Το είδαμε και το απολαύσουμε στο Λυκαβηττό αλλά όλοι μας είπαμε ότι αυτό το μιούζικαλ είναι για κλειστό χώρο, είναι για πάρτυ animals, είναι για ζεστή ατμόσφαιρα, για χειμωνιάτικες βραδιές που παίρνεις τους κολλητούς σου και θέλεις να ξεσαλώσεις, να τα δώσεις όλα, να μεταλλαχτείς, να χορέψεις, να βγάλεις την καπαρντίνα και να μείνεις με τις ζαρτιέρες σου, τις καούκες σου, τα έντονα κραγιόν σου ή μόνο το στρινγκ σου. Να ικανοποιήσεις την δίψα της ροκ ψυχής σου και να βγεις από τα τετριμμένα. Να ουρλιάξεις «έλεος» και να γίνεις μούσκεμα από τα νεροπίστολα, τα μαλλιά σου να γεμίσουν ρύζια και να εύχεσαι αυτή η παράσταση να μην τελειώσει ποτέ. Αληθινή, ολοκληρωμένη διασκέδαση μας περιμένει από την 1η Δεκεμβρίου στο θέατρο Βικτόρια. Αλλά ας πάμε μέχρι εκεί να δούμε πραγματικά τι γίνεται, ποιοι άνθρωποι συγκεντρωθήκανε και τολμήσανε να κάνουν ένα τέτοιο μύθο πραγματικότητα και να τον φέρουν έντεχνα μεταφρασμένο στο ελληνικό κοινό.
Έχω ραντεβού με τον σκηνοθέτη, τον λένε Πέτρο Ζούλια και πριν «ακουμπήσει» το Rocky Horror Show έχει να επιδείξει πολλές άξιες δουλειές.
Θέατρο Χώρα όπου σκηνοθέτησε τη "Θηλιά" με το Μαρκουλάκη και τον Αθανασόπουλο, "Κυρία με τις Καμέλιες" με τη Ρούλα Πατεράκη σε χορογραφία Δημήτρη Παπαϊωάννου μια πολύ περίεργη, εναλλακτική παράσταση. Την παρωδία το "Φάντασμα της Όπερας" του Λερού, το οποίο παίχτηκε με επιτυχία από το Γιάννη Μποσταντζόγλου. Τις "Δύο ορφανές" με την Άννα Παναγιωτοπούλου, της Μεντή, με μουσική Δήμητρας Γαλάνη. Πέρσι στο Θέατρο Καρέζη "Τον τελευταίο Επισκέπτη" του Τένεσι Γουίλιαμς με την Αντιγόνη Βαλάκου. Τον Χάρη Ρώμα στο "Ο Τζακ Νίκολσον έστριβε τα τσιγάρα". Τη Βάνα Μπάρμπα στη Θεσσαλονίκη στο "Βρώμικοι Άγγελοι".
«Ξεκίνησα από ένα πολύ μεγάλο θέατρο, με πολύ μεγάλη σκηνή, μεγάλων τεχνικών δυνατοτήτων και στην πορεία κατάλαβα ότι ένας άνθρωπος αν έχει να πει κάτι μπορεί να το πει και στο δρόμο σε μία περφόρμανς. Το θέμα δεν είναι το πού ή το πότε, αλλά αν έχεις κάτι να πεις και πόση δύναμη έχεις να το πεις.»
Με το Rocky Horror Show πως ένιωσες όταν σου έγινε η πρόταση;
Όταν μου έγινε αυτή η πρόταση, και όντας δέκα χρόνια στο θέατρο, ένιωσα να ξανάρχομαι σε μια καθαρότητα αφετηρίας. Αυτό το θέατρο πραγματικά «βρωμάει» ιδρώτα, μεράκι, πάθος. Μπαίνουν νέοι άνθρωποι, από πίσω υπάρχει η σχολή Θεοδοσιάδη, ένας θεατράνθρωπος ο οποίος ήξερε πότε να αποχωρήσει -και αυτό είναι προς τιμή του- και να δώσει τη σκυτάλη σε νέους ανθρώπους. Τώρα τη σκυτάλη την έχει ο Κώστας Κοντογιάννης που το διευθύνει, και εδώ μέσα ζούνε και δουλεύουν παιδιά της Σχολής Θεοδοσιάδη. Η μισή διανομή, τα περίφημα δέκα φαντάσματα του έργου, είναι δέκα ταλαντούχα παιδιά της Σχολής Θεοδοσιάδη που χορεύουν, τραγουδάνε και παίζουν. Όλο αυτό το κλίμα είναι κάτι που σπάνια το συναντάς στο ελεύθερο, δηλαδή ανθρώπους που είναι γκαζωμένοι και έχουν όραμα. Γιατί όταν μου το πρότειναν, αμέσως είδα ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν όρεξη και ήθελαν να τα δώσουν όλα. Έξι, εφτά χρόνια ονειρευόταν ο Πρωτογένης που κάνει την παραγωγή, να ανεβάσει το Rocky Horror Show. Προσπαθούσε να πάρει τα δικαιώματα, να μαζέψει τα λεφτά και να δει πώς θα μπορούσε να το κάνει στην Ελλάδα.
Ζητάω να δω λίγο την πρόβα και ορμάω μέσα αντικρίζοντας το χορευτικό κομμάτι, μένω έκπληκτη γιατί βλέπω τον δάσκαλο Χάρη Μανταφούνη να δίνει οδηγίες στους χορευτές. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς τους αναγνώστες γνωρίζετε τον μεγάλο δάσκαλο μοντέρνου χορού στην Ελλάδα, Χάρη Μανταφούνη και αν θυμάστε τα χορευτικά «κατορθώματα» της ομάδας χορού του, αλλά εγώ μεγάλωσα και γαλουχήθηκα από τις παραστάσεις του από τα 18 μου χρόνια. Οι φωτογραφικές μου αναζητήσεις ξεκίνησαν πάνω σε εύπλαστα σώματα και φόρμες χορευτικές που με ταξίδεψαν όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου. Ο Χάρης Μανταφούνης αποτελεί το ορόσημο του μοντέρνου χώρου στην Ελλάδα. Αν ο εξαίρετος Δημήτρης Παπαϊωάνου έχει πλέον γίνει «της μόδας» και γνωστός ακόμα και στην μαμά μου, σίγουρα ο Χάρης Μανταφούνης κρατάει την σκυτάλη της πρωτιάς για τους αποκλειστικά μυημένους ανθρώπους, λάτρεις του μοντέρνου χορού. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πω ότι και μόνο η υπογραφή του Χάρη Μανταφούη στα χορευτικά του Rocky Horror Show αποτελεί εγγύηση για όχι κάτι λιγότερο από την υπέρτατη ανατρεπτική απόλαυση πάνω σε σώματα κυριολεκτικά ελευθέρα να δημιουργήσουν. Αυτός ο ανθρωπος έχει μια μαγική δύναμη να πλάθει, να απελευθερώνει το σώμα και να το ξαναγεννάει απενοχοπιημένο και έτοιμο να ζωγραφίσει και όλο αυτό ταυτίζεται τοσο πολύ με την φιλοσοφία του Rocky Horror Show.
Ενθουσιασμένη και αισιόδοξη βγαίνουμε πάλι στο φουαγιέ και συνεχίζουμε την συνέντευξη.
«Ελληνικοποιούμε» τους στίχους του Rocky Horror Show χωρίς να χάνουν το χαρακτήρα τους;
Τους στίχους υπογράφει η Ελεάννα Βραχάλη που είναι πολύ ταλαντούχα και έχει βραβευτεί πολλές φορές και μάλιστα μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα Έχει γράψει τους στίχους του Χατζηγιάννη, έχει γράψει για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τώρα γράφει για τη Νατάσσα Θεοδωρίδου, για την Πέτα, είναι έναν νέο ταλαντούχο παιδί. Η απόδοση των στίχων θα διαπιστώσει και το φανατικό κοινό μόνο του ότι καθόλου δεν έχει χάσει από την ουσία, από την φιλοσοφία του Rocky Horror Show.
Δε γίνεται να μιλάς για το Rocky Horror Show και να μη μιλάς ανοιχτά για το πόσο queer είναι αυτό το έργο, πόσο εναλλακτικό, ανατρεπτικό είναι, είτε τότε που βγήκε είτε μέχρι και σήμερα. Είχα γράψει ότι πρώτη φορά με τις ευλογίες του Δήμου Αθηναίων βλέπουμε έναν «γκέι γάμο» να επιτελείται επί σκηνής και το κοινό να πετάει ρύζια και αυτό θα δούμε εδώ σε μια ελληνική εκδοχή, σωστά;
Έχουμε και με αυτό να κάνουμε και το κάνουμε πάλι με τη στήριξη του Δήμου της Αθήνας. Αλλα η βασική προσταγή που δίνει το έργο επί σκηνής είναι 'Όλα να τα τολμάς". Αυτή είναι η ατάκα κλειδί του έργου. Μου είπαν, μήπως το έργο είναι παλιό και ξεπερασμένο γιατί έχει ταυτιστεί με τη σεξουαλική επανάσταση του '70.
Αν είχε ολοκληρωθεί η σεξουαλική επανάσταση θα ήταν μια ντεμόντα το έργο. Δυστυχώς, όμως, ακόμη ζούμε σε μια συντηρητική κοινωνία, όπως ξέρεις, όπου και οι νεότεροι άνθρωποι κουβαλάνε λόγω συστήματος και λόγω κατάστασης έναν πουριτανισμό και ένα ρατσισμό απίστευτο. Άρα το έργο δεν είναι καθόλου ανεπίκαιρο, αλλά, αντίθετα, είναι σαν να γράφτηκε τώρα. Δεν έχει λυθεί κανένα από τα θέματά του. Εξάλλου κάτω από το Rocky Horror Show υπάρχει όλη η αγωνία και η τρέλα της ροκ ψυχής. Αυτό πάντα θα υπάρχει. Η γροθιά στο βράχο, η γροθιά στο τραπέζι, η αντίσταση, η απόφαση του "ζω το πάθος, ζω το θέλω και όχι το πρέπει, την ανατροπή και όχι τη σύμβαση”, και αυτο δεν έχει τελειώσει. Είμαστε σε μια περίοδο στην οποία είμαστε όλοι παθητικοί δέκτες των πάντων στους καναπέδες μπροστά την τηλεόραση, και γι΄αυτό είναι πολύ χρήσιμο που ανεβαίνει το Rocky Horror Show και μακάρι να ανέβαιναν και άλλα τέτοια ανατρεπτικά αριστουργήματα που σε βγάζουν από την άνοια του καναπέ σου και σου ανοίγουν σοβαρά ζητήματα με τοσο έντεχνο, διασκεδαστικό τρόπο. Ζήσε ό,τι θέλεις χωρίς να έχεις προαποφασίσει για αυτό. Εδώ παρατηρούμε ένα νέο άνθρωπο. Στην ουσία ο Ρόκι είναι ένα κατασκεύασμα ένα γέννημα, ενός μεγάλου επιστήμονα του Δρ. Φρανκ. Αυτό το πλάσμα κατά τη διάρκεια της βραδιάς πάει με άντρα, πάει με γυναίκα και κάθε εμπειρία τον πάει παραπέρα, δεν τελειώνει. Το ίδιο συμβαίνει και στο ζευγάρι. Το πολύ συντηρητικό ζευγάρι, ο Μπράιαν και η Τζάνετ ζουν εμπειρίες που παρά τις ενοχές που έχουν, μια χαρά τις απολαμβάνουν. Όλα να τα τολμάς, αυτη είναι η εντολή του Μπράιαν στην πλατεία.
Στην απόδοση έχει κρατηθεί η γκέι σλανγκ, δηλαδή χρησιμοποιούνται οι λέξεις fag (πούστης) όπως ακριβώς και στη αρχική αγγλική έκδοση;
Βεβαίως και όταν βλέπεται την Τζάνετ θα φωνάζετε τσούλα, το ‘boring” γίνεται «έλεος» και ο Μπράιν ‘μαλάκας’ και άλλα πολλά, έχουν όλα άριστα προσαρμοστεί στα ελληνικά χωρίς να χάνουν καθόλου από την αγγλική εκτέλεση.
Θα μοιράζετε νεροπίστολα και ρύζι μαζί με το εισιτήριο ή θα είναι πράγματα που θα πρέπει να φέρουμε εμείς;
Θα υπάρχουν, αλλά μπορεί να φέρετε και τα δικά σας, ανάλογα με τις ορέξεις σας, πόσα κιλά ρύζι θελετε να ρίξετε. Αν σου πω ότι είναι 20 άνθρωποι σε αυτό το θέατρο και έχουν όλοι ψείρες και ψηφιακή κονσόλα ήχου. Δεν το λέω γιατί είμαι φαν της τεχνολογίας, αλλά γιατί προσπαθούμε να κάνουμε μια άριστη δουλειά από την τεχνική αρτιότητα μέχρι τα κωλόχαρτα που θα χρειαστεί το κοινό να ρίξει. Η πλατεία θα είναι χύμα με καναπέδες, δεν θα έχει καθίσματα αριθμημένα, θα πίνεις το ποτό σου κατά την διάρκεια της παράστασης, η παράσταση αυτή είναι interactive, είναι τόσο ζωντανή που κάθε βράδυ θα προκύπτει και μια άλλη παράσταση. Οργανώνεις μια θεατρική μηχανή που αναπνέει. Κάθε βράδυ δεν ξέρεις τι θα προκύψει από τον κόσμο, τη συμμετοχή του, τις αντιδράσεις του.
Για πες μου ποιος κάνει τον Μπράιαν και μίλησε μου και για τους υπόλοιπους συντελεστές.
Τον Μπράιαν τον κάνει ο Σπύρος Πούλης. Τα σκηνικά και τα κουστούμια τα κάνει η Αναστασία Αρσένη, φοβερά έμπειρη, με πολλά βραβεία για τη δουλειά της στο ενεργητικό της. Είναι μια σκηνογράφος που έχει δουλέψει με τον Αγγελόπουλο, τον Βούλγαρη, τον Χουβαρδά, όλη την παλιά καλή φουρνιά. Την ενορχήστρωση την κάνει ο Χριστοδουλόπουλος, είναι ο βασικός πιανίστας του Κραουνάκη, έχει κάνει άπειρες δουλειές, έχει δουλέψει με το Λάκη Λαζόπουλο, ένα νέο ταλαντούχο παιδί. Ξέρεις το ακρως συγκινητικό είναι ότι έχουν έρθει εδώ χορτάτοι άνθρωποι, δάσκαλοι στο είδος τους. Βλέπω πώς δουλεύει η Αρσένη ή ο Μανταφούνης. Τα ρομποτικά τα οποία φέρνει ο Μπέλης, ο οποίος γυρίζει μια μέρα και μου λέει ότι δε μας πειράζει που θα πάμε σε μια αντιθεατρική μεν αλλά πολύ καινούργια, καινοτόμα ματιά πάνω στο φως. Σε αυτήν την παράσταση δεν έχεις την αγωνία να δώσεις εξετάσεις. Το κάνουμε με την αγωνία να το ευχαριστηθεί ο κόσμος. Για να γίνει αυτό που πραγματικά είναι το Rocky Horror Show, ένα ροκ πάρτι, όχι απλά ένα μιούζικαλ, αλλά μια γροθιά στο στομάχι.
Ποιος κάνει το Ρόκι;
Ένας νέος ταλαντούχος ηθοποιός ο Μιχάλης Μιχελιδάκης. εκτός του ότι έχει σώμα με γραμμώσεις και ώρες γυμναστηρίου πάνω του, όπως απαιτεί ο ρόλος, αλλά έχει και ταλέντο για να πετύχεις αυτό που είναι η εικόνα του Ρόκι.
Θα εκτεθεί κιόλας;
Θα εκτεθεί έτσι κι αλλιώς.
Με στρινγκ;
Βεβαίως.
Και ποιος θα κάνει τον υπέροχο Φράνκι;
Εδώ είναι η μεγάλη έκπληξη. Μιχάλης Τσαρούχας. Μας έχει αφήσει άφωνους. Πέρσι συνεργάστηκα μαζί του, συμπρωταγωνιστούσε με το Χάρη Ρώμα σε μια μαύρη κωμωδία που κάναμε, πολύ προχωρημένη για εκεί που την κάναμε, στο Αιγάλεω. Είναι πολύ ενδιαφέρον για μένα να βρίσκω ηθοποιούς που ενώ έχουν κερδίσει από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο μια περσόνα μέσα από την οποία αγαπήθηκαν, ως το απόλυτο υπεραρσενικό, ως ποδοσφαιριστής σε σίριαλ του Μανούσου Μανουσάκη "Το παιχνίδι της συγνώμης", "Η αγάπη ήρθε από μακριά" το "Φύγαμε", τα "Χωρικά Ύδατα". Είναι πολύ ενδιαφέρον και ανατρεπτικό μια τέτοια τηλεοπτική περσονα να παίζει τον Φρανκ. Ένα πλάσμα με γόβες και ζαρτιέρες, που κοιμάται με άντρες και γυναίκες, που παντρεύεται το δημιούργημα του τον Ρόκι. Νομίζω ότι είναι η απογείωση του ρόλου, μια απόλυτη πρόκληση, ένα «υπεραρσενικό» να μεταμορφώνεται σε ένα μοναχικό «sweet transvestite».
Τελειώνει η πρόβα και δίπλα μας βρίσκεται ο Μιχάλης Τσαρουχας, φυσικά μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω τον ίδιο.
Μέχρι τώρα έχεις παίξει μόνο «μάτσο» ρόλους. Πώς σου φαίνεται αυτή η «απότομη» στροφή 180 μοιρών;
Είναι ένας άντρας ο οποίος ντύθηκε γυναίκα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα για εμένα, ο ρόλος είναι μια ελεγεία πάνω στη μοναξιά της ανθρώπινης φύσης. Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει ξεπεράσει το μέσο όρο και κάθε όριο, έχει ζήσει τα πάντα σωματικά και πνευματικά και πλέον βρίσκεται στο αδιέξοδο της μοναξιάς του. Αυτό βιώνει ο Φρανκ.
(Σκηνοθέτης) Απόλυτα ροκ ψυχή και απόλυτα ροκ διάνοια. Αυτό είναι ο Φρανκ. Η δικαίωση της ροκ ιστορίας.
(Μιχάλης Τσαρούχας) Είναι ένας χαρακτήρας μοναδικός, εξαιρετικός και γι'αυτό αδικαίωτος. Δεν έχει να κάνει αν φοράει ζαρτιέρες. Έχει ολοκληρωθεί σαν προσωπικότητα. Αυτό δε σημαίνει ότι όποιος δεν είναι τρανς δεν είναι ολοκληρωμένος. Μέσα από το να τα έχεις τολμήσει όλα έρχεται η απόλυτη μοναξιά γιατί δεν υπάρχει κάτι το οποίο να φοβάσαι, δεν έχεις απορίες, δεν έχεις σκοτεινά σημεία στη ζωή σου. Έχεις φωτίσει κάθε πτυχή που θα μπορούσες να έχει φωτίσει. Και τώρα είσαι μόνος σου. Ο Φρανκ βρίσκεται στα άκρα, είναι σε μια θέση που μπορεί να κάνει τα πάντα. Και αποδεικνύει ότι το να μπορεί να κάνει τα πάντα δεν είναι το ιδανικό τελικά.
Εσύ με αυτό το ρόλο έχεις αλλάξει την προσέγγισή σου σε ανθρώπους που παίζουν με τα φύλα και τους κοινωνικούς ρόλους;
Όχι. Γιατί για εμένα ποτέ δεν υπήρχε τέτοιο θέμα, πρέπει να είναι κάποιος πολύ κολλημένος για να δει μόνο αυτό στον Φρανκ, για εμένα έχει να κάνει η μοναξιά του ήρωα. Και το χιούμορ ενός ανθρώπου που στη ζωή του είναι λύκος. Τα έχει περάσει όλα και τους βλέπει όλους από πάνω ακόμα και τον εαυτό του, είναι ένα πλάσμα ερωτεύσιμο από όλη την πλατεία. Αρέσει στις γυναίκες, αρέσει στους άντρες, στους γκέι και στους στρέιτ. Στην σημερινή κοινωνία είτε γκέι είσαι είτε στρέιτ η μοναξιά είναι η ίδια και ο Φρανκ είναι ένα παραβατικό άτομο και αυτό που τον οδηγεί στην μοναξιά δεν είναι μόνο η ζαρτιέρα, ούτε η κοινωνική απόρριψη όσον αφορά τις προτιμήσεις του. Έχει να κάνει με το ότι δεν υπάρχει μια αγκαλιά να ακουμπήσει επάνω της και γι'αυτό δημιουργεί ένα άλλο πλάσμα.
Οι φίλοι σου, σου κάνουν καζούρα για τον ρόλο;
Είχε πλάκα σε μια πρόβα που χτυπάει το τηλέφωνο και βγαίνω έξω και είναι ο πατέρας μου και μου λέει πού είσαι και του λέω ότι είμαι με τις γόβες στο δρόμο και γελάει γιατί είμαι ντυμένος περίεργα και φοράω δέκα πόντους γόβες. Ένας άλλος φίλος μου πειραχτικά με λέει αρχηγό των ανδρών και με ρωτάει αν φοβάμαι και του απαντάω ότι ο ρόλος μου είναι μια πραγματική ανατροπή, δε φοβάμαι κάτι. Εμείς οι ηθοποιοί έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε εμπειρίες χωρίς να ζούμε το κόστος τους. Χωρίς να πληρώνουμε, αντιθέτως αμειβόμαστε για αυτό. Ένας από τους λόγους για τους οποίους δέχτηκα να παίξω αυτόν τον ρόλο είναι και αυτός, ότι βαρέθηκα να παίζω πανομοιότυπους ρόλους. Βέβαια είναι μεγάλο θέμα τι παίζει κανείς μετά από αυτόν τον ρόλο και αν ξαναγυρνάει στα τετριμμένα.
Ξαναγυρνάω στον σκηνοθέτη και τον ρωτάω ποια κάνει την Τζάνετ.
Ακόμα μια ευχάριστη έκπληξη είναι η Θεοφανεία Παπαθωμά, είναι αυτή που ερωτεύτηκε τον παπά στη σειρά με τον Ζαλμά και έχει παίξει το «καυτό» θηλυκό και σε άλλες τηλεοπτικές σειρές. Γουστάρω πολύ που θα κάνει την Τζάνετ που είναι το αντίθετο με αυτό που την έχουμε συνηθίσει μεχρι σήμερα. Το ενδιαφέρον για ένα σκηνοθέτη δεν είναι να πάρει κάτι έτοιμο, αλλά να πάρει κάτι και να το μεταμορφώσει σε κάτι άλλο. Αν δεν υπάρχει αυτό το στοιχείο της μεταμόρφωσης νιώθω ότι η δουλειά μου είναι κουλή. Νιώθω απλά σαν τροχονόμος που ταξινομεί.
Ξαναρχίζει η πρόβα αν και είναι αργά το βράδυ, δουλεύουν ασταμάτητα με τρομερό πάθος, σαν να έχουν να φέρουν σε πέρας μια δύσκολη αποστολή και ουσιαστικά έτσι είναι. Ένα queer, camp μιούζικαλ που εκατομμύρια θεατές έχουν απολαύσει σε πολλά μέρη του κόσμου, δίνει την δικιά του «μάχη» στην Αθήνα να ξυπνήσει ευχάριστα εμάς. Άριστοι συντελεστές, υπέροχος χώρος και για εσάς που ακόμα δεν γνωρίζετε το σενάριο του Rocky Horror Show, ορμήξτε κατευθείαν στην πλατεία απροετοίμαστοι, έτσι κι αλλιώς αυτό το ανατρεπτικό πανηγύρι θα κρατήσει και σίγουρα θα το δείτε πάνω από μια φορά μέχρι να ταυτιστείτε με κάποιον από τους αγαπημένους του ήρωες.
