή μας και κλεινόμαστε στον εαυτό μας, αυτό είναι που μας οδηγεί στην κατάθλιψη».

Η «ενεργοποίηση συμπεριφοράς» είναι μία θεραπεία στην οποία οι άνθρωποι με κατάθλιψη ενθαρρύνονται να ενισχύσουν τις δραστηριότητες που θα βελτιώσουν τη διάθεσή τους και να παρακολουθούν το πώς αισθάνονται κάθε φορά.

Στην έρευνα συμμετείχαν 440 άτομα με κατάθλιψη που ακολούθησαν είτε την «ενεργοποίηση συμπεριφοράς», είτε την CBT. Μετά από ένα χρόνο, δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Τα δύο τρίτα των ανθρώπων σε κάθε ομάδα ανέφεραν μείωση των συμπτωμάτων κατάθλιψης κατά 50%. Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντς οι δραστηριότητες για την ενεργοποίηση συμπεριφοράς καθώς και η χρήση αντικαταθλιπτικών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για όλα τα επίπεδα της κατάθλιψης. Δεν είναι όμως κατάλληλη για άτομα με αυτοκτονικές τάσεις.

Η ενεργοποίηση της συμπεριφοράς δεν είναι μία εύκολη λύση. «Είναι κάτι το πολύ δύσκολο. Δεν θέλουμε απλώς να ελαχιστοποιήσουμε τα αποτελέσματα της κατάθλιψης. Ζητάμε από τους ανθρώπους να παρακολουθούν ενεργά αυτό που κάνουν και τη σύνδεση με τη διάθεσή τους. Αυτό τους βοηθάει να διαπιστώσουν το πώς τους επηρεάζουν οι δραστηριότητες και το πώς αισθάνονται», υποστηρίζει ο καθηγητής".

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...