Αγάπη μία λέξη με βαρύτητα

Αγάπη μία λέξη με βαρύτητα που ακολουθεί τον κάθε έναν από εμάς από την ημέρα που ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο έως την ημέρα που “φεύγουμε”.

Άλλους τους ακολουθεί και αφήνει όμορφα συναισθήματα στη πορεία της ζωής τους και σε άλλους αφήνει ανεξίτηλα σημάδια που πονάνε.

Πάντα πίστευα ότι με την αγάπη όλα μπορείς να τα νικήσεις και να σβήσεις κάθε πόνο αρκεί να μη χάσεις τον εαυτό σου μέσα της. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμβεί ειδικά όταν ο ένας πιστεύει ότι έχει έναν σύμμαχο δίπλα του αλλά εκείνος φοράει απλά μία μάσκα.

Περνώντας τα χρόνια κατάλαβα ότι υπάρχουν άνθρωποι που η λέξη αγάπη στα χείλη τους καταλήγει να είναι φτηνή. Την χρησιμοποιούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους ή να κερδίσουν πράγματα από τον άλλον. Πολλά τα ίσως και τα μπορεί. Ίσως να μην έλαβαν την αγνή αγάπη ή μπορεί να την θεώρησαν δεδομένη και να μη μπήκαν στον κόπο να καταλάβουν ότι την αγάπη την κερδίζεις ακόμα και αν ο άλλος στην δίνει απλόχερα.

Σε αντίθεση με αυτούς υπάρχουν και εκείνα τα πλάσματα που μπροστά στην έννοια και μόνο αυτής της λέξης έχουν καταθέσει τα όπλα τους, τις άμυνες τους και δε φοβούνται να δώσουν απλόχερα την αγάπη τους ώστε το χαμόγελο να μη λείπει από τα χείλη του άλλου. Μέσα στο σκοτάδι βλέπουν το φως που ορισμένες φορές καταλήγει να είναι σταγόνα στον ωκεανό και εκεί ακόμη ψάχνουν ένα σωσίβιο όχι για να πιαστούν αυτοί αλλά για να το δώσουν στον διπλανό τους μόνο που όσο καλό κολύμπι και να ξέρουν οι ίδιοι ωκεανός είναι και οι παγίδες του πολλές.

Παραλύουν τα άκρα τους από την προσπάθεια και έτσι βρίσκονται να βυθίζονται στον πυθμένα, νιώθουν ότι ακόμη και η ανάσα που πρέπει να πάρουν για να βγουν στην επιφάνεια τους είναι δύσκολη. Δύσκολη γιατί έχουν δώσει και έχουν προσπαθήσει τόσο πολύ για τον άλλον που για τον εαυτό τους δε κράτησαν τίποτα.

Έτσι φτάνει η στιγμή που αναρωτιούνται τι λάθος έκαναν. Μήπως θα μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω για να δείξουν την αγάπη τους. Μήπως δεν έκαναν κάτι καλά. Μήπως.. Μήπως.. Μήπως.. Από τα πολλά τα μήπως κάνει αισθητή την παρουσία της η λογική και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.

Φανερώνονται τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσα τους και μόνο ο ένας πάλευε για να τα ξεπεράσει και ας μην ήταν όλα δικά του, ας ήταν από τρίτους ή από τον ίδιο τον άνθρωπο του που έχτιζε σιγά σιγά τον τοίχο για να προστατεύσει τον εαυτό του όπως υποστήριζε.

Να προστατεύσει τον εαυτό του από έναν άνθρωπο που του έδινε μόνο αγάπη και σαν αντάλλαγμα ήθελε τον άνθρωπο του να χαμογελά. Όμως η αγάπη δε μπορεί να νικήσει αν δε το θέλουν και οι δυο.

Αν δεν υπάρχουν κοινοί στόχοι και επιθυμίες αλλά πάνω από όλα κατανόηση και σεβασμός στα συναισθήματα και των δύο.

Τι είναι αγάπη;

Δεν είναι συμπόνια ούτε καλοσύνη.

Στην συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει και αυτός που συμπονάει.

Στη καλοσύνη είναι δύο. Αυτός που δίνει και αυτός που δέχεται.

Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δυο και γίνονται ένα.

Δεν ξεχωρίζουν.  Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.