Όλο το καλοκαίρι μαζί με τον πρωινό καφέ στο χωριατόσπιτο της Ερεσού, τα βουνά γύρω από τα παράθυρα του και τον ήλιο να θυμίζει ότι η ζωή είναι υπέροχη μακριά από την Αθήνα, εγώ ανέβαζα τις αγγελίες του LesbianGR και του GayathensGR. Είχα τελετουργικά και με ευλάβεια αφιερώσει αυτό το πρωινό μου δίωρο σε κάθε λογής αγγελία που περίμενε να δει το φως του διαδικτύου.
Όλοι είχαν πάρει άδεια και είχα την ηθική υποχρέωση να το κάνω εγώ για τριάντα ολόκληρες μέρες, κάθε μέρα ανελλιπώς. Καμία φορά μου έπαιρνε και πάνω από 2 ώρες και χρειαζόμουν και δεύτερο καφέ. Ήταν η πρώτη μου πρωινή απορία «πόσες καινούργιες αγγελίες θα βρω σήμερα, πόσοι άνθρωποι Αυγουστιάτικα θα έχουν καθίσει μπροστά στον υπολογιστή τους και θα ψάχνουν;»
Η αγωνία τους για το πότε θα ανέβει η αγγελία είναι η ίδια με την αγωνία του φοιτητή να δει αν πέρασε, με την αγωνία του σκύλου μου να πάει βόλτα και φυσικά πιο μεγάλη από την αγωνία για το εκλογικό αποτέλεσμα. Λαμβάνω τόσα email διαμαρτυρίας αν αργήσει έστω και λίγο μια αγγελία να ανέβει. Έχω πειστεί πλέον απόλυτα ότι είναι θέμα ζωής και δεν έχω άλλο περιθώριο από το να νιώσω την ύψιστη ανάγκη ελπίδας τους ότι σήμερα "ίσως ανοίξω το inbox μου και επιτέλους βρω αυτό που γυρεύω". Ακόμα και κρεπαλιασμενα πρωινά, κρατώντας το κεφάλι μου ανέβαζα αγγελίες. Ήξερα ότι κάποιος ή κάποια εκεί έξω θα χαρεί. Κυρίως για τις αγγελίες στην κατηγορία Lesbian.
Αυτή η κατηγορία για να πω την αλήθεια είναι η πιο πολυπληθής αλλά για τα γούστα μου είναι η πιο βαρετή. Βαρετή γιατί δεν έχει σεξ, όλο αγκαλιά και παρέα αναζητά. Ελάχιστες αγγελίες που στέλνουν λεσβίες εκφράζουν την επιθυμία «έλα να παρθούμε».Οι λεσβιακές αγγελίες θα μπορούσαν άνετα να αποτελέσουν αντικείμενο γυναικείας διατριβής. Πάρα πολλές από αυτές είναι άκρως συγκινητικές. Αποκαλύπτουν πολλά για τις ανάγκες των Ελληνίδων λεσβιών και το πώς τις επικοινωνούν. Χιλιάδες γυναίκες ψάχνουν να βάλουν την κατάλληλη αγγελία για να βρουν σύντροφο, συντροφικότητα. Τόσα συναισθήματα ξεδιπλώνουν σε λίγες γραμμένες λεξούλες. Είναι σαν να φωνάζουν «έχω πληγωθεί, μην με πληγώσεις και εσύ,» άλλες βγάζουν επίθεση «άμα είσαι άτομο της προκοπής απάντα αλλιώς βαρέθηκα την κοροϊδία και τις πουτανες» δεν το γράφουν έτσι αλλά αυτό φαίνεται, άλλες είναι άκρως ρομαντικές με στίχους από την Γαλανή, άλλες μιλανε κατευθείαν για σοβαρή σχέση, κτητικότατα, ζήλεια και άλλες ενώ μιλάνε για το πνεύμα δεν ξεχνανε όμως στο τέλος να αναπαράγουν τα κλισέ «μπάζα, χοντρές και ανδροπρεπής μην μπουν στον κόπο». Άλλες μιλανε για ψυχική και πνευματική καλλιέργεια κάνοντας τραγικά ορθογραφικά λάθη, άλλες μιλανε για χαμογελαστή και καλή καρδιά και κάποιες λίγες για μεγάλα βυζιά. Άλλες περιγράφουν τον χαρακτήρα τους ενώ σου λένε δεν θέλω να γράψω πολλά, άλλες περιγράφουν την προηγούμενη καταραμένη σχέση τους. Οι λέξεις που διαλέγουν σκιαγραφούν τον ψυχισμό τους. Εγώ πάντως αν απαντούσα σε κάποιες αγγελίες γυναικών, θα διάλεγα αυτές που λένε «δεν έχω κάνει σεξ με γυναίκα, το ονειρεύομαι συνέχεια και ανυπομονώ να το νιώσω», κάποιες από αυτές σου μεταφέρουν στο κορμί σου την ανυπομονησία τους και εκεί το βρίσκω το έδαφος πιο καθαρό, μακριά από δράματα, πιο ειλικρινές και ευτυχώς ξεκομμένο από την πικρία και την «συγκινητικότητα» των παραδοσιακών λεσβιών. Βαρέθηκα άλλωστε τόσα χρόνια στην Ελλάδα τις λεσβίες που ακόμα ντρέπονται να μιλήσουν για σεξ και one night stand.
Οι άλλες είναι οι κατηγορίες που αποτελούσαν την πρωινή μου καβλα. Καυτές αγγελίες ταπείνωσης, ξεσκίσματος, ξεδιάντροπου υπέροχου καθαρού σεξ. Θα έλεγα ψέματα αν δεν ομολογούσα ότι πολλές φορές μπήκα στον πειρασμό να γράψω «Συγχαρητήρια και ευχαριστώ. Τα βουνά, οι στέγες των σπιτιών και ο πρωινός ήλιος φαντάζουν ακόμα πιο υπέροχα με τέτοια καβλα που μου χάρισες».
Θηλυπρεπή πανέμορφα αγοράκια (είδα Φώτο) με βυζάκια και στητά καβλακια, ανοιχτοί κωλοι να περιμένουν να τους σκίσεις, ζευγάρια ευγενικά και ζευγάρια πρόστυχα, χιλιάδες str8 άντρες να ζητιάνε λεσβίες με strapon να τους γαμησουν, υποτακτικά σκλαβάκια, κάθε λέξη κυλαγε για να δημιουργήσει μια εικόνα, μια ταινία, μια πραγματικότητα που δεν θα μπορούσες μακριά από το εχέμυθο ιντερνέτ να δεις. Ρούφαγα τον καφέ μου και σκεφτομουνα: αυτός άνετα θα μπορούσε να είναι ο περιπτεράς, αυτή ίσως να είναι η κοπέλα του ταμείου στο σουπερμάρκετ. Αυτοί μπορεί να είναι το ζευγάρι της διπλανής πόρτας που δεν πάει ο νου σου, ακόμα και ο μπαμπάς της κολλητής μου θα μπορούσε να είναι. Παντρεμένες αμφισεξουαλικές γυναίκες βαρεθήκαν το έγγαμο σεξ και κυρίως παντρεμένοι. Τόσοι πολλοί παντρεμένοι που δεν τόλμησαν ποτέ να απολαύσουν ότι ο κόλος τους ποθεί και βγάζουν τώρα με πάθος την ανάγκη τους για εχέμυθο ξέσκισμα. Με τους παντρεμένους έτρωγα κόλλημα. Σκεφτομουνα την διπλή ζωή, από την μια να πηδάς με πειθήνια υποχρέωση την γυναίκα σου και από την άλλη να φαντάζεσαι ότι φοράς τα εσώρουχα της και κάποιος πουτσαρας σε ξεσκίζει. Πώς να μοιάζεις άραγε εσύ, σαν τον υπάλληλο στην τράπεζα που συναντώ ή τον κουστουμαρισμένο πελάτη της εταιρείας ή μήπως είσαι ο παπάς της ενορίας ή μήπως ο άντρας της ξαδέρφης μου; Θα ήθελα τόσο πολύ να είχα εικόνα ή να σου δώσω εγώ μια εικόνα.
Πεδίο του Άρεως, βαδίζω μέσα στο πλήθος που ακούει μια προεκλογική ομιλία, με το που τελειώσει ο λόγος και καθαρίσει ο δρόμος, το πάρκο θα πάρει ξανά την ηδονική του μορφή χωμένη μέσα στα δέντρα. Χαζεύω τον κόσμο γύρω μου, ξέρω ότι ψευτοακούει την ομιλία και σκεφτομαι πονηρά «εσύ μπορεί να είσαι η λάγνα Αφροδίτη, εσύ ο σκλάβος, εσύ η λέσβια που ζηταει αγάπη, εσύ η αφέντρα, εσύ εκεί πέρα, μου ταιριάζεις με την αγγελία που λέει ότι θέλεις να σε γαμαει ένα τεράστιος σκύλος και δεν την ανέβασα αλλά την καμάρωσα για το θράσος της». Ξέρω όμως ότι καμία φαντασία δεν μπορεί να δώσει πρόσωπο στις αγγελίες.
Χαζεύω τηλεόραση πέφτω στις διαφημίσεις της cosmote και κουναω το κεφάλι μου, τι λέτε βρε βλακες «ο κόσμος μας εσύ» αφού δεν ξέρετε τον κόσμο μας, ρώτα και εμένα που διαβάζω τις αγγελίες να σου πω ποιος στα αλήθεια είναι «ο κόσμος μας». Στον «κόσμο μας» δεν υπάρχει ούτε gay ούτε str8, υπάρχει μόνο επιθυμία για τα είδη πρώτης ανάγκης: «σεξ – έρωτας – συντροφικότητα». Αλλάζω κανάλι πέφτω στο κόκκινο πανί της Vodaphone για την πληθυσμιακή κάλυψη, χιλιάδες άνθρωποι να απλώνουν σε όλη την χώρα ένα κόκκινο πανί. Ωραία εικόνα, μόνο που εγώ φανταζόμουν όλο αυτό τον κόσμο να είναι τα χιλιάδες nickname των αγγελιών και να απενοχοποιουν τις επιθυμίες τους. «είμαι αγοράκι νιώθω κοριτσάκι και βαρέθηκα την μοναξιά», «είμαι λεσβία και δεν ντρέπομαι για αυτό που είμαι και επιτέλους θέλω να παντρευτώ», «είμαι παντρεμένος και χέστηκα για τα δάνεια και τις υποχρεώσεις, ένα άλλο πουτσο θέλω να μοιραστώ την ζωή μου» «εγώ παιδιά είμαι σκλάβος και κάντε με ότι θέλετε, σας αγαπώ όλους». Ο κόσμο μας στο ιντερνέτ φαντάζει ότι είναι άλλος από τον κόσμο που ψηφίζει, από τον κόσμο που κάνει πολέμους, από τον κόσμο που συναντάς στην εφορία.
Εύχομαι τώρα στις εκλογές να ψηφίσει το nickname σας και όχι εσείς. Εσείς μας έχετε υποχρεώσει… Μόνο όταν σας συναντώ online με γοητεύεται, γιατί εκεί είστε αληθινοί!
MariaCyber
Υ.Γ. Αυτό το άρθρο γράφηκε για το free press Screw που κυκλοφορεί
