Γράφει η Uni.M
O επίσημος ορισμός του ρατσισμού αναγράφεται ως εξής:
Η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο, είτε από τον σεξουαλικό προσανατολισμό κτλ...
Όλοι έχοντας μια σεξουαλικότητα διαφορετική από την ετεροφυλικότητα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποια στιγμή στη ζωή μας, έστω σε κάποιο βαθμό, θα βιώσουμε ρατσισμό. Τι γίνεται όμως όταν αυτοί που λαμβάνουν ρατσισμό, τελικά τον εκφράζουν...; Τι γίνεται όταν από θύματα καταλήγουμε τελικά να είμαστε θύτες;
Όντας σε μια κοινότητα πολλών στοιχείων και ταυτοτήτων, νομίζω ότι όλοι έχουμε παρατηρήσει φαινόμενα ρατσισμού από άτομα που κινητοποιούνται στο LGBTQI+ κίνημα. Εκεί που στερεότυπα και κακεντρεχή σχόλια αντί να μπαίνουν στην άκρη, καταλήγουν δυστυχώς να σακουλιάζουν άτομα διαφορετικής σεξουαλικότητας από την δικιά μας. Τα στερεότυπα πολλά. Μερικά από αυτά: «Οι gay άντρες είναι πολύ ασταθείς σεξουαλικά», «Οι bi δεν ξέρουν τι θέλουν» ,»Οι τρανς έχουν ψυχολογικά προβλήματα γιατί δεν δέχονται ούτε τον εαυτό τους», «οι λεσβίες με μακρύ μαλλί είναι παθητικές και δεν κάνουν τίποτα στο κρεβάτι», «οι bi κοπέλες κολλάνε τις λεσβίες αρρώστιες», «οι pansexual πάνε και με ζώα και παιδιά»...
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η αντιπάθεια προς άτομα μίας σεξουαλικότητας είναι τόσο ακραία που ένα ενιαίο κίνημα μοιάζει να είναι διχοτομημένο σε κομμάτια. Λεσβίες που αντιπαθούν Gay άντρες, μόνο και μόνο επειδή είναι άντρες. Gay άντρες που σιχαίνονται λεσβίες επειδή έχουν στήθος. Όλοι μαζί να ψουψουρίζουν εναντίον bi αναπαράγοντας ένα σωρό άστοχα στερεότυπα. Πιο πέρα η τρανς κοινότητα να νιώθει παραγκονισμένη και ίσως και κακοποιημένη από την πλειοψηφία της κοινότητας.
Για μια στιγμή, αν κάτσουμε λίγο πίσω και παρατηρήσουμε την κατάσταση θα δούμε στοιχεία ρατσισμού που ίσως έρχονται δίπλα με τον ρατσισμό του κλειστόμυαλου ετεροφυλόφιλου που δέχεται την παρέκκλιση από την δικιά του σεξουαλικότητα ως ανωμαλία. Στην πραγματικότητα το όπλο ενάντια στον ρατσισμό, δεν είναι τίποτα άλλο απ' το να σέβεσαι την ατομικότητα του άλλου. Δεν χρειάζεται να αφομοιώνεις στοιχεία του, δεν χρειάζεται καν να συμφωνείς. Χρειάζεται απλά να πεις ότι υπάρχουν και άλλα διαφορετικά πέραν από μας και τα προσωπικά μας στοιχεία και όντας οι ίδιοι ''διαφορετικοί'' από το ''φυσιολογικό'' να καταλάβουμε τί όντως σημαίνει αυτό...
