Η χτεσινή μέρα στην Σόφια της Βουλγαρίας ξεκίνησε και τελείωσε με την φράση "Να εξαλείψουμε τις προκαταλήψεις". Όπου και να έστρεφες έβλεπες αυτές τις 4 λέξεις! Οι δρόμοι ξεχείλιζαν από κόσμο που έφερε πανό και σημαίες που αποτύπωναν τα συναισθήματα που έκρυβαν στην καρδιά τους.
Η αλήθεια είναι πως ύστερα από 12 χρόνια σχολείο το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής μου το πήρα χτες από ανθρώπους καταπιεσμένους επί χρόνια ατέλειωτα... ανθρώπους που το μόνο που έχουν βιώσει είναι ο ρατσισμός και η βια σε κάθε τους μορφή,σωματική και ψυχική !
Μέσω των "pride" δίνεται μια ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους να ξεφύγουν έστω και μια μέρα το χρόνο από όλη την βαρβαρότητα της καθημερινότητας τους ... να νιώσουν μια φορά ότι δεν κρίνονται για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και να γιορτάσουν το γεγονός της αγάπης ... να γιορτάσουν το πιο όμορφο συναίσθημα που γεμίζει τις καρδιές μας από πολύ μικρή μάλιστα ηλικία ... άλλωστε ποιος δεν θυμάται τον πρώτο του έρωτα ...την πρώτη φορά που έκανε κοπάνα και βγήκε από την τάξη για να βρεθεί με τον άνθρωπο που τον συμπληρώνει και να δώσει το πρώτο του φιλί στο άδειο προαύλιο ... την πρώτη φορά που έλαβε το πρώτο του "ερωτικό γράμμα" που περιείχε τσαπατσούλικα σχεδιάκια με ανθρώπους που φιλιούνται και είναι περιτριγυρισμένοι με καρδούλες παντού ... όλοι έχουμε ζήσει από μια τέτοια ιστορία αγαπης ... το ερώτημα όμως είναι γιατί πρέπει να με κρίνεις εσύ που την έζησες με κάποιο άτομο αντιθέτου φύλου επειδή εγώ για πρώτη φορά ερωτεύτηκα κάποιο άτομο του ίδιου φύλου ... γιατί πρέπει να με κρίνεις που είδα τον έρωτα στα μάτια ενός άλλου αγοριού;
Σε αυτό το σημείο τίθεται ένα πολύ σημαντικό ερώτημα... Γιατί ο δικός σου έρωτας να θεωρείται "φυσιολογικος" και ο δικός μου "παραφύση"; Δηλαδή αν κάποιος είναι ομοφυλόφιλος δεν έχει δικαίωμα στον έρωτα;
Την απάντηση ευτυχώς την έλαβα χτες στην παρέλαση της Σόφιας που έβλεπα χαμογελαστούς ανθρώπους να κρατιούνται χέρι-χέρι και να φιλιούνται δημοσίως για πρώτη φορά στην ζωή τους και να μην περιορίζουν την αγάπη τους μέσα σε 4 τοίχους, έχοντας τον φόβο ότι άμα το έκαναν δημόσια μπορεί και να τους ξυλοκοπήσουν!
Μάλιστα σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να αναφέρω ότι πρώτη φορά παραβρέθηκα σε μια τέτοια παρέλαση και παρόλο την αδυναμία επικοινωνίας λόγω διαφορετικής γλώσσας δεν εμπόδισε κανέναν τους από το να με "αγκαλιάσει" ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο και να με κάνουν να αισθανθώ ένα οικείο περιβάλλον! Κάτι τελείως πρωτόγνωρο για εμένα καθώς τόσα χρόνια ένιωθα τρομοκρατημένος και φοβόμουν να "δουν" τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις και ήμουν τόσο εκφοβισμένος ότι όλη μου η ζωή ήταν κατεστραμμένη και δεν υπάρχει λόγος να ζω από την στιγμή που δεν μου αρέσουν οι κοπέλες όπως άλλωστε αρμόζουν τα καθορισμένα πρότυπα ... Σκέψη η οποία άλλαξε ριζικά χτες, καθώς κατάφερα για πρώτη φορά να είμαι ο ΕΑΥΤΟΣ μου ... να είμαι εγώ ... να μην χρειάζεται να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλο μου ... και σίγουρα αυτό το συναίσθημα δεν μπορείς να προσδιορίσεις πόσο χαρούμενο μπορεί να σε κάνει ... να ξέρεις ότι από την στιγμή που πατάς το πόδι σου στον χώρο της παρέλασης μπορείς να είσαι αυτό που πάντα ήθελες και ποτέ δεν σε άφηναν να είσαι...!
Βλέπεις τριγύρω σου ανθρώπους ερωτευμένους που θέλουν να παλέψουν για ίσα δικαιώματα ... να παλέψουν να αποκτήσουν το δικαίωμα να μπορούν να ερωτευτούν όχι μόνο μέσα στα σπίτια τους αλλά και δημόσια ... γιατί μας ζητάτε να περιορίσουμε την αγάπη μας μέσα σε ένα σπίτι ή καλύτερα όπως αναφέρετε σε ένα "κρεβάτι" την ίδια στιγμή που όλοι εσείς μπορείτε ελεύθερα να κυκλοφορείτε στον δρόμο και να φιλιέστε ... γιατί μας το απαγορεύεται εμάς; Γιατί προδικάζετε τους ανθρώπους πριν καν τους δώσετε την ευκαιρία να μιλήσουν! Να μιλήσουν για αυτά που αισθάνονται ... να μιλήσουν για αυτά που τους πνίγουν και πρέπει να καταπολεμήσουν μόνοι τους ... μπορείς να φανταστείς πόση πίεση είναι αυτή για έναν έφηβο/μια έφηβη που τα συναισθήματα τους έχουν "χτυπήσει κόκκινο"; Και το χειρότερο είναι ότι δεν τους δίνεις καν την ευκαιρία να έχουν ένα άτομο να στηριχθούν και να συζητήσουν για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, με συνέπεια να τους οδηγείς στην απομόνωση...!
Πίστεψε με η περιθωριοποίηση είναι μια πολύ άσχημη κατάσταση που εύχομαι να μην χρειαστεί να ζήσεις ποτέ απλώς βοήθησε με και εμένα να μην την ξαναζήσω ... πονάω ... πονάω όταν με βρίζεις και με χτυπάς ... πονάω όταν δεν υπολογίζεις ότι είμαι και εγώ άνθρωπος με την ίδια ανάγκη για αγάπη! Για μένα αγάπη είναι οι εικόνες που αντίκρισα χτες στην παρέλαση ... Αυτές οι εικόνες έχουν χαραχθεί βαθιά στην καρδιά μου και σίγουρα θα με συνοδεύουν για πολλά χρόνια ... Χτες εκτός από χαμογελαστούς ανθρώπους είδα και ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά ο ένας για τον άλλο ... που αφιερώνουν την ζωή τους για να δουν τον σύντροφό τους να γελάει και να τον/την κάνουν ευτυχισμένο/η!
Χτες δόθηκε η ευκαιρία σε αυτά τα ζευγάρια να ζήσουν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που είχαν συνηθίσει μέχρι στιγμής και πιστέψτε με αν το ζήσεις μια φορά μετά δεν θες να συμβιβαστείς και να καταπιέζεις τον εαυτό σου και να συνεχίσεις να κρύβεσαι ... Είναι κρίμα να μην μπορείς να ζήσεις τον έρωτα επειδή δεν έχεις τις ίδιες σεξουαλικές προτιμήσεις με τους υπόλοιπους! Είναι κρίμα να χρειάζεται να περιμένω αυτή την μια μέρα κάθε χρόνο για να μπορώ να σταματήσω να κρύβομαι για μερικές ώρες ... να μπορώ να ζήσω τον έρωτα όπως εγώ θέλω ... να χαμογελάσω δίχως να φοβάμαι ότι θα κρατήσει για λίγο ... να είμαι ευτυχισμένος με τον άνθρωπο που εγώ έχω επιλέξει να είναι στην ζωή μου και όχι κάποιον που μου επέβαλαν οι άλλοι ... να νιώσω πως είναι να είμαι και πάλι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Γιατί όπως αναφέρουν οι φίλοι μας στην Αθήνα πάνω από όλα ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!
Assos Κ.
