Φέτος έκλεισε ένα από τα σπουδαιότερα μπαρ της Σκάλας Ερεσού. Ένα μπαρ με ιστορία, σημασία, ταυτότητα και αμέτρητες αναμνήσεις, ένα μέρος που μετά από αρκετές διαδρομές έφτασε στον τελικό προορισμό του. Το σκέφτομαι πολλές μέρες για το αν έπρεπε να κάτσω να γράψω ένα κείμενο για το συγκεκριμένο μαγαζί. Υπήρξαμε και γειτόνισσες για 7 χρόνια, όσο ειχα το Belle Ville και ειλικρινά ένιωσα μέσα από την καρδιά μου πως το αισθάνομαι κάτι σαν υποχρέωσή μου τόσο για το μαγαζί και την ιδιοκτήτριά όσο και γιατί το να θυμόμαστε και να τιμούμε την ‘’ιστορία’’ μας, τα μέρη που μας αγκάλιασαν επί δεκαετίες, ειναι κάτι που ειναι σημαντικό ειδικά στις μέρες μας που τα μαγαζιά αλλάζουν χέρια και που η καθημερινότητα μας αναγκάζει να προχωράμε γρήγορα, να ξεχνάμε γρήγορα. Όταν λοιπόν άκουσα οτι κλείνει το Μαριάννα, ξαφνιάστηκα, συγκινήθηκα.
Το Μαριάννα μπαρ υπήρξε ορόσημο για την Ερεσό. Για πολλές δεκαετίες υπήρξε η αφετηρία σαν τόπος συναντήσεις των γυναικών. Γυναίκες απο όλο τον κόσμο κατεφθαναν στην Ερεσό κι ενώ υπήρχαν ελάχιστα μαγαζιά τότε, και επίσημα κανένα γκέι μαγαζί, το Μαριάννα μπαρ πάντα υποδέχονταν όλο τον κόσμο με ανοιχτές αγκαλιές. Και νομίζω οτι ειδικά στη μνήμη των μεγαλύτερων γυναικών δεν υπάρχει περίπτωση να αναφέρει κάποιος το όνομα “Μαριάννα” και να μην ακούσεις ένα μακρύ όλο χαρά επιφώνημα “οοοοοο είχαμε τοσο ομορφες στιγμές εκεί, θυμάμαι δεν βρίσκαμε καρέκλα να κάτσουμε, η Σοφία (ιδιοκτήτρια) ήταν η αγαπημένη μας, μας έκανε ολα τα χατήρια, γλεντούσαμε, τρώγαμε, γελάγαμε, ήταν το ‘’ανοιχτό’’ σπίτι μας στην Ερεσό, δεν υπήρχε άλλο μαγαζί τότε που να πηγαίνουν οι γυναίκες’’, και πολλές άλλες τέτοιες περιγραφές...
Όμορφες, ανέμελες εποχές όπου άνθρωποι από όλο τον κόσμο έχουν απολαύσει συναντήσεις, πρωινά, ηλιοβασιλέματα, έχουν απολαύσει μουσικές νύχτες τόσο στην εξέδρα του μαγαζιού όσο και από κάτω στην παραλία με κιθαρες, φλερτ, τραγούδια και τσιγάρα ως το πρωί, σχέσεις που γεννήθηκαν, δράματα που παίχτηκαν και ολα όσα περιλαμβάνει μία ωραία γεμάτη απ ολα καλοκαιρινή διαδρομή. Όμως το Μαριάννα ήταν και πολλά παραπάνω από ένα μαγαζί στο οποίο πήγαιναν οι γυναίκες. Το να είσαι μία στρέιτ γυναίκα από την Ερεσό και να ξέρεις να υποδέχεσαι πρώτη το κύμα μιας ‘’διαφορετικής ομάδας’’ όταν ακόμη το χωριό πολλές φορές στεκόταν αμήχανο στις ορδές των γυναικών που κατεύθαναν ‘’λέει κάτι’’.
Και η Σοφία δεν είναι μια γυναικα που το έκανε για το χρήμα. Υποδέχτηκε και φιλοξένησε αυτές τις γυναίκες, τους έδωσε ένα χώρο, ένα βήμα ίσως και άνοιξε την πόρτα ώστε να δημιουργηθούν κι άλλα στέκια, να μπορούν οι γυναίκες να έχουν ένα σημείο αναφοράς. Και υστερα κι άλλο, κι άλλο έως σήμερα να μετράμε πάλι 4-5 γυναικείες επιχειρήσεις στη Σκάλα Ερεσού.
Αλλά θα τολμήσω να πω και κάτι άλλο που εμένα με έκανε να σέβομαι αυτή τη γυνάικα και να την παραδέχομαι σαν άνθρωπο αλλά και σαν επαγγελματία. Γιατί η Ερεσός πέρα από τα όμορφα ηλιοβασιλέματα, τις μουσικές και τα πάρτυ έχει και πολύ ανταγωνισμό, και πάντα είχε και ειχε και μεταξύ των γυναικείων επιχειρήσεων. Ναι ήμουν από εκείνους που πίστευε, στην αρχή τουλάχιστον, ότι αν οι γυναίκες ενώνονταν θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα. Να φέρουν περισσότερο κόσμο, να συνυπάρχουν ειρηνικά και γιατί όχι και επιχειρηματικά να πετυχαίνουν περισσότερα. Αυτό όμως ειναι μια άλλη ιστορία και δεν θέλω να επεκταθώ σε αυτό, ειδικά γιατί αυτό το κείμενο ειναι για το ‘’Μαριάννα’’.
Εμένα όμως η πορεία του Μαριάννα όσον αφορά τις γυναίκες με έμαθε και κάτι άλλο. Όταν μετά από πολλά χρόνια δόξας του μαγαζιού και στήριξης των γυναικών, οι γυναίκες μετακόμισαν και σε άλλα μαγαζιά -που αυτό ειναι φυσικά θεμιτό - ώσπου όμως το Μαριάννα άλλαξε τελείως ταυτότητα και για κάποια χρόνια ‘’χάθηκαν τελείως οι γυναίκες από εκεί’’ όπως λέμε εμείς στα μαγαζιά, η Σοφία υπήρξε τόσο αξιοπρεπής όσο έχω δει ελάχιστους επαγγελματίες να ειναι. Ποτέ δεν κατέβασε μούτρα, ποτέ δεν παραπονέθηκε, ποτέ δεν σταμάτησε να κάνει τη δουλειά της σωστά, ποτέ δεν σταμάτησε να υποδέχεται με εγκάρδιο τρόπο τις ‘’παλιές’’ πελάτισσες που πήγαιναν στο μαγαζί. Εμένα αυτό σε συνδυασμό με την ιστορία του μαγαζιού μου έκανε ωραία εντύπωση. Μου άρεσε. Της το αναγνώριζα, πως το λένε.
Και βέβαια πάλι ήταν γεμάτη από άλλο κόσμο, και τα τελευταία χρόνια πάλι έγιναν πάρτυ γυναικών εκεί, και δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη βραδιά που ενώθηκαν τρία μαγαζιά στην εξέδρα μας για να γιορτάσουμε μια κοινή πορεία απο τα στέκια των γυναικών, μια μικρή διαδρομή στην ιστορία τριών εκ των μαγαζιών της Ερεσού. Με αφετηρία φυσικά το ‘’Μαριάννα’’.
Με αυτό το κείμενο ήθελα να αποχαίρετίσω αυτό το μαγαζί. Σοφία, η ιστορία σου ήταν σαφώς μεγαλύτερη από τη δική μου, η συνεισφορά σου επίσης. Εκ μέρους πολλών γυναικών είμαι σίγουρη, σ’ ευχαριστούμε για την φιλοξενία σου, για τις ‘’υπηρεσίες’’ σου, για την αγάπη που μας έδειξες, κι εγώ σαν γειτόνισσα πέρα από απειροελάχιστες που πια δεν θυμάμαι καν ‘’άβολες’’ στιγμές μας να πω οτι ημουν τυχερή που μέσα στις δυσκολίες των γειτνιακών σχέσεων στις επιχειρήσεις, υπήρξαμε γειτόνισσες έστω και για λίγα χρόνια. Καλή συνέχεια Σοφία, ‘’αντίο Μαριάννα’’.
Χριστίνα Ναθαναήλ
