Η επόμενη μέρα από την ΝΑΤΦ για την lgbt κοινότητα

Ολοκληρώνεται μια έντονη εβδομάδα για την ελληνική lgbt κοινότητα η οποία θα καταλάβει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην εγχώρια lgbt ιστορία μας.

Τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και οργανώσεις, και κυρίως οι τρανς συνάνθρωποί μας, έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν. Ακόμα και αν θεωρούμε ότι κέρδισαν απλά το αυτονόητο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους, δεχόμενοι ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με πολλές ελλείψεις, δεν παύει να είναι μια σημαντική νίκη που μέχρι την τελευταία στιγμή ήταν αμφίβολη. Όποιος παρακολούθησε την πολιτική διαμάχη κατά την διάρκεια της διήμερης συζήτησης του νομοσχεδίου στην Βουλή αλλά κυρίως το σκληρό, τρανσφοβικό σφυροκόπημα από κανάλια, εφημερίδες, δημοσιογράφους, εκκλησία, συντηρητικούς, κρυφοφασίστες και φανερά φασίστες, μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι η αυτή η νίκη κερδήθηκε δύσκολα.

Η επόμενη μέρα από την ψήφιση της ΝΑΤΦ (Νομικής Αναγνώρισης Ταυτότητας Φύλου) φαίνεται πιο περιοριστική για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και τις διεκδικήσεις της. Διότι κινδυνεύει να παραμείνει καθηλωμένη σε μια-δύο μισές νίκες, με μια κοινωνία βουτηγμένη στην παραπληροφόρηση και τους πολιτικούς να βασίζονται σε αυτή για να πουν ένα «έλα σας κάναμε την χάρη και αυτή την φορά, φτάνει, μέχρι εδώ».

Ας μην γελιόμαστε. Εκ του αποτελέσματος γίνεται φανερό ότι ούτε η Επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης σε ομόφυλα ζευγάρια, ούτε η Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου δεν θα έφταναν στην Βουλή δίχως μια Κυβέρνηση Σύριζα. Η ασυνέπεια του Κυριάκου Μητσοτάκη - από την μια να υπόσχεται, σε κατ’ ιδίαν συνάντηση με εκπροσώπους των ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεων, ότι θα ψηφίσει το νομοσχέδιο και δύο μήνες μετά τα το μάχεται με τον πιο σκληρό, τρανσφοβικό λόγο - δείχνει είτε ότι πολιτεύεται με τον παλιό, παραδοσιακό τρόπο του ψεύδους είτε, ότι, όπως του επεσήμανε ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Δικαιοσύνης, δεν έχει τον έλεγχο του κόμματός του και του επιβάλλεται τελικά το ακροδεξιό κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. Μια Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας ή με κορμό την Νέα Δημοκρατία ποτέ δεν θα τολμούσε να φέρει τέτοια νομοσχέδια στην Βουλή, όσο και αν το ζητούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποτέ Δε θα τολμούσε να δυσαρεστήσει την Εκκλησία ο δεξιός και συντηρητικός πολιτικός κόσμος της χώρας μας.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να «χρωστάμε χάρη» στον Σύριζα; Σίγουρα το Κυβερνών κόμμα χρεώνεται τα δύο νομοσχέδια και με αυτά προβάλλει το «προοδευτικό» του πρόσωπο. Αλλά πρόκειται για δικαιώματα που στερούνται κάποιοι πολίτες, αυτονόητα, και πολύ λιγότερα από αυτά που υπόσχονταν προεκλογικά ο Σύριζα.

Το ζήτημα εδώ είναι αν θα υπάρχει συνέχεια. Εκτός από τις ελλείψεις των δύο νομοσχεδίων, παραμένουν δύο πολύ σημαντικές διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Πρόκειται για τον πολιτικό γάμο και την παιδοθεσία (την σειροθέτηση αυτή των διεκδικήσεων έκαναν οι ίδιοι οι βουλευτές του Σύριζα, την εποχή συζήτησης του Συμφώνου Συμβίωσης).

Θα τολμούσε να τα θέσει στο τραπέζι η Κυβέρνηση;

Όλα δείχνουν πως όχι. Η Κυβέρνηση δεν θα άντεχε άλλο έναν τέτοιο κλυδωνισμό όπως αυτόν που υπέστη για την ΝΑΤΦ. Ακόμα και βουλευτές του Σύριζα διαφοροποιήθηκαν, απείχαν ή καταψήφισαν το νομοσχέδιο. Ο εταίρος της Κυβέρνησης, Ανεξάρτητοι Έλληνες, είναι αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Πολλές φορές, κατά την διάρκεια της συζήτησης για την ΝΑΤΦ έκαναν αρνητικές αναφορές σε θέματα παιδοθεσίας και θέματα ανηλίκων, στέλνοντας εκ των προτέρων στον Πρωθυπουργό το μήνυμα «έως εδώ». Η Κυβέρνηση δεν κατάφερε επικοινωνιακά να κερδίσει τις εντυπώσεις αφού, παρόλο το τρολάρισμα του Κυριάκου Μητσοτάκη περί εξωγήινων, τηλεοπτικά τουλάχιστον κυριάρχησαν οι ακραίες και φοβικές φωνές και συνεχίζουν να ακούγονται αμείωτα. Μία σχεδόν εβδομάδα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, οι πολίτες που δεν έχουν σχέση με το θέμα, δεν μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς ψηφίστηκε, κυρίως για το θέμα των τρανς ατόμων από 15 ετών έως 17.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ξεκαθαρίσει την θέση του σε ανύποπτο χρόνο. Στην συνέντευξη του στο περιοδικό antivirus τον Μάιο του 2017 σημειώνει σχετικά με την παιδοθεσία: «το ζήτημα της παιδοθεσίας εντούτοις είναι πράγματι ένα πολύ σύνθετο ζήτημα. Άλλωστε, την έχουν θεσπίσει λίγες χώρες» ενώ για τον πολιτικό γάμο: «πρέπει κι η κοινωνία να είναι έτοιμη προκειμένου να είναι επιτυχημένη και ομαλή η εφαρμογή τους αλλά είναι κι αυτές που διαμορφώνουν εν τέλει κι ένα κοινωνικό περιβάλλον».

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, στο βήμα της Βουλής, κατά την συζήτηση της ΝΑΤΦ είπε, μεταξύ άλλων: «θεωρώ ότι με το νομοσχέδιο αυτό κλείνει ένας κύκλος νομοθετικών πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης. Ήταν το σύμφωνο συμβίωσης που με αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων. Ήταν ο νόμος για την ίση μεταχείριση στην εργασία, με την ίδια αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και σήμερα ευελπιστώ ότι οι Βουλευτές που αντιλαμβάνονται το μεγάλο καθήκον και τη μεγάλη υποχρέωση να αντιστοιχηθούμε σε έναν σύγχρονο κόσμο, εμείς, ένα Κοινοβούλιο της εποχής του, θα ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα της Κυβέρνησης και θα υπερψηφίσουν το σχέδιο νόμου».

Όσο αισιόδοξα και αν ακούγονται αυτά τα λόγια την δεδομένη στιγμή από την Υπουργό Δικαιοσύνης, τόσο απαισιόδοξα μπορούν να ερμηνευτούν για την συνέχεια της κατοχύρωσης των lgbt δικαιωμάτων. Η Κυβέρνηση στέλνει ξεκάθαρα το μήνυμα ότι με τα προαναφερθέντα νομοσχέδια ολοκληρώνεται ένας κύκλος. Ολοκληρώνεται άρα κλείνει. Θεωρεί ότι έκανε το χρέος της απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και θα χρειαστεί πολύ σκληρός αγώνας για να ανοίξει η συζήτηση για οποιοδήποτε άλλο θέμα και διεκδίκηση.

Το χειρότερο είναι ότι η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα απέμεινε με πολύ λιγότερους, αξιόπιστους συνομιλητές από τα υπόλοιπα κόμματα της σημερινής Βουλής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνο «κρέμασε» και «πούλησε» τις ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις, υποσχόμενος ότι θα ψήφιζε το νομοσχέδιο που τελικά καταψήφισε, και μάλιστα με υβριστικές κορώνες τραγικοκωμικής επιστημονικοφάνειας, αλλά, μέχρι την τελευταία στιγμή, προσπάθησε να καπηλευτεί και την συνάντηση των εκπροσώπων των ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεων φωνάζοντας στον Αλέξη Τσίπρα, στην δευτερολογία του, ότι έχει ανοιχτό και ειλικρινή διάλογο με τις οργανώσεις! Και μετά απλά καταψήφισε!

Ο Βασίλης Λεβέντης αποδείχτηκε τραγικός, κάνοντας και ο ίδιος τις δικές του «κωλοτούμπες» και την τελευταία στιγμή αποφάσισε να αναδειχτεί στην φωνή της εκκλησίας μέσα στην Βουλή. Πολιτικά, γίνεται σαφές ότι, ο Λεβέντης βλέποντας ότι δεν κατάφερε να συνεργαστεί σε μια Κυβέρνηση συνεργασίας με Σύριζα, κάτι που ζητάει διακαώς, κάνει στροφή με την ελπίδα να ανοίξει δίοδο επικοινωνίας για συνεργασία με μια αυριανή Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Αν επιβιώσει πολιτικά δίχως πολιτικό λόγο.

Το σταλινικό ΚΚΕ φαίνεται πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου και σε ευθεία αναντιστοιχία με τους ταξικούς αγώνες και τα δικαιώματα των πολιτών. Κάθε συζήτηση μαζί του είναι χαμένος χρόνος. Φαίνεται να παραμένει «γερασμένο» και καθηλωμένο στην θέση που του εξασφαλίζει η κατάσταση «να μην αλλάξει τίποτα».

Μόνος αξιόπιστος συνομιλητής για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα παραμένει ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι, που ήταν το μόνο κόμμα που διατήρησε μια σταθερή θέση απέναντι στα lgbt δικαιώματα. Ωστόσο η μελλοντική συνεργασία του Ποταμιού με την Δημοκρατική Συμπαράταξη το κάνει αδύναμο απέναντι στις διεκδικήσεις μας. Διότι, όποιος και αν επικρατήσει στην επερχόμενη μάχη της προεδρίας του νέου κομματικού σχήματος, ο προοδευτικός Θεοδωράκης ή Ραγκούσης, ο μετριοπαθής και «όπου πάει το κύμα» Καμίνης ή η φυγόμαχη Φώφη Γεννηματά (η οποία και στα δυο νομοθετήματα επέλεξε την φυγή μαζί με ότι έχει απομείνει από το παλιό ΠΑΣΟΚ), ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν είναι σίγουρο αν θα καταφέρει να επιβληθεί στα οπισθοδρομικά κομμάτια του κόμματός του όπως ακριβώς και ο Κυριακός Μητσοτάκης στο δικό του κόμμα με τα σημερινά αποτελέσματα.

Οι ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις φαίνονται, την επόμενη μέρα, δισταχτικές. Οι περισσότεροι παρέμειναν εφησυχασμένοι στο πραγματικά απολαυστικό τρολάρισμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλλά λείπει ο πολιτικός λόγος. Μόνο το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών έβγαλε ξεκάθαρη ανακοίνωση σχετικά με την στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Οι υπόλοιπες οργανώσεις που συμμετείχαν στην συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη παρέμειναν είτε σιωπηλές ή έβγαλαν χλιαρές ανακοινώσεις σχετικά με τους επόμενους αγώνες και διεκδικήσεις. Έτσι, όμως, με το να ακούγεται μόνο το τρολάρισμα, με δική τους ευθύνη αποδυναμώνουν την σοβαρή διεκδίκηση και την συνέχεια στους αγώνες.

Φαίνεται σαν η συνέχεια να γίνεται με επιχειρηματικούς όρους. Δηλαδή, την δεδομένη στιγμή κανένας επιχειρηματίας δεν θα ήθελε να τα βάλει ευθέως με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σκεπτόμενος την επόμενη μέρα που πιθανότατα θα είναι Πρωθυπουργός. Όμως ο ακτιβισμός όταν μπλέκεται με επιχειρηματικούς όρους εξευτελίζεται.

Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα φαίνεται να βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο και καλείται να αναμετρηθεί με τον εαυτό της. Καλείται να ξαναβγεί δυνατή και ενωμένη στην κοινωνία, να παρουσιάσει τι κέρδισε έως τώρα αλλά και να τί ακριβώς διεκδικεί, κάτι που λείπει αφού δεν το κάνει η δημοσιογραφία και τα Μέσα Ενημέρωσης.

Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα καλείται να αρχίσει άμεσα διάλογο για να λύσει όλα τα θέματα που την κάνουν να εμφανίζεται διχασμένη και να ξεκινήσει άμεσα το έργο της επόμενης μέρας που αναμένεται να είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο ήταν μέχρι τώρα διότι έχει να αποδείξει ότι όσα έγιναν δεν φτάνουν και ότι ο εφησυχασμός σε ότι κατακτήθηκε μόνο καθήλωση και οπισθοδρόμηση θα προκαλέσει. Ας μην ξεχνάμε, ότι έχει κερδηθεί μπορεί και να χαθεί από κακή διαχείριση της νίκης.

Η ΛΟΤΑΚΙ κοινότητα, αρκετά ώριμη πια ηλικιακά, βρίσκεται στο σημείο της συνειδητοποίησης. Καλείται να συνειδητοποιήσει την δύναμή της. Μια δυνατή κοινότητα επιλέγει τους συνομιλητές της, απορρίπτει τους αναξιόπιστους συνομιλητές σαν μέσο πίεσης. Και ας μην γελιόμαστε. Κανένα κόμμα δεν ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα στην πραγματικότητα παρά, ίσως μόνο, προσωπικά κάποιοι πολιτευμένοι, για να μην τους αδικήσουμε όλους. Τα κόμματα ενδιαφέρονται για ψήφους. Και η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα έχει πολλούς ψήφους. Δεκάδες χιλιάδες! Με αυτό το μέσο πίεσης η lgbt κοινότητα διεκδίκησε σε άλλες χώρες και κέρδισε περισσότερη ισότητα έναντι του νόμου. Έτσι έγινε και με την ισπανική κοινότητα και το ισπανικό παράδειγμα που όλοι μας συνεχώς θαυμάζουμε και αναφέρουμε. Και έτσι το πρώτο νομοθέτημα του Zapatero, πριν δώδεκα χρόνια, ήταν ο γάμος για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Ίσως, λοιπόν, ήρθε, έστω λίγο πιο αργά εδώ, η ώρα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας να δείξει ότι έχει θέση και κότσια και ότι η κακοποίηση που έχει υποστεί την έκαναν απλά πιο δυνατή.

Γράφει ο Xaris Torto

 

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...