H Εύη Κορώνη μας μιλά για την βραβευμένη ταινία της με θέμα τον "διορθωτικό βιασμό"

Διορθωτικός Βιασμός
Παίζουν:
Αγγελική Παρδαλίδου
Δημήτρης Νικολαίδης
Αναστασία Χαριτίδου

Συντελεστές:
Σενάριο / Σκηνοθεσία: Εύη Κορώνη
Storyboard / Μοντάζ / Special effects: Ιωάννης Αλεξιάδης
Διεύθυνση φωτογραφίας / Κάμερα: Αλέξανδρος Θεοφύλακτου
Makeup artist: Σίλβια Αξωνίδου
Σχεδίαση αφίσας: Μάνος Μπατζόλης

Ήταν από αυτά τα κορίτσια που στο σχολείο, στις βαρετές και μη δημιουργικές ώρες της παπαγαλίας, σκάρωνε στιχάκια και ποιήματα...

Η Εύη Κορώνη μεγάλωσε στην Καβάλα. Αλλά η επαρχία ούτε την χώραγε, ούτε ικανοποιούσε την περιέργειά της και την ανάγκη της να ανακαλύψει τον κόσμο και την διαφορετικότητα που υπάρχει εκεί έξω... Η Δραματική σχολή του «Βασίλη Διαμαντόπουλου» στην Θεσσαλονίκη και οι πρώτες της δουλειές ως ηθοποιός και ως βοηθός σκηνοθέτη ήταν η αρχή του ταξιδιού της...

Μιλώντας στο Lesbian.gr με αφορμή την παρουσίαση της βραβευμένης ταινίας της, μας εκμυστηρεύεται:

 Από μικρή ήμουν περίεργη και σκάλιζα τα πάντα αλλά μέσα στη σχολή εγώ άρχιζα να διαβάζω πολλά βιβλία, να μιλάω με ανθρώπους που είχαν πολλά να μου δώσουν… πολύ θέατρο, πολλές ταινίες και η περίεργα μου να τα ανακαλύψω μεγάλωνε. Πολλά τα ερεθίσματα. Έτσι άρχιζα να γράφω συστηματικά. Έδινα άρθρα και blogs, και περιοδικά και μετά τη σχολή έβγαλα στην επιφάνια και τα πρώτα μικρά μου σενάρια.

Στην ερώτηση" Θέατρο ή κινηματογράφος" υποστηρίζει:

Ο κινηματογράφος έχει δύναμη -όχι πως το θέατρο δεν έχει φυσικά- προσπαθώ μέσα από την τέχνη να αλλάξω – να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο προς κάποια θέματα.

Η ταινία της, ήδη κουβαλώντας ένα βραβείο από κινηματογραφικό φεστιβάλ της Καλιφόρνιας (BEST ‪‎LGBT‬ ‪FILM‬ OF THE MONTH στο Direct Monthly Online Film Festival), έχει βάλει πλώρη και για άλλες παρόμοιες διοργανώσεις, αποσκοπώντας όχι μόνο την διάκριση αλλά και την ευαισθητοποίηση του κοινού για την απάνθρωπη τακτική του λεγόμενου "διορθωτικού βιασμού". Πως, όμως, της γεννήθηκε αυτή η ιδέα για να ξεκινήσει το ντεμπούτο της ως σεναριογράφος;

Πριν περίπου 4 χρόνια όταν έκανα εκπομπές στο ραδιόφωνο με θέματα ρατσισμού και βίας, άκουσα για τον «διορθωτικό βιασμό». Από τότε άρχισα να ψάχνω και να διαβάζω άρθρα για αυτό το θέμα.

Η έρευνα μου ξεκίνησε από το διαδίκτυο με κάποια sites που έγραφαν για αυτό το θέμα, κάποια στατιστικά… και στη συνέχεια όταν αποφάσισα πως αυτό το θέμα θέλω να γίνει ταινία ή θεατρικό (δεν ήμουν σίγουρη στην αρχή) άρχισα να μπαίνω σε πιο «βαθιά» νερά.
Είναι μια τακτική, όπου μέχρι και σήμερα το 2016, εξακολουθεί να υφίσταται σε πολλές χώρες του κόσμου.
Σημαντική βοήθεια στην έρευνα μου ήταν οι πληροφορίες που μου έδωσε ένας φίλος μου - πλέον - φωτογράφος, από τη Βενεζουέλα που ζει στη Κολομβία.

Η συγκεκριμένη ταινία θίγει το θέμα της ομοφοβίας. Στην ταινία «παίζουμε» με τις λέξεις… ανώμαλος… ομαλός… άρρωστος… και καταλήγουμε σε κάποια ερωτήματα. Είναι ένα μεγάλο θέμα τους σημερινής κοινωνίας. Εν έτη 2016, με τη χώρα μας να βρίσκεται σε αυτό το χάος και ασχολούμαστε ακόμα με το τι κάνει ο κάθε άνθρωπος στο σπίτι του. Τον κρίνουμε, τον απομονώνουμε, τον καταδικάζουμε. Απεχθάνομαι την κάθε είδους μορφής βίας και πόσο μάλλον κάτι που αφορά τον έρωτα – την αγάπη. Για εμένα είναι τελείως παράλογο όλο αυτό.

Στα επόμενα σχέδιά της είναι δύο θεατρικές παραστάσεις για αυτόν τον χειμώνα, η μία από τις οποίες θίγει επίσης το θέμα της ομοφοβίας. Η ίδια μας λέει να περιμένουμε νέα της κατά τον Νοέμβρη...

Της ευχόμαστε καλή επιτυχία και στα κινηματογραφικά της σχέδια και στα θεατρικά της! 

14249040_10205960148676304_461827093_n

 

 

 

 

 

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...