Κριτική απο την Maria Cyber:
Περίπου ένα χρόνο περίμενα να έρθει η ταινία στην Αθήνα, την ειχα δει στο Βερολίνο, στο κινηματογραφικό μεγαλόπρεπες κόσμημα του άλλοτε Ανατολικού Βερολίνου, Kino International στα πλαίσια του opening του Queer Festival.
Ο μικρός Ζακ καταλαβαίνει από νωρίς ότι είναι διαφορετικός αλλα κάνει τα πάντα για να το αλλάξει, δεν το αποδέχεται, θέλει να είναι σαν όλους τους άλλους. Ο μικρός Ζακ (που στη παιδική του ηλικία τον υποδύεται ο γιος του σκηνοθέτη) δεν θα εκανε τίποτα που θα του κόστιζε την αγάπη και την αποδοχή του πατέρα του. Προτιμούσε να προδώσει τον ίδιο του τον εαυτό παρά τον πατέρα του. Έτρεξε μέσα στην καταιγίδα για να ξορκίσει τις επιθυμίες τους, χάθηκε στην έρημο για να ξεχάσει τι πραγματικα θέλει, κράταγε την αναπνοή του και όσο μεγαλύτερος ήταν ο χρόνος τοσο περισσότερες πιθανότητες πίστευε ότι είχε να ξεπεράσει τις αμαρτωλές του σκέψεις, έδειρε αλύπητα το άνθρωπο που του πρόσφερε τη πρώτη του γκέι εμπειρία για να αποδείξει ότι είναι άντρας, άνοιξε τέρμα το γκάζι και πίστευε ότι αν δεν πεθάνει θα λυτρωθεί από τις ορμές του, έφτασε μεχρι την άκρη του κόσμου, τελικά αυτός που άλλαξε δεν ήταν ο Ζακ αλλα ο πατέρας του. Ο Ζακ δεν μπορούσε να αλλάξει την φύση του, μπορούσε μόνο να την αποδεχτεί και μαζί να την αποδεχτεί και η οικογένεια του και ο αγαπημένος του πατέρας.
Για εμένα είναι μια gay ταινία αλλα για να την δει ολη η οικογένεια και αυτή είναι η μεγάλη ομορφιά της. Μεχρι σήμερα ολες οι γκέι ταινίες που εχουμε δει, συνήθως γυρίζονται από γκέι σκηνοθέτες και έχουν το βλέμμα κάποιου που τα ζει τα πράγματα από μέσα, αυτή η ταινία φτιάχτηκε με στοργή και μιλάει για διαφορετικότητα όποια και αν είναι αυτή. Αντιμετωπίζει τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό όπως αντιμετωπίζει το Billy Elliot τον γιο μιας εργατικής οικογένειας που θέλει να κάνει μπαλέτο και δεν είναι γκέι. Είναι λυρική, είναι ανθρώπινη, είναι πιο επική από τον Μέγα Αλέξανδρο, ιδιαίτερα όταν ο απίστευτα όμορφος και ερωτευσιμος Ζακ στο δωμάτιο του αφήνει τις σκέψεις του να ποθήσουν αυτόν που πραγματικα θέλει, τραγουδώντας δυνατά το Space Oddity και βαμμένος όπως το πασίγνωστο πορτραίτο του David Bowie.
Το Crazy είναι μια αναμφισβήτητα οικογενειακή ταινία ή ακόμα καλύτερα μια ταινία που δεν έχει συγκεκριμένο κοινό αλλα απευθύνεται σε όλο τον κόσμο. Είναι μια ταινία που το γκέι στοιχείο δεν μπαίνει για να διεκδικήσει, για να εξυψωθεί, δεν μπαίνει για να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αν και τον παίρνει περίτρανα. Το γκέι στοιχείο ξεκινάει σαν αναζήτηση ψυχής, σχέσης, αποδοχής με μια φυσιολογικοτητα, με μια ειλικρίνεια που κανένας θεατής δεν θα πει «είδα μια γκέι ταινία» αλλα όλους τους θεατές θα τους κάνει, βγαίνοντας από την αίθουσα να αποδεχτούν την διαφορετικότητα εύκολα και ανώδυνα. Θα τους κάνει να ξαναδούνε τον Jim Morrison στο πρόσωπο του μεγάλου αδερφού και να ταξιδέψουν με τους Pink Floyd. Να μπουν κρυφά στις κρεβατοκάμαρες, στα όνειρα και στις γιορτές της οικογένεια Μπολιε με τα 5 αγόρια, να καπνίσουν πολλά τσιγαριλίκια, να καβαλήσουν παλιές BMW μηχανές και να πάνε λυτρωτικές βόλτες, να γευτούν τα τοστ της μαμάς, να τραγουδήσουν το αγαπημένο τραγούδι του μπαμπά «μέχρι την άκρη του κόσμου» και τέλος να αγαπήσουν τον Ζακ χωρίς ενοχές. Μέσα από ένα 2ωρο ταξίδι, 20 χρόνων ζωής με αφοπλιστική μαγεία, πλάνα και διάλογους που δεν αφήνουν κανένα κενό σενάρια ή ιδεολογικά, μια ταινία που δεν της αποδίδουν τον χαρακτηρισμό «γκέι» προσφέρει όμως στο γκέι κοινό την μεγαλύτερη συγκίνηση, γιατί στο πρόσωπο της ταινίας θα βρούμε τον πιο αβίαστο τρόπο για να εξηγήσουμε στους δικούς μας τα τόσα χιλιάδες συναισθήματα για την διαφορετικότητα μας και πάνω από όλα την ύψιστη ανάγκη μας για αποδοχής από αυτούς που μας γέννησαν. Σίγουρα μετά την ταινία θα θελήσουμε να πάρουμε τους συγγενείς μας και να την ξαναδούμε την ταινία μαζί τους.
Η Filmtrade παρουσιάζει
C.R.A.Z.Y.
του Jean-Marc Vallee
Σκηνοθεσία: Jean-Marc Vallee
Σενάριο: Francois Boulay, Jean-Marc Vallee
Παραγωγή: Pierre Even
Δ/νση Φωτογραφίας: Pierre Mignot
Μοντάζ: Paul Jutras
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Patrice Bricault-Vermette
Κοστούμια: Ginette Magny
Πρωταγωνιστούν: Michel Cote, Marc-Andre Grondin, Danielle Proulx, Pierre-Luc Brillant, Maxime Tremblay, Alex Gravel.
Μια παραγωγή των CIRRUS PRODUCTIONS & CRAZY FILMS
25 Δεκεμβρίου 1960: Ο Ζάκαρι (Marc-Andre Grondin) έρχεται στον κόσμο, το τέταρτο από τα πέντε αγόρια της οικογένειας Μπολιέ. Οι Μπολιέ είναι μια συνηθισμένη μικροαστική οικογένεια που ζει σ' ένα προάστιο του Κεμπέκ. Η μητέρα Λοριάν (Danielle Proulx) είναι πολύ στοργική και ο πατέρας Ζερβέ (Michel Cote), αν και λίγο τραχύς, είναι πολύ υπερήφανος για τα αγόρια του και αγαπά τη γυναίκα του. Τα Χριστούγεννα και τα γενέθλια του Ζακ διαδέχονται το ένα το άλλο (πάντοτε με μουσικό χαλί τα σόλο του πατέρα Μπολιέ με το τραγούδι του Charles Aznavour "Emmenez-moi") και αυτό πλαισιώνει μια όμορφη παιδική ηλικία που τα χρόνια κυλούν ήρεμα, με το πλύσιμο του αυτοκινήτου στον φρέσκο αέρα και τις μικρές αποδράσεις του Ζακ με τον πατέρα του στο αγαπημένο τους σνακ-μπαρ, να είναι ξεχωριστές στιγμές που μοιράζονται οι δυο τους. Αλλά αυτή η ηρεμία με την άφιξη της εφηβείας των αγοριών ανατρέπεται.
Από το 1960 έως το 1980, περιτριγυρισμένος από τους τέσσερις αδερφούς του, τον David Bowie και τους Rolling Stones, ανάμεσα σε άγριες βόλτες με μοτοσικλέτες μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του Ρεϊμόν (Pierre-Luc Brillant) και κάπνισμα στα κρυφά, μικρές και μεγάλες επαναστάσεις και, κυρίως, δίπλα σε έναν πατέρα που ψάχνει απελπισμένα να βρει, ο Ζακ αφηγείται την ιστορία του. Μέσω της μουσικής και της αμφισβήτησης και μέσα από ένα ταξίδι που χρόνια ονειρευόταν "στην άκρη του κόσμου" όπως τραγουδούσε ο πατέρας του, τόσο μακριά από το σπίτι του, ο Ζακ ίσως τελικά καταφέρει να βρει τον εαυτό του που τόσο επίμονα αναζητά…
Το "C.R.A.Z.Y." είναι μια ταινία για την ενηλικίωση ενός ξεχωριστού αγοριού που φτάνει σε σημείο να αποκηρύξει τη βαθύτερη φύση
του, προκειμένου να έχει την αποδοχή του πατέρα του. Συγχρόνως είναι το πορτρέτο μιας οικογένειας που αντικατοπτρίζει τις συχνά εξαιρετικές ζωές καθημερινών ανθρώπων και την προσπάθεια αναζήτησης της ευτυχίας τους. Πάνω απ' όλα όμως είναι η απεικόνιση μιας ολόκληρης εποχής που σημαδεύτηκε από γεγονότα που σήμαναν το οριστικό τέλος της αθωότητας...
Ο τίτλος της ταινίας παραπέμπει στα αρχικά των μικρών ονομάτων των πέντε γιων της οικογένειας, Christian, Raymond, Antoine, Zachary και Yvan.
Στην ταινία ακούγονται σπουδαία τραγούδια των:
David Bowie, Rolling Stones, Patsy Cline, Perez Prado, Jefferson Airplane & Elvis Presley.
Οι εισπράξεις της ταινίας έχουν ξεπεράσει τα 6.000.000 $ στον Καναδά (πρώτη σε εισπράξεις ταινία της χρονιάς) και τα
2.000.000 $ στη Γαλλία.
Στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Τορόντο αναδείχθηκε η Καλύτερη ταινία από τον Καναδά.
Στα ετήσια κινηματογραφικά βραβεία του Καναδά για το 2005 η ταινία κυριάρχησε. O αριθμός βραβείων που της απονεμήθηκαν (10 Genie Awards και 13 Jutra Awards), αποτελεί νέο ρεκόρ. Ανάμεσα στα βραβεία περιλαμβάνονται αυτά για την Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία, Σενάριο και Ερμηνεία.
Το C.R.A.Z.Y. αναδείχτηκε Καλύτερη Ταινία της χρονιάς από την Ένωση Κριτικών του Βανκούβερ.
Michel Cote
Ο Μισέλ Κοτέ είναι ίσως ο δημοφιλέστερος και σπουδαιότερος γαλλόφωνος ηθοποιός του Καναδά . Έχει να επιδείξει μια μακροχρόνια καριέρα που περιλαμβάνει δουλειές με διακρίσεις στο θέατρο (Έκβους, Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι), την τηλεόραση (Omerta) και τον κινηματογράφο (Cruising Bar). Για την ερμηνεία του στο C.R.A.Z.Y. στο ρόλο του πατέρα της οικογένειας Ζερβέ Μπολιέ κέρδισε βραβείο ερμηνείας στα βραβεία Genie, Jutra και το βραβείο της Ένωσης Κριτικών του Βανκούβερ. Ο Cote και ο Grondin είναι ιδιαίτερα καλοί και ενσαρκώνουν ιδανικά την προβληματική σχέση πατέρα και γιου, ενώ η Proulx είναι πάντα ξεχωριστή όταν εμφανίζεται. .. η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι εξαιρετική και αναπλάθει την εποχή με αξιοθαύμαστο τρόπο χωρίς υπερβολές. Η δουλειά του Vallee στη μουσική επένδυση, από το Crazy της Patsy Cline μέχρι το Space Oddity του David Bowie, είναι από τα στοιχεία της ταινίας που ξεχωρίζουν.
Variety
Αστείο όσο "Η επέλαση των Βαρβάρων" και τολμηρά εφευρετικό όσο το "Λεολό", η ταινία C.R.A.Z.Y. του Jean Marc-Vallee έχει να επιδείξει πολλές αρετές.
Talking Pictures
Η εμπειρία του Jean-Marc Vallee στη διαφήμιση και το δημιουργικό μοντάζ του Paul Jutra δίνουν ένα ξεχωριστό και ιδιαιτέρως κομψό αποτέλεσμα στην εικόνα. Αυτό όμως που πραγματικά κάνει τη διαφορά είναι οι αλλόκοτες λεπτομέρειες - ο μεταφυσικός δεσμός μητέρας και γιου, η φιλοσοφημένη κυρία που πουλά τάπερ - αυτές που δίνουν πλούσιο περιεχόμενο στην οικογενειακή ζωή.
BBC Films
