Les lèvres rouges Daughters of Darkness / Η Κόμισσα Δράκουλας
Director Harry Kümel
Σενάριο / Screenplay: Pierre Drouot, Jean Ferry, Manfred R. Köhler, Harry Kümel Φωτογραφία / Cinematopgraphy: Eduard van der Enden, Μουσική / Music: François de Roubaix, Μοντάζ / Editing: Denise Bonan, August Verschueren, Hans Zeilert.
Πρωταγωνιστουν / Cast: Delphine Seyrig, Danielle Ouimet, John Karlen.
Η ταινία γυρίστικε στις αρχές της δεκαετίας του 70 και αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα δείγματα του βαμπιρικού ερωτισμού στο σινεμά. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι φτάνει σε ένα έρημο ξενοδοχείο στο παραθαλάσσιο θέρετρο της Οστένδης για μήνα του μέλιτος. Εκεί, γνωρίζουν την σαγηνευτική κόμισσα Ελίζαμπεθ Μπάτορι. Σύντομα, η ευγενής θα επιστρατεύσει όλη της την γοητεία για να παγιδεύσει το ζευγάρι σε ένα αποπνικτικό παιχνίδι εξουσίας που θα θέσει σε κίνδυνο το γάμο τους. Η ταινία διατηρεί καθόλη την διάρκειά της μια εξαιρετικά απόκοσμη μπαρόκ ατμόσφαιρα με σουρεαλιστικά πλάνα και επιτηδευμένη χρήση έντονων χρωμάτων.
Παρασκευή 16/10 00:30 & Σάββατο 17/10 00:30 στην Ταινιοθήκη Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Αθήνα, 210-3609695, www.tainiothiki.gr)
Ντελφίν Σεϊρίγκ (10 Απριλίου 1932 – 15 Οκτωβρίου 1990)
Η Ντελφίν Κλαιρ Μπελτιάν Σεϊρίγκ, γεννήθηκε στη Βυρητό του Λυβάνου, κόρη του αρχαιολόγου Χένρυ Σεϊρίγκ και αδερφή του συνθέτη Φράνσις Σεϊρίγκ. Μεγάλωσε στο Λύβανο στην Ελλάδα και τη Γαλλία, και σε ηλικία 10 ετών μετακόμησε στην Νέα Υόρκη με την οικογένειά της. Οι γονείς της επέστρεψαν στο Λύβανο ενώ εκείνη μετανάστευσε στη Γαλλία για να συνεχίσει την εκπαίδευσή της. Σπούδασε υποκριτική στην σχολή Σεντ Ετιέν υπό την εποπτεία του Ζαν Ντ Εστέ καθώς και στην Δραματική Σχολή τε λ' Εστ. Παράλληλα, είχε μικρό ρόλο στην στην τηλεοπτική σειρά “Σερλοκ Χόλμς”.
Το 1956 επέστρεψε στην Νέα Υόρκη, όπου συνέχισε τις σπουδές της στο Άκτορς Στούντιο και το 1958 έκανε την πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση στην ταινία “Pull My Daisy”. Στην Νέα Υόρκυ γνώρισε τον Αλέν Ρενέ, ο οποίος της έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο “Πέρσι στο Μάριενμπαντ”.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και 1970, συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της εποχής όπως τον Φρανσουά Τρυφό, τον Λουίς Μπουνιουέλ και την Μαργκερίτ Ντιράς. Σύντομα, έγινε μία από τις πιο καταξιωμένες ηθοποιούς της Ευρώπης, τόσο στο θεατρικό σανίδι όσο και στον κινηματογράφο, κερδίζοντας το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1963 με την ταινία “Μύριελ, ο Γυρισμός του Αγαπημένου” του Αλέν Ρενέ. Μιλούσε άπταιστα γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά γεγονός που της επέτρεψε να έχει μιά ιδιαίτερα διευρυμένη ερμηνευτική γκάμα από ρόλους και στις τρεις γλώσσες.
Μετά από χρόνια, η Ντελφίν χρησιμοποίησε την αναγνωρισιμότητά της για να προασπίσει τα γυναικεία δικαιώματα στην κινηματογραφική βιομηχανία. Η ίδια σκηνοθέτησε τρείς ταινίες με πιο σημαντική το “Σκάσε! Και Γίνε Όμορφη” (1977). Πρόκειται για ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ προσωπικών συνεντεύξεων από καταξιωμένες γυναίκες ηθοποιούς, όπως η Σίρλευ Μακλέιν, η Μαρία Σνάιντερ και η Τζέιν Φόντα, οι οποίες μίλησαν ανοικτά για το μέγεθος του διαφυλικού ρατσισμού που αντιμετώπισαν στην καριέρα τους.
Η Ντελφίν, παντρεύτηκε τον Αμερικανό ζωγράφο Τζακ Γιούνγκερμαν και πέθανε στο Παρίσι το 1990 σε ηλικία μόλις 58 ετών από καρκίνο του πνεύνονα.
H απόλυτη πλανεύτρα του Γαλλικού Σινεμά
Υπέρκομψη και σαγηνευτική, η κινηματογραφική φιγούρα της Ντελφίν Σεϊρίγκ βρίσκεται στο κέντρο της Γαλλικής Avant-Garde σκηνής από την δεκαετία του 1960. Πρώτος που ανακάλυψε το ταλέντο της, ήταν ο Αλέν Ρενέ χαρίζοντάς της έναν από τους πιο αινιγματικούς ρόλους στην ιστορία του σινεμά στην ταινία “Πέρσι στο Μάριενμπαντ”. Η ερμηνεία της, εκτίναξε την καριέρα της αναδεικνύοντας το ταλέντο της, κινούμενη σαν σκιά σε χρονικούς διαδρόμους. Η διεθνής αναγνώριση δεν άργησε να έρθει με το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ της Βενετίας τo 1963 με την ταινία “Μίριελ”. Δυναμική και αέρινη, απογειώνει όλους της τους ρόλους με στυλ, και υψηλή αισθητική. Άλλοτε θερμή κι᾽ ελκυστική κι᾽ άλλοτε παγερή κι᾽αμείλικτη, η ερμηνευτική της γκάμα απλώνεται από υπαρξιακά δράματα μέχρι βαμπιρικούς θρύλους και παρά την συνεργασία της με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες, όπως ο Τριφό, ο Μπουνιέλ και ο Λόουζι, παρέμεινε στη σκιά λιγότερο ταλαντούχων ηθοποιών της εποχής. Την δεκαετία του 70, εξαιτίας της φεμινίστικής της δράσης για την προάσπιση των γυναικείων δικαιωμάτων, συνεργαστηκε με τις σημαντικότερες σκηνοθέτες και ξεχωρίσε για την ερμηνεία της στην ταινία της Μαργκερίτ Ντιράς “Το τραγούδι της Ινδίας” και το “Ζαν Ντιλμάν” της Σαντάλ Ακερμάν. Ως ακτιβίστρια φεμινίστρια συνδίασε πολιτική και κινηματογράφο σκηνοθετόντας ένα ντοκιμαντέρ για τον σεξισμό της βιομηχανίας, το “Σκάσε! Και Γίνε Όμορφη” (Sois belle et tais-toi, 1977) σε συνεργασία με την Καρόλ Ρουσοπουλός. Η Ντελφίν, εργάστηκε κάτι παραπάνω από σαράντα χρόνια και κατάφερε να μας χαρίσει μερικές από τις πιο ανεξίτηλες εικόνες του νέου προσώπου της γυναίκας, όπως αποτυπώθυκαν στον σύγχρονο μεταπολεμικό κινηματογράφο.
