Gay Γάμος στην Ολλανδία

Για να το γιορτάσουμε με την σύντροφό μου κανόνισα ένα ρομαντικό δείπνο σε γιαπωνέζικο εστιατόριο και εκεί μεταξύ σακέ, γέλιων για το look με τα κιμονό και ιπτάμενων εδεσμάτων από τον Ιάπωνα ψήστη μου ζήτησε να την παντρευτώ. Για πρώτη φορά!

Μέχρι στιγμής έχω αρνηθεί και τις τέσσερις προτάσεις γάμου για να καταλήξουμε δεσμευμένες με registered partnership.  Η ιδέα του γάμου με φρικάρει. Στο άκουσμα της λέξης, περνάει όλη μου η ζωή μπροστά από τα μάτια μου σάν να επιχειρώ ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο. Το στομάχι μου αρχίζει να παράγει γαστρικά υγρά για να χωνέψει τον βαρύτερο μουσακά και το πρόσωπό μου θυμάται την εφηβεία και πόσο του έληψε η ακμή!

Έπρεπε να εκφράσει την πρότασή της πιο σωστά για να υπογράψω ενώπειον των εξουσιοδότημένων εκπροσώπων της πολιτείας την δέσμευσή μου να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου κοντά της. Μου ζήτησε να «μην την παντρευτώ». Και είπα το πολυπόθητο «Ναι»! Τότε αρχίσανε τα περίεργα.

Η διαδικασία για να υπογράψει κανείς το συμφωνητικό αυτό είναι πιο πολύπλοκη και σαφώς ακριβότερη από το γάμο στο Δημαρχείο. Να σκεφτεί κανείς, κάθε Δευτέρα στα Δημαρχεία της Ολλανδίας τελούνται γάμοι εντελώς δωρεάν. Βάζεις τα καλά σου ή το νυφικό σου και μέσα σε τρία τέταρτα βγαίνεις παντρεμένη. Και φυσικά οι εν λόγω γάμοι είναι και για τα τρία είδη ζευγαριών!

Registered partnership μπορείς να υπογράψεις μόνον σε μία από τις τρεις αίθουσες εκδηλώσεων του Δημαρχείου της πόλης που ζω και φυσικά πρέπει να πληρώσεις για την εκμίσθωση της αίθουσας. Οι τιμές κυμαίνονται από 350 έως 780 €. Στην τιμή αυτή περιλαμβάνονται το μίσθιο της αίθουσας, οι υπηρεσίες της / του Δημοτικής Λειτουργού και (τα τύμπανα να ρολλάρουνε παρακαλώ) 5 εντελώς δωρεάν θέσεις παρκαρίσματος μπροστά  στο Δημαρχείο!!!  Η αίθουσες είναι των 25 και των πενήντα ατόμων, σε όσους δεν δώσεις τις κάρτες του parking πρέπει προφανώς να τους δώσεις εισητήρια για το λεωφορείο!  Εμείς πήγαμε με δύο αυτοκίνητα και δώσαμε τις άλλες τρεις κάρτες σε μία κοπέλα από το Curacao, που ήθελε να γυρίσει ένα video clip μπροστά στο Δημαρχείο με ένα MG καμπριολέ. Αν κάνει hit θα έχουμε συμβάλει στην παραγωγή!

Μόλις ολοκληρώσαμε την κατάθεση των δικαιολογητικών και ορίσαμε την ημερομηνία μας δώσανε ένα κιτ με υλικό για να διαλέξουμε την ατμόσφαιρα που θα χαρακτηρίζει «Την ωραιότερη ημέρα της ζωής μας». Φυλλάδια από εταιρίες ενοικιάσεως λιμουζινών, εστιατορίων για την δεξίωση, catering, νυφικά, προσκλητήρια, γραφεία ταξιδίων και ένα πλήρες φυλλάδιο με τα βιογραφικά των Δημοτικών Λειτουργών!  Ποιός θα σου βάλει την «κουλούρα» το διαλέγεις με βάση κριτηρίου αξιολόγησης. Εμείς δέν θέλαμε να το ζορίσουμε το πράγμα πολύ οπότε διαλέξαμε μία γλυκιά κυρία που μας θύμιζε την θεία μας και κάπου στο background μύριζε κουλουράκια φρεσκοψημένα. Κοινώς κάτι από Χρύσα Παραδείση στο πιο Δημοτικώς Λειτουργικό.

Μία εβδομάδα πριν «Την ωραιότερη ημέρα της ζωής μας», μας έκλεισε ένα ραντεβού, ήρθε στο σπίτι μας και μας άρχισε τις αδιάκριτες ερωτήσεις:

-Θα αλλάξετε δαχτυλίδια;
-Όχι!
-Να αναφερθώ στο Θεό;
-Μήν τολμήσεις.
-Να σας αποκαλέσω συζύγους;
-Θές να μαλώσουμε;
-Να σας απαγγείλω ένα ποίημα;
-Γράφεις κιόλας!

Έτσι λοιπόν μία ανοιξιάτικη ημέρα Παρασκευή, μία τηβενοντυμένη κυριούλα μας απήγγειλε ένα ποίημα που αφορούσε μία μεγάλη φιλία που το μεγαλείο της είναι τόσο που μετατρέπεται σε αληθινή αγάπη και  διαρκεί μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής μας. Υπογράψαμε και μας έκανε δώρο τα στυλό.  Σύντροφοι στη ζωή!

Πριν από ένα μήνα περίπου, το Χριστιανικό κόμμα της Ολλανδίας συμμετείχε στην κυβέρνηση συνεργασίας στην βουλή. Το πρώτο νομοσχέδιο που είχανε να προτείνουνε αφορούσε το δικαίωμα να αρνηθεί ένας Δημοτικός λειτουργός να τελέσει γάμους σε ομοφυλόφυλα ζευγάρια. Η κυβέρνηση το εξετάζει. Η αντιπολίτευση δείχνει τον κοινωνικό της χαρακτήρα δηλώνοντας ότι θα πρέπει να προσλαμβάνονται στο αξίωμα του Δημοτικού Λειτουργού άτομα που δηλώνουν ότι δέν έχουνε πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία.

Εμείς οι δύο, αποκατεστημένες πλέον και αποστασιοποιημένες από ακτιβιστική δράση για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων τώρα ετοιμαζόμαστε να βγούμε στα πεζοδρόμια! Διότι άλλο το να μάχεσαι για την αναγνώριση της διαφορετικότητας και άλλο το να υπερασπίζεσαι τις αναγνωρισμένες σου ελευθερίες και δικαιώματα. Σε ένα κράτος που εδώ και έναν αιώνα υπερασπίζεται την ανεξιθρησκεία, την ισότητα και την ελευθερία του ατόμου είναι απαράδεκτο να επιλέγει μία  μερίδα ατόμων για να τους καταστήσει εξαίρεση από τις διαδικασίες.

Σκέφτομαι λοιπόν, εάν αυτό εξοργίζει εμάς,  που το στάδιο αυτό βρίσκεται πίσω μας, πόσο θα πρέπει να φρικάρει όλους και όλες εκείνες που το προγραμματίζουν για το μέλλον ή απλά θέλουν να γνωρίζουν ότι έχουνε το διακίωμα της επιλογής. Αναρωτιέμαι μήπως κάναμε κάποια τόσο σημαντικά λάθη στον αγώνα μας για την αναγνώριση της διαφορετικότητας που τελικά είμαστε η πρώτη μερίδα που θα βγει στο περιθώριο. Μήπως στον αγώνα μας για ίση μεταχείρηση τραβήξαμε το σκοινί τόσο που έσπασε;

Όμως ενώ αναρωτιέμαι για το που κάναμε εμείς τα λάθη πολύ φοβάμαι ότι εκείνοι που προτείνουν αυτόν τον κοινωνικό ακρωτηριασμό βγάζουνε τις χολές τους στις εκκλησίες χωρίς καμμία συνειδησιακή ενόχληση αφού η υποκρισία τρέχει μαζί με το DNA τους. Θα μαζεύονται στις εκκλησίες να ευχαριστήσουνε τον Θεό που τους έκανε ρατσιστές και μαλάκες (συγγνώμην για την χυδαιότητα της έκφρασης αλλά «αυτοϊκανοποιούμενοι» ακούγεται εξίσου χυδαίο) και να συγχαίρουν εαυτούς που απαλλαγήκανε από τους δαίμονες! Και δεν μπορώ να μην σκεφτώ τον Καζαντζάκη που η πρώτη αντίδραση στις απόψεις του για την απόλυτη ελευθερία ήταν να τον αφορίσουνε. Δεν μπορώ να μήν σκεφτώ ότι ο πρώτος επικριτής κάθε έκφρασης ελευθεριών είναι η θρησκεία.

Όταν έκανε τον Theo van Gogh σουρωτήρι για τα μακαρόνια ο μουσουλμάνος φανατικός ξεσηκωθήκανε όλοι οι Χριστιανοί ενάντια στους Μουσουλμάνους γιατί ήταν ένας μη μουσουλμάνος που την «έφαγε» άρα ένας δικός τους. Εμείς οι υπόλοιποι που τα πήραμε στο κρανίο γιατί δολοφονήθηκε ένας εκφραστής της ελεύθερης σκέψης και του λόγου καταλήξαμε ο «μαϊντανός» της διαμαρτυρίας! Δέν κάψαμε τζαμιά, δέν επιτεθήκαμε σε σχολεία και δεν μας πήρε κανείς στα σοβαρά.

Γιατί η ελευθερία να είναι το πρώτο πράγμα που στερείται κανείς μέσα από μία θρησκεία; Γιατί πρέπει να πάψεις να σκέφτεσαι εάν θέλεις να πιστεύεις σε ένα υπέρτατο ον; Υπάρχει μέση οδός; Μήπως το να πιστεύεις σε κάτι είναι αυτομάτως άρνηση της ατομικής ελευθερίας;

Μία μέρα θα αναγνωριστεί και στην Ελλάδα το δικαίωμα να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος. Θα επιτραπούν οι γάμοι και θα υπάρχει ίση μεταχείρηση. Όμως θα έχει επιτευχθεί για τους σωστούς λόγους; Ή θα είναι επειδή μία μερίδα θα θέλει να τσατίσει την αντίπαλη μερίδα; Θα ήθελα ως Ελληνίδα να ελπίζω ότι θα είναι επειδή θα είμαστε ο πρώτος λαός στην ιστορία της ανθρωπότητας που θα έχουμε την ειλικρίνεια να παραδεχτούμε ότι η σεξουαλική συμπεριφορά είναι προσωπική επιλογή και όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να την εκφράσουνε όταν αυτή δέν προσβάλει και δέν καταπιέζει τα δικαιώματα του συνανθρώπου τους.

Για κάτι τέτοιο θα μπορούσα να αγωνιστώ με υπομονή και επιμονή σε όλη μου τη ζωή και στις τρεις επόμενες εάν χρειαστεί.

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...