Διανύουμε την τηλεοπτική περίοδο των τάλεντ σόου, με τα οποία, όπως φαίνεται και αναγκαστικά, θα κάνουμε τηλεοπτικές, χριστουγεννιάτικες γιορτές, ελλείψη άλλων προγραμμάτων. Πάντα η προσπάθεια νέων ανθρώπων για να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους και να κερδίσουν, ίσως, αναγνωρισιμότητα, μας συγκινεί και μας κάνει να ταυτιστούμε, όταν νιώθουμε ενοχικά ότι τα δικά μας ταλέντα ξεκουράζονται στον καναπέ, απέναντι από την τηλεόραση.
Γινόμαστε κριτές και κρινόμενοι ταυτόχρονα, γι αυτό και αυτά τα προγράμματα φαίνεται να έχουν τηλεθέαση και τα κανάλια να ποντάρουν σε αυτά...
Σε αυτά τα σόου, όμως, κάποιες φορές συναντάμε λίγο παραπάνω και διαφορετικό συναίσθημα από το αναμενόμενο, που μας ταρακουνάει. Όσο και αν φαντάζει λίγο παρεμβατικό στις ζωές των άλλων, όσο και αν φαίνεται ότι κάποιοι μαζί με το ταλέντο τους "πουλάνε" λίγο και την ψυχή τους ή μάλλον την διαφορετικότητά τους ή και το πρόβλημά τους, συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν έχει πολύ σημασία, η εικόνα κατακλύζει. Ακόμα, λοιπόν, και αν δεν συμφωνείς, συγκινήσαι για κάποιους ανθρώπους, που δεν παλεύουν μόνο για την αναγνώριση του ταλέντου τους αλλά και με την σκληρότητα των προβλημάτων της ζωής τους. Η προσπάθειά τους λοιπόν, είτε είναι οι καλύτεροι είται όχι, αξίζουν χειροκρότημα.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και η παρακάτω, που θα δείτε από ρωσικό, τάλνετ σόου. Απλά παρακολουθήστε το
