Το βραβείο Ζαχάρωφ για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε δύο γυναίκες Γεζίντι

Αναδημοσίευση από Το Μωβ

Δύο γυναίκες της φυλής των Γεζίντι που είχαν απαχθεί από μαχητές του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και κατέληξαν ως σκλάβες του σεξ, έλαβαν το βραβείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ζαχάρωφ.

Η Νάντια Μουράτ και η Λαμίγια Ατζί Μπασάρ είχαν απαχθεί από το σπίτι τους σε χωριό στο βόρειο Ιράκ τον Αύγουστο του 2014, μαζί με άλλες 5.000 γυναίκες της ίδιας φυλής από διάφορα γειτονικά μέρη, όπως καταγγέλθηκε και κατά την παγκόσμια κινητοποίηση για υπεράσπιση του Κομπάνι, της 1 Νοεμβρίου. Οι γυναίκες αυτές είδαν όλους τους συγγενείς και φίλους τους να εκτελούνται μπροστά στα μάτια τους.

Μετά τη απελευθέρωσή τους, οι γυναίκες άρχισαν να μιλούν δημοσίως για όσα έχει περάσει η φυλή τους και ιδιαίτερα οι γυναίκες στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους, ζητώντας την διεθνή αλληλεγγύη από κυβερνήσεις και κινήματα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση περιέγραψε τις νικήτριες ως «υπερασπίστριες της κοινότητας των Γεζίντι στο Ιράκ, μια θρησκευτική μειονότητα που έχει γίνει στόχος γενοκτονίας από τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους».

Η Νάντια Μουράτ είχε έρθει στην Ελλάδα το περασμένο φθινόπωρο, όπου επισκέφθηκε την Ειδομένη, το λιμάνι του Πειραιά και άλλους χώρους όπου τότε υπήρχαν πρόσφυγες,για να τους εμψυχώσει, έδωσε συνεντεύξεις, επισκέφθηκε επίσης και τον πρωθυπουργό.

Το Μωβ είχε οργανώσει την υποδοχή της σε στενό κύκλο για να μας μιλήσει, αλλά την ημέρα εκείνη, όπως μας ενημέρωσε ο σύντροφος που την συνόδευε στις δραστηριότητές της, είχε χάσει τελείως το κουράγιο της και είχε πάθει νευρικό κλονισμό και συνεπώς δεν ήρθε στην προγραμματισμένη μας συνάντηση. Εμείς της τηλεφωνήσαμε για να της πούμε ότι την καταλαβαίνουμε και την στηρίζουμε.

Με βραβείο Ζαχάρωφ ή όχι, από το Μωβ τιμούμε τη Νάντια για το κουράγιο της να διεθνοποιήσει το τεράστιο έγκλημα εναντίον της φυλής της και των γυναικών. Επίσης, με την ευκαιρία να πούμε ότι στην τελευταία επίσκεψή μας στη φυλακή αλλοδαπών κρατουμένων γυναικών στη φυλακή του Ελληνικού, μάθαμε ότι είναι μέσα και μια γυναίκα Γεζίντι, που δυστυχώς δεν μιλάει καμιά γλώσσα γνωστή σε εμάς, συνεπώς υποσχεθήκαμε να πάμε με μεταφράστρια στα Κούρδικα για να μάθουμε για την κατάστασή της.

Ωραία η υποστήριξη στα λόγια, των χιλιοβασανισμένων αυτών γυναικών, αλλά στην πράξη χρειάζονται αλληλεγγύη.

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...