Ο Πέτρος Σαπουντζάκης για ένα "διαφορετικό" Αθηναϊκό Pride

Ο Πέτρος Σαπουντζάκης, εκπαιδευτικός, ακτιβιστής και μέλος του "Πολύχρωμου Σχολείου", με δημόσια ανάρτησή του στο προσωπικό του προφίλ στο facebook, πέρνει θέση στο θέμα που έχει προκύψει με την διοργάνωση του Athens Pride.

Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια στο πρώτο και κεντρικό Pride της Ελλάδας δεν συμμετέχει το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών. Παράλληλα, μέσα στην LGBT κοινότητα ακούγονται παράπονα για την διοργάνωση του Αθηναϊκού Pride από την ΜΚΟ Athens Pride, σε ατομικό επίπεδο, όπως ότι δεν υπάρχει πολυφωνία και δεν εκπροσωπείται σε αυτό όλη η κοινότητα. Ομαδικές κινήσεις έχουν ξεκινήσει από το Εναλλακτικό Queer Pride της Αθήνας για ένα αυτο-οργανωμένο pride δίχως πολιτικούς και χορηγίες, όπως ήδη συνέβει και στην Θεσσαλονίκη φέτος για πρώτη φορά, με την διοργάνωση δύο Pride στην πόλη!

Φέτος τα σχόλια στα social media εντάθηκαν με την δημοσίευση των φετινών χορηγών του Athens Pride. Ανάμεσά τους, ως χρυσός χορηγός ανακοινώθηκε η εταιρεία εξόρυξης χρυσού Eldorado Gold. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες μελών της κοινότητας για την αποδοχή μιας Εταιρείας που μολύνει το περιβάλλον και έχει δημιουργήσει έντονα προβλήματα στους κατοίκους της Χαλκιδικής. Η Οργανωτική Επίτροπή του Athens Pride έβγαλε σχετική ανακοίνωση σχετικά με την επιστροφή του χρηματικού ποσού της συγκεκριμένης χορηγίας.

Παρ' όλα αυτά, τα αρνητικά σχόλια και δημοσιεύσεις συνεχίζονται. Χαρακτητιστικό είναι το άρθρο της Κατερίνας Κλείτσα στην σελίδα xekinima.org (δείτε το εδώ).

Αναδημοσιεύουμε την τοποθέτηση του Πέτρου Σαπουντζάκη, καθώς σε αυτή παρουσιάζεται ένα σύντομο ιστορικό του ζητήματος αλλά και γιατί, για πρώτη φορά, ένα ενεργό μέλος της lgbt κοινότητας και μιας από τις πιο δραστήριες ομάδες, αυτή του "Πολύχρωμου Σχολείου" παρουσιάζει μια σοβαρή πρόταση σχετικά και ένα "κάλεσμα" στις  ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις:

"Επειδή και φέτος γίνεται ξανά το αναμενόμενο (διαμαρτυρίες για διάφορες επιλογές του Athens Pride - Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας) και πολύ καλά είναι που γίνονται βέβαια, κι επειδή είμαι σε συλλογικότητα που εδώ και χρόνια έχει τοποθετηθεί κριτικά απέναντι στην εταιρία (τις δύο προηγούμενες χρονιές δεν συμμετείχαμε καν στην εκδήλωση), κι επειδή ξανά μανά μένουμε στο επίπεδο του "τι ζητάω από το Athens Pride" και "πόσο κακή είναι η εταιρία" και "θέλω καλύτερη κοκακόλα και την θέλω τώρα, να μου την φτιάξουν άλλοι, να μου την προσφέρουν και να τους την χύσω", νιώθω την ανάγκη να ξεκαθαρίσω ότι για εμένα το μπαλάκι ήταν πάντα στον χώρο της κοινότητας των οργανώσεων.

ΔΕΝ στέκει να ζητάμε από μία εταιρία να κάνει αυτά που δεν θέλουμε να κάνουμε εμείς. Τελεία και παύλα.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι μπροστά μας. Να το κάνουμε επιτέλους.

Για όσα άτομα δεν γνωρίζουν, παραθέτω ένα μικρό ιστορικό του ζητήματος (πολλά σημεία μπορεί να λείπουν):
1. Προϊστορία μη συλλογικών διαδικασιών με τις οποίες διαμορφωνόταν και έβγαινε ο πολιτικός λόγος από το Athens Pride (αφίσες για Λεσβίες, Οικογένειες κλπ).
Καλέσματα για συνεργασία που στην ουσία αποδεικνύονταν ματαιωμένες προσδοκίες και χρήση των υπολοίπων οργανώσεων ενώ οι αποφάσεις που επηρέαζαν τον πολιτικό λόγο (συνθήματα, αφίσες, άρματα, χορηγοί κλπ) λαμβάνονταν ερήμην τους. Τουλάχιστον από το 2010
2. Προϊστορία ΚΕΛΠΝΟ από 2012
3. Επαναλαμβανόμενες δημόσιες τρανσφοβικές δηλώσεις από πλευράς μελών 2013 - 2014 - 2015
4. Προσωποποίηση των αντιδράσεων από τη μεριά του Athens Pride, όχι πολιτικός λόγος ("Το πρόβλημα είναι η το τάδε πρόσωπο", αλλιώς δεν υπάρχει καν αντικείμενο συζήτησης για τα μέλη του Athens Pride. Το θέμα των συλλογικών διαδικασιών έχει παγιωθεί στην αντίληψή τους σε ένα χρηστικό κάλεσμα κάθε Νοέμβρη προς τις Συλλογικότητες, να δώσουν ιδέες, αλλά χωρίς να έχουν κανέναν έλεγχο ή αξιολόγηση επί του τελικού πολιτικού λόγου που θα βγει προς τα έξω.)
5. Ηγεμονική στάση για τρία χρόνια με άρνηση απάντησης σε επιστολές του ΣΥΔ.
6. Ηγεμονική στάση στα καλέσματα της πλατφόρμας και αργότερα του δικτύου (άρνηση να παραστεί σε καλέσματα, διοργάνωση δικών του καλεσμάτων. Όπως φαίνεται, κατά την πολιτική του Athens Pride η συνείδηση της κοινότητας είναι το ίδιο το Athens Pride. Αυτό συγκαλεί, δεν καλείται, και αν κληθεί για ένα πρόβλημα, δεν πάει.)
7. Ηγεμονική αντίληψη μελών του Athens Pride για τους σκοπούς, τις μεθόδους και τα αποτελέσματα ("Εμείς κατεβάζουμε τον κόσμο, εσείς δεν χρειάζεστε. Εσείς μας έχετε ανάγκη, εμείς όχι. Μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε, αλλά όταν θα φτάσει το Pride, θα κατεβείτε γιατί μας έχετε ανάγκη.")
8. Ιδιοκτησία επί του κινηματικού, παρουσίαση διαφόρων οργανώσεων στην ιστοσελίδα τους ως ομάδων που προέκυψαν μέσα από το Athens Pride.
9. Προσπάθεια υπονόμευσης του συλλογικού με κλήσεις σε πρόσωπα τρανς, ώστε να παρακαμφθούν οι τρανς συλλογικότητες (2015)

Γενικό σχόλιο:
Η ανάγκη διοργάνωσης μίας τόσο απαιτητικής δράσης διαμόρφωσε εκ των πραγμάτων μια συνθήκη τέτοια, όπου μία κλειστή ομάδα 5 ανθρώπων που έχουν φτιάξει μία ΜΚΟ, να έχει επιβαρυνθεί για πολλά χρόνια σχεδόν αποκλειστικά με την ορατότητα και την παρουσίαση της λοατκι+ κοινότητας στον κόσμο της Αθήνας (και της Ελλάδας όλης). Οι ειδικές συνθήκες δικαιολογούν περιστασιακά πολλά λάθη, γιατί οι απαιτήσεις για την διοργάνωση της δράσης είναι εξαιρετικά βαριές και η αίσθηση του επείγοντος και της μη δυνατότητας για αναβλητικότητα (πράγμα που δεν συμβαίνει σε άλλες συλλογικότητες που μπορούν να ακολουθούν τους ρυθμούς των διαθεσιμοτήτων τους) εξανάγκαζε σε κινήσεις γρήγορες, μη φιλοσοφημένες, ή σε κινήσεις θωράκισης. Τόσο προσωπικής, των μελών, όσο και του έργου τους.

Η ανυπαρξία σταθερού συνεργατικού παραδείγματος μεταξύ των συλλογικοτήτων ήταν τέτοια που έκανε αυτή την συνθήκη αποδεκτή.

Προσωπικά θεωρώ ότι θα μπορέσουμε να ωριμάσουμε συλλογικά και να ξεπεράσουμε αυτή την συνθήκη, όταν θα μπορούμε να κατακτήσουμε μέσα από ένα οργανωμένο Δίκτυο με εσωτερικό κανονισμό, σταθερές συνελεύσεις, κοινή στρατηγική και δράσεις την συνείδηση της κοινότητας.
Το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε είναι μεταιχμιακό. Δηλαδή, αν και δεν γίνεται ακόμα να αντικατασταθεί το παλιό, παράλληλα δεν μπορεί να συνεχίσει να γίνεται αποδεκτό.
Γιατί αυτό κατά την γνώμη μου εγκυμονεί κινδύνους για την ίδια την επίτευξη κοινής συνείδησης στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, σε βαθμό που να υπονομεύει την ίδια την πολιτική βάση των διεκδικήσεών της (συμπεριληπτικότητα, μη χρήση προνομίων, συλλογικές διαδικασίες κλπ).

Πρόταση:
Οι ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις να πιστέψουν ότι αξίζει (και ότι μπορούν) να φτιάξουν ένα Δίκτυο-Άτυπη Ομοσπονδία, με εσωτερικό κανονισμό, το οποίο θα είναι αυτό που θα διαμορφώνει ζητήματα πολιτικής, κοινής στρατηγικής και ορατότητας και θα κάνει τα καλέσματα ή θα απευθύνεται προς τα έξω (πολιτεία, κόσμο, φορείς κτλ).

Μέχρι τότε, να καταναλώνουμε το προϊόν «Athens Pride», να γκρινιάζουμε όσο θέλουμε, αλλά να ξέρουμε ότι είμαστε «ανήλικα». Και να λέμε κι ένα ευχαριστώ".

 

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...