ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ «ΧΥΤΗΡΙΟ»
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ «ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ»
«CORPUS CRISTI» του Terrence Mc Nally
Πρεμιέρα 11 Οκτωβρίου 2012
Η ομάδα Αrtisan παρουσιάζει το αιρετικό έργο του Terrence Mc Nally μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις τον Ιούνιο του 2012 με τις οποίες εγκαινιάσθηκε η νέα εποχή του «ΧΥΤΗΡΙΟΥ».
Μετά τους ΕΜΙΓΚΡΕΔΕΣ του Σ. Μρόζεκ (1ο βραβείο σκηνοθεσίας στο Βαλκανικό Φεστιβάλ Θεάτρου το 2005) και το ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ του Λ. Βασιλείου (Bραβείο Μέλλοντος στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στο Σαράγιεβο το 2008), ο Λαέρτης Βασιλείου επιστρέφει σκηνοθετικά, και πάλι με ένα all male cast, αυτή τη φορά με το αιρετικό έργο CORPUS CHRISTI του Τέρενς ΜακΝάλι. Καταπιάνεται για άλλη μια φορά με το αγαπημένο του θέμα: τη διαφορετικότητα. Σε μια κοινωνία που παραπαίει ανάμεσα σε χαμένες αξίες και ιδανικά, τι θα συνέβαινε και ποιος θα ήταν ο άνθρωπος στου οποίου το πρόσωπο θα βρίσκαμε τη λύση; Επανεξετάζοντας και αναδημιουργώντας την πιο γνωστή ιστορία του κόσμου, ο Λαέρτης Βασιλείου και η ομάδα ARTISAN μας καλούν να τους ακολουθήσουμε... σε ένα διαφορετικό ταξίδι αυτογνωσίας, έχοντας για μοναδικό όπλο τη φράση: "ΑΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ".
CORPUS CHRISTI λοιπόν και ΑΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ...!
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Η ιστορία δεκατριών νέων, από την εφηβεία στην ενηλικίωση: συναντιούνται σε ένα ταξίδι που χαρακτηρίζει από τους έρωτές, την αγάπη, την τάση τους για καριέρα, τη φιλία που δοκιμάζεται, την προδοσία ως την άλλη όψη της θυσίας.
Κι όμως... σε αυτή την πολύ παλιά και γνωστή σε όλους ιστορία υπάρχει κάτι καινούριο. Γιατί η ίδια Ιστορία άλλωστε αυτό μας αποδεικνύει: ότι η Αλήθεια κάθε φορά κρύβεται (λανθάνει) σε αξίες της εκάστοτε εποχής.
Το Κόρπους Κρίστι λοιπόν για εμάς είναι ένα κείμενο που αφηγείται με καινούριο τρόπο την πιο παλιά και πλέον αμφιλεγόμενη ιστορία για τον Άνθρωπο: σε μία εποχή που περισσότερο από ποτέ παλεύουμε να φιλτράρουμε τα όσα μας έχουν σερβιριστεί ως επίσημη Αλήθεια και ως επίσημη ιστορία και προσπαθούμε να επαναπροσδιορίσουμε την ταυτότητά μας τόσο ως μεμονωμένα όντα ως και ως μέλη ενός συνόλου (κοινωνίας – έθνους) που μεταλλάσσεται… το κλίμα των ημερών, η υποκρισία σε όλα της τα μεγαλεία, η υπερ-κατανάλωση, η ανάγκη να γίνουμε καλύτεροι, η τάση προς αλληλεγγύη, η αμφισβήτηση της Εκκλησίας και του Κράτους, η ανάγκη για να βρούμε τη Φωνή μας.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Απόδοση - Βάσια Παναγοπούλου & Λαέρτης Βασιλείου
Σκηνοθεσία & Μουσική Επιμέλιεια - Λαέρτης Βασιλείου
Επιμέλεια Κίνησης - Μαριέλα Νέστορα
Φωτισμοί - Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Βίντεο - Χρήστος Δήμας
Παραγωγή – Artisan
ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ :
Α. Αχτάρ, Θ. Ελευθεριάδης, Σ. Κυριάκος, Ν. Μοναστηριώτης, Σ. Οικονόμου, Η. Παπακωνσταντίνου, Τ. Παπανικολάου, Ι. Παπλωματάς, Α. Σκεύης, Γ. Σοφιανός, Φ. Τσοτουλίδης, Ν. Φαρμάκης και ο Λαέρτης Βασιλείου.
HMEΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
Κάθε Πέμπτη στις 9.15 μ.μ
και κάθε Παρασκευή (μεταμεσονύκτια) στις 23.30
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Γενική είσοδος 16 ευρώ
Φοιτητικό 9 ευρώ
Διάρκεια παράστασης 110 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ «XYTHΡΙΟ»
THEATRE & ART CAFÉ
www.polixorosxitirio.blogspot.gr
Ιερά Οδός 44 (5 λεπτά από το Μετρό του Κεραμεικού)
Τηλέφωνο 210 - 34 12 313 & 6983671437
Διαθέσιμο δωρεάν parking
«Ο κόσμος στον οποίο ζούμε τώρα είναι άραγε περισσότερο θρησκευτικός από ότι ήτανε; Ή λιγότερο; Είμαστε μάρτυρες μιας παρακμής ή μίας αναγέννησης της θρησκευτικότητας;» (Zygmunt Bauman)
Ένα από τα ερωτήματα (και δεινά) της μετα-νεωτερικότητας έχει να κάνει αναμφισβήτητα με τη Θρησκεία. Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ότι ακόμη και στην Ελλάδα, όπου η σχέση Κράτους – Εκκλησίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του ελληνικού έθνους, υπάρχει μία έντονη τάση και διάθεση για αμφισβήτηση και κριτική προσέγγιση. Και η ανάγκη για καλλιέργεια της κρίσης γεννιέται μέσα στη γενικότερη Κρίση.
Πώς να περιγράψεις το συναίσθημα του ότι ξυπνάς και δεν ξέρεις τί θα γίνει μέσα στην ημέρα; Θα έχεις εκλογές ή κυβέρνηση; Θα έχεις δραχμή ή ευρώ; Θα περπατήσεις χωρίς να πέσεις θύμα κλοπής, σωματικής ή ψυχολογικής βίας (με όλες αυτές τις θλιβερές εικόνες της Αθήνας που πεθαίνει.. που πέφτει σε λήθαργο κι εμείς βυθιζόμαστε στη λήθη); Πώς να τα χωρέσεις όλα αυτά σε λέξεις;
Και κάπως έτσι ήρθε το Κόρπους Κρίστι... σε μία εποχή που τα πάντα κατέρρεαν... που οι «πατερίτσες» γλιστρούσαν, που οι παρωπίδες και οι μάσκες έπεφταν και που εμείς –μουδιασμένοι - προσπαθούσαμε να δούμε τί (μας) συμβαίνει... Και αποφασίσαμε να τα οικειοποιηθούμε και - στη συνέχεια - να τα αφηγηθούμε μέσα από την πιο παλιά και γνωστή σε όλους ιστορία.
Το σημείο εκκίνησης είναι κατά βάθος ένα: ο φόβος για το αγνωστο, για το ξένο. Για αυτό που θα μας αλλάξει ή που θα μας φέρει πιο κοντά στον πραγματικό μας εαυτό. Ο Alfred Schütz παρομοιάζει την άφιξη του Ξένου με σεισμό. Και θεωρώ ότι κάπως έτσι νιώθουμε τώρα, αν σκεφτούμε ως Ξένο όχι τον μη Έλληνα αλλά το οτιδήποτε μη - οικείο, είτε είναι άνθρωπος είτε καθεστώς είτε νόμισμα είτε πολίτευμα.
Και ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να πλησιάσουμε το Ξένο, είναι –όσο κοινότοπο- κι αν ακούγεται να γνωρίσουμε πρώτα τον εαυτό μας.
Το έργο του Μακ Νάλι είναι προκλητικό: όπου κι αν ανέβηκε η παράσταση και προβλήθηκε η αντίστοιχη ταινία-ντοκιμαντέρ, υπήρχαν θύελλες αντιδράσεων... σε βαθμό λογοκρισίας. Θέλω να πιστεύω ότι εδώ η Κρίση θα υπερέχει της Υποκρισίας. Χωρίς déjà vu kai flash backs στην εποχή του «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται».
Γι’ αυτό η άφιξη του Ξένου έχει αντίκτυπο ισοδύναμο με εκείνο του σεισμού... ο Ξένος κομματιάζει το στερεό έδαφος που πάνω του βασίζεται η ασφάλεια της καθημερινής ζωής. Εκείνος έρχεται από μακριά και δε συμμερίζεται τα ντόπια πιστεύω – και έτσι γίνεται ουσιστικα ο άνθρωπος που θέτε υπό αμφισβήτηση σχεδόν όλα όσα φαίνονται αναμφισβήτητα στα μέλη της ομάδας που προσεγγίζει.
ΛΑΕΡΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
