....ημερολογιακές σελίδες απο σΤέΙσΥ_
"Προτού επτά έτη το είχα αποφασίσει, έξω από οποιαδήποτε καταθλιπτική κρίση: Αρκετά κατέστρεψα τα πνευμόνια μου με τη βοήθεια του τσιγάρου. Τώρα μπορώ να αφοσιωθώ στον αφανισμό του συκωτιού μου με κατάχρηση οινοπνεύματος, κι αν σταθώ γερή, θα δούμε τι άλλο έχει σειρά μετά.
[κράτα λίγο συκώτι και για τα τέλη του 8βρη που θάρθω Ελλάδα, με 10ήμερη άδεια, μου γράφει απ' το Κονγκό ο Μιχάλης].
Στους φίλους δε χαλώ χατίρια.
"Προτού επτά έτη το είχα αποφασίσει, έξω από οποιαδήποτε καταθλιπτική κρίση: Αρκετά κατέστρεψα τα πνευμόνια μου με τη βοήθεια του τσιγάρου. Τώρα μπορώ να αφοσιωθώ στον αφανισμό του συκωτιού μου με κατάχρηση οινοπνεύματος, κι αν σταθώ γερή, θα δούμε τι άλλο έχει σειρά μετά.
[κράτα λίγο συκώτι και για τα τέλη του 8βρη που θάρθω Ελλάδα, με 10ήμερη άδεια, μου γράφει απ' το Κονγκό ο Μιχάλης].
Στους φίλους δε χαλώ χατίρια.
ΝΒΝ 1170 Blue One - ταξιδεύω ένα λαμπρά υγρό πρωϊνό, μακρυά απ την Σαλονίκη με ένα scania.
Αμάξια λεηλατημένα εντοπίζω, αφημένα στις ταράτσες απολεπισμένων χωριατόσπιτων..
Αμάξια λεηλατημένα εντοπίζω, αφημένα στις ταράτσες απολεπισμένων χωριατόσπιτων..
Λατρεύω τις μοναδικές στιγμές της ελληνικής ξεχασμένης επαρχίας.
Κοντά μου, απέναντι απ το hotel, φωτίζουν κατακόρυφα τρεις συνεχόμενες μπαλκονόπορτες. Εκπέμπουν θλιβερό, μίζερο φως μες τα μοναχικά αχρωμάτιστα δωμάτια των ενοίκων τους..
Η νύχτα ξεδιπλώθηκε για τα καλά πάνω απ την Σόφια και την ίδια ώρα διακρίνω τα δημόσια φώτα της πόλης ν ανάβουνε νωχελικά.
...άραγε πως το καταφέρνουν και συνθλίβουν τις ζωές τους, σε διαμερίσματα λιτά και νοτισμένα, ξέβαφα, υποφωτισμένα μ΄ ανύπαρκτα μπαλκόνια.
Φωνές δικές της άκουγα «..καταγωγής απο Νιγρίτα περισσότερο κι από Κιλκίς.λιγότερο».
Φεύγω για κάτω, για τη ρεσεψιόν με τις παλιομοδίτικες βρώμικες πολυθρόνες και τις τετραχρωματισμένες γιγαντοκολόνες.
Ρίξε ασπαρτάμη στον καφέ για να σου γίνει γλυκός τόσο, που να σου χύνεται. Αυτό που έφτιαξα, δεν πίνεται.. Γρήγορα το ξεχνάω.
Τριγύρω μου, χλωμοί καθρέφτες που καλύπτουν την οροφή σε χρώματα φιμέ ανοιχτό και σκούρο.
Αριθμός δωματίου 1920.Τι χρονιά κι εκείνη. Στον 19ο όροφο του Rodina, γιγάντιο κρυστάλλινο κάδρο το παράθυρο, απεικονίζει μελαγχολική ελαιογραφία της μισοχιονισμένης Σόφιας.
..και το παγωμένο μέλι, στου φλυτζανιού μου τη θέρμη, λειώνει γλυκαίνοντας τον απογευματινό καφέ μου.
Κοκίτσε είπε, ονομάζουμε το λουλουδάκι της άνοιξης.Στην πατρίδα μου το ίδιο λουλουδάκι, το βαφτίζω με το όνομα της εκάστοτε γκόμενας.
Σβεντά Νεντέλια.
"Lepra De Lux" μου σημειώνει στην ατζέντα η κούκλα που απέναντι μου πίνει, παρακολουθώντας λικνιζόμενη το προαναφερθέν συγκρότημα. Ρεσώ αναμμένα μέσα στα ποτήρια, βυθισμένα στους καπνούς και τη βοή, φωτίζουνε και λιώνουνε την ύλη τους. Στην Σόφια, απαγορεύεται η κατανάλωση ξηρών καρπών στα νυχτερινά και τα απογευματινά της μπαρ.Σε χαμηλό, κάτι που μοιάζει με ουίσκι μου προσφέρει, αλλά εντοπίζω και τη φέτα λεμονιού να κολυμπάει στην παραγγελία μου..
Κενό ποτήρι του νερού, «Τέσσερα Τριαντάφυλλα» με πάγο, μια μπύρα, ένα Cutty Sark, αν και το Johnnie θα επιθυμούσα αυτήν την ώρα.
-Δεν την ξαναφωνάζεις τη Βουλγάρα, να παραγγείλουμε τα τρίτα;
Η βραδιά στο κλαμπ, λίγο προς το punk μας κατέληξε. Τόσο αναπάντεχα.
Στις 12.20, με το λογαριασμό πληρωμένο, βρισκόμαστε ήδη έξω απ το μπαρ ψάχνοντας για βουλγάρικο ταξί. Και σκοπιανό να βρίσκαμε, θα επιβιβαζόμασταν. Θυμάμαι ακόμη την ολιγόλεπτη εμμονή της Ναταλίας στο γνωμικό Big Foot / No Shoes.
Έχει από ώρα δύσει ο ήλιος, όμως το λίγο φως που απόμεινε, δεν εμποδίζει το αγχωμένο βλέμμα μου, να ταξιδέψει εξαντλώντας τον ορίζοντα, στ απομεινάρια του λιωμένου χιονιού που φώλιασε στις πολλοστές των κατοικιών, κεραμοσκεπές.
Κοντά μου, απέναντι απ το hotel, φωτίζουν κατακόρυφα τρεις συνεχόμενες μπαλκονόπορτες. Εκπέμπουν θλιβερό, μίζερο φως μες τα μοναχικά αχρωμάτιστα δωμάτια των ενοίκων τους..
Η νύχτα ξεδιπλώθηκε για τα καλά πάνω απ την Σόφια και την ίδια ώρα διακρίνω τα δημόσια φώτα της πόλης ν ανάβουνε νωχελικά.
...άραγε πως το καταφέρνουν και συνθλίβουν τις ζωές τους, σε διαμερίσματα λιτά και νοτισμένα, ξέβαφα, υποφωτισμένα μ΄ ανύπαρκτα μπαλκόνια.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ. Μας άφησε για να φρεσκαριστεί.
Φωνές δικές της άκουγα «..καταγωγής απο Νιγρίτα περισσότερο κι από Κιλκίς.λιγότερο».
Φεύγω για κάτω, για τη ρεσεψιόν με τις παλιομοδίτικες βρώμικες πολυθρόνες και τις τετραχρωματισμένες γιγαντοκολόνες.
Ρίξε ασπαρτάμη στον καφέ για να σου γίνει γλυκός τόσο, που να σου χύνεται. Αυτό που έφτιαξα, δεν πίνεται.. Γρήγορα το ξεχνάω.
Τριγύρω μου, χλωμοί καθρέφτες που καλύπτουν την οροφή σε χρώματα φιμέ ανοιχτό και σκούρο.
Αριθμός δωματίου 1920.Τι χρονιά κι εκείνη. Στον 19ο όροφο του Rodina, γιγάντιο κρυστάλλινο κάδρο το παράθυρο, απεικονίζει μελαγχολική ελαιογραφία της μισοχιονισμένης Σόφιας.
..και το παγωμένο μέλι, στου φλυτζανιού μου τη θέρμη, λειώνει γλυκαίνοντας τον απογευματινό καφέ μου.
σΤέΙσΥ_
Κάποιες οδηγίες ανάκατες, για τα τηλεφωνήματα που κάνουμε απ τα κινητά, μας δίνει η ξεναγός.
Κοκίτσε είπε, ονομάζουμε το λουλουδάκι της άνοιξης.Στην πατρίδα μου το ίδιο λουλουδάκι, το βαφτίζω με το όνομα της εκάστοτε γκόμενας.
Σβεντά Νεντέλια.
"Lepra De Lux" μου σημειώνει στην ατζέντα η κούκλα που απέναντι μου πίνει, παρακολουθώντας λικνιζόμενη το προαναφερθέν συγκρότημα. Ρεσώ αναμμένα μέσα στα ποτήρια, βυθισμένα στους καπνούς και τη βοή, φωτίζουνε και λιώνουνε την ύλη τους. Στην Σόφια, απαγορεύεται η κατανάλωση ξηρών καρπών στα νυχτερινά και τα απογευματινά της μπαρ.Σε χαμηλό, κάτι που μοιάζει με ουίσκι μου προσφέρει, αλλά εντοπίζω και τη φέτα λεμονιού να κολυμπάει στην παραγγελία μου..
Κενό ποτήρι του νερού, «Τέσσερα Τριαντάφυλλα» με πάγο, μια μπύρα, ένα Cutty Sark, αν και το Johnnie θα επιθυμούσα αυτήν την ώρα.
-Δεν την ξαναφωνάζεις τη Βουλγάρα, να παραγγείλουμε τα τρίτα;
Η βραδιά στο κλαμπ, λίγο προς το punk μας κατέληξε. Τόσο αναπάντεχα.
Στις 12.20, με το λογαριασμό πληρωμένο, βρισκόμαστε ήδη έξω απ το μπαρ ψάχνοντας για βουλγάρικο ταξί. Και σκοπιανό να βρίσκαμε, θα επιβιβαζόμασταν. Θυμάμαι ακόμη την ολιγόλεπτη εμμονή της Ναταλίας στο γνωμικό Big Foot / No Shoes.
