«Finding Dory»: Η Pixar τολμά το πρώτο λεσβιακό ζευγάρι σε mainstream animation

Αναδημοσίευση από Flix.gr

 

Στις 17 Ιουνίου έκανε πρεμιέρα στην Αμερική το πολυαναμενόμενο σίκουελ του «Finding Nemo»που θέλει την γλυκιά, αφηρημένη, κυριολεκτικά με μνήμη χρυσόψαρου, Ντόρι να αναζητά τους γονείς και την οικογένεια που έχει ξεχάσει (ενώ Μάρλιν και Νέμο αναζητούν εκείνη).

Ηταν 2013 όταν ο σκηνοθέτης Αντριου Στάντον παρουσίασε ένα μικρό κλιπ από το «Finding Dory», λέγοντας πως η κεντρική ιδέα για το σίκουελ στηρίχθηκε σε τρεις ερωτήσεις: «Ποια είναι η οικογένεια της Ντόρι;», «Τι τους συνέβη;», «Πώς τους έχασε;»

Από τότε έχουμε δεί πολλά κλιπς, τρέιλερς, ξέρουμε τον σεναριακό άξονα («η Ντόρι ζει ευτυχισμένη μαζί με τον Μάρλιν και τον Νέμο, έξι μήνες μετά τα γεγονότα του "Finding Nemo", όταν ένα τραυματικό γεγονός την αναγκάζει να ξεχυθεί στον ωκεανό προκειμένου να βρει την οικογένειά της).

Επίσης ξέρουμε τους νέους χαρακτήρες: ο Εντ Ο' Νιλ είναι ένα γρουσούζικο χταπόδι, οι Ιντρις Ελμπα και Ντόμινκ Γουέστ δύο τεμπέληδες θαλάσσιοι ελέφαντες, ενώ οι Νταϊάν Κίτον και Γιουτζίν Λέβι παίζουν τους γονείς της Ντόρι.

Finding Dory 607

Σήμερα, το νέο τρέιλερ μάς δείχνει και μια μικρή λεπτομέρεια ακόμα, η οποία φυσικά μόνο λεπτομέρεια δεν είναι.

Δύο μαμάδες πάνω από ένα καροτσάκι, ένα λεσβιακό ζευγάρι, περνάει από τα πλάνα της ταινίας, ενισχύοντας τον ιδεολογικό προσανατολισμό της Pixar στο να περνάει μηνύματα υπέρ της όποιας διαφορετικότητας. Μία εταιρία που φτιάχνει ταινίες για «όλη την οικογένεια», υπήρξε πνευματικό παιδί της (συντηρητικής) Disney, αλλά επιλέγει να κάνει ταινίες όπου ήρωες είναι υπερήλικοι («Up»), όσα φοβάσαι («Monsters Inc»), κοκκινομάλλικα κορίτσια που σώζουν τους εαυτούς τους («Brave»), ή η ίδια σου η κατάθλιψη («Inside Out»).

Nαι, το ζευγάρι των μαμάδων είναι μία μικρή στιγμή της ταινίας (όχι τυχαία τώρα που υπάρχει λαϊκή απαίτηση «να βρεθεί ένα κορίτσι για την Ελσα» του «Frozen» και «ένα αγόρι για τον Captain America»), αλλά μια μεγάλη στιγμή στο πώς μπορούν να περνούν μηνύματα που ανοίγουν το μυαλό στο mainstream σινεμά.

Σε συνέντευξη του στο USA Today o σκηνοθέτης Αντριου Στάντον δήλωσε πως «Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση. Μπορούν να είναι ότι θέλει ο καθένας να είναι.»

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ελεν ΝτιΤζένερις, η οποία υπήρξε καυστική:

Δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο από τη συγκεκριμένη σκηνή. Μια από τις γυναίκες έχει πολύ κοντά μαλλιά. Δεν είναι ένα ωραίο κούρεμα θα έλεγα, γιατί είναι σαν να είναι πολύ κομμένα από πίσω. Νομίζω πως ο κόσμος συμπεραίνει πως όποια έχει κακό χτένισμα είναι λεσβία

Είναι αλήθεια πως η Pixar, όπως και η Disney τοποθετούν εδώ και χρόνια διακριτικά LGBT δεύτερους χαρακτήρες στις ταινίες τους, από την άλλη μέχρι να φτάσουμε στο να γίνει κάποιος «πρωταγωνιστής» θα χρειαστούν ίσως μερικά χρόνια (και ανοχή) ακόμη.

 

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...