Επιτρέψτε μου να συστηθώ.Είμαι ένα αγόρι χωρίς πλούτη και με λίγο κακό γούστο. Το όνομά μου είναι Όττο. Μη-ζω στο Βερολίνο κάποιες φορές, κάποιες άλλες πιο βόρεια, ανάλογα με τη διάθεσή μου. Αλλά και πάλι, μία διάθεση έχω μόνο: νεκρός. Μη-νεκρός. Μη-ζω λίγο δύσκολα, γιατί είμαι άστεγος. Πρόσφατα έπαιξα στην ταινία Όττο, γυρισμένη από μία τρελλή λεσβία σκηνοθέτη, με το όνομα Μήδεια Γιαρν. Με πλήρωσε κάποια χρήματα, αλλά ακόμα περιμένω και από τα πνευματικά δικαιώματα. Και μιας και το’φερε η κουβέντα, κάποτε χρίστηκα Πρίγκηπας των Ζόμπι. Σε ένα σκουπιδότοπο. Έπρεπε να ήσασταν εκεί. Και τώρα συγχωρήστε με, αλλά πρέπει να πάω να φάω κάποιο σκοτωμένο ζώο. A bientot. x Otto
Πώς μπορεί μία ταινία με ζόμπι να γίνει πολιτική δήλωση; Μα και βέβαια μπορεί και η απόδειξη είναι το “Otto; or, Up with Dead People”. Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στο φεστιβάλ του Sundance τον Ιανουάριο του 2008 και την εμφάνισή του σε μία σειρά κινηματογραφικών φεστιβάλ, ανάμεσα στα οποία η Berlinale, το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου του Belfast και τα φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου του Μεξικό, της Κωνσταντινούπολης και του Μπουένος Άιρες, το “Otto; or, Up with Dead People” μας δείχνει πώς ο κόσμος της μαζικής κουλτούρας και καταναλωτισμού μπορεί να μετατρέψει τα ίδια του τα μέλη σε ξένους προς την κοινωνία, σε περιθωριακούς.
Ο Otto είναι ένα ζόμπι που έρχεται στο Βερολίνο χωρίς να ξέρει ακριβώς γιατί, ακολουθώντας απλά ένα ένστινκτο, ή μία παρόρμηση και οσφραίνοντας καταλήγει στο κέντρο της πόλης, άστεγος και άφραγκος. Κατά τη διάρκεια της περιπετειώδους του περιήγησης στην πόλη, γνωρίζει μία νέα σκηνοθέτιδα, τη Medea Yarn, η οποία προσπαθεί να ολοκληρώσει την ταινία της σχετικά με τα ζόμπι στη μοντέρνα κοινωνία, ζόμπι που αντιστέκονται στο κατεστημένο και διεκδικούν τα δικαιώματά τους στην κοινωνία του δυτικού πολιτισμού. Η Μήδεια ανακαλύπτει τον Όττο, ο οποίος είναι το τέλειο αντικείμενο για το έργο της, ένα αληθινό ζόμπι σε μία ταινία με ζόμπι.
Μπορεί να είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς, αλλά τελικά πολύ εύκολα μπορούμε να ταυτιστούμε με έναν ήρωα, ή μαλλον αντιήρωα, σαν τον Όττο. Μέσα από τη μοναξιά που αναδύεται από όλη του την ύπαρξη, μπαίνουμε εύκολα στη θέση του Όττο και θυμόμαστε όλες εκείνες τις στιγμές που νιώσαμε περιθωριακοί ή παράσιτα και θέλαμε απλά να περάσουν όσο γίνεται πιο ανώδυνα.
Με μουσική από Antony and the Johnsons και CocoRosie μέχρι τον Othon Mataragas και τους Homophones και με τραγούδια που αιχμαλωτίζουν τη μελαγχολία, τη σύγχυση και την αποξένωση που νιώθει ο αντιήρωας, η ταινία “Otto; or, Up with Dead People” είναι μία που δεν πρέπει να χάσουμε και ένας λόγος παραπάνω για να είμαστε εκεί, στα φεστιβάλ όπου προβλήθηκε και ακόμα πρόκειται να προβληθεί.
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Bruce LaBruce
Κριτικές
ΚριτικέςΗ ταινία Otto; or, Up with Dead People είναι ένα μοντέρνο παραμύθι για την αποξένωση και τα προβλήματα που δημιουργούνται από μία κοινωνία μαζικής παραγωγής, όπου οι άνθρωποι στο περιθώριο το βρίσκουν δύσκολο να αντισταθούν στo καθολικό ρεύμα. Παίζοντας με κινηματογραφικά είδη, συνδυάζοντας διαφορετικά μέσα και κάνοντας χρήση των συχνά χιουμοριστικών ταινιών της Medea μέσα στην ταινία, ο Bruce LaBruce δημιουργεί μία νέα, σέξυ υπερπολιτική ζόμπι μυθολογία.
Matt Anderson (Sundance Festival)
Ο Όττο δεν καταρρίπτει απλά το συμβατικό κατεστημένο. Το γκρεμίζει, το αναποδογυρίζει, του βάζει φωτιά και μετά κάνει σεξ μαζί του. Γκέι σεξ. Βλέπετε, ο Όττο είναι ένα ζόμπι που σκέφτεται, μιλάει και επανεξετάζει το θέμα αν θα ήθελε να τρώει ανθρώπους.
Jim Rohner, Zoom In Online.
Η πρώτη Gay Emo Zombie ταινία από την άγρια φαντασία του Bruce LaBruce.
"Otto; or Up With Dead People, από τον queer πρωτοπόρο του κινηματογράφου Bruce LaBruce, είναι μια αξιέπαινη ταινία που διαπερνά και αλλάζει τα είδη κινηματογράφου. Η επίδειξη της διείσδυσης σε τραύματα και μόνο την τοποθετεί δίπλα σε άλλες μοντέρνες κλασικές ταινίες όπως το In My Skin και το Crash του Cronenberg για την εξερεύνηση εναλλακτικών ερωτογενών τρόπων. Ο Queer τρόμος δεν είναι κάτι καινούριο. Δύο από τους καλύτερους πρωτοπόρους του κινηματογράφου τρόμου, οι F W Murnau και James Whale κατάφεραν να εισάγουν μια queer ταυτότητα στις πρώτες εκδοχές τους των Δράκουλα και Φρανκενστάιν αντίστοιχα. Μια ανάγνωση των έργων των Barbara Creed και Julia Kristeva είναι αρκετά να πείσει τον οποιονδήποτε ότι υπάρχουν ομοερωτικά υποννοούμενα σε οποιοδήποτε «λουτρό αίματος» μπορείτε να φανταστείτε. Εκτός από τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, έχουν γίνει και προσπάθειες στην mainstream κουλτούρα να εισάγουν το gay στοιχείο στην gore σκηνή. Το ‘Interview with a Vampire’ του Neil Jordan και το ‘The Hunger’ του Τony Scott μας έρχεται στο μυαλό αλλά και camp παραγωγές όπως το ‘The Stench of Satan’ του George Kuchar και οι ταινίες του Paul Morrissey είναι γνωστό ότι έχουν αδυναμία στα επικά με την μπόλικη κέτσαπ. Το ‘Flesh for Frankenstein’ του τελευταίου μάλιστα έδωσε στον κόσμο τον αφορισμό “To know life, Otto, you must fuck death in the gallbladder,”(Για να γνωρίσεις την ζωή, Otto, πρέπει να γαμήσεις τον θάνατο στη χοληδόχο κύστη), μια ατάκα που πρέπει να έχετε υπ’όψη σας όταν βλέπεται την καινούρια ταινία του κ. Labruce(ένα απόφθεγμα για όλες τις περιπτώσεις) .
Αυτός ο Otto, όμως, ισχυρίζεται ότι είναι η πρώτη hard core Gay Zombie ταινία. Επιφανειακά ο LaBruce έχει αστειευτεί λέγοντας ‘Αν έχετε κάνει καμάκι σε μια δημόσια τουαλέτα θα δείτε ότι μοιάζει απίστευτα με την Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών’ αλλά όπως και με την σειρά ταινιών του George A Romero ο LaBruce χρησιμοποιεί τους σαρκοφάγους για να κάνει κοινωνική κριτική, υποδεικνύοντας ότι η μοντέρνα κοινωνία είναι κονφορμιστική σαν την φύση ενός zombie δηλαδή, και συγκεκριμένα σε αυτή την περίπτωση τον κίνδυνο που διατρέχει η gay κοινότητα που ολοένα την μιμείται. Ο LaBruce μέσω του ήρωά του, τον Otto, μας δείχνει την αποξένωση του ατόμου με την κοινωνία, όταν ο Otto δεν θέλει να φερθεί σαν κανονιικό ‘zombie.’ Δίνοντας το ρόλο του Otto στον όμορφο αποστασιοποιημένο Jey Crisfar – που μοιάζει σαν να έχει βγει από το απέθαντο σκηνικό του ‘Paranoid Park’ – έδωσε την αφορμή στους bloggers να το χαρακτηρίσουν σαν την πρώτη Emo Zombie ταινία. Φιλτραρισμένο με μια σχιζοφρένεια (ανακατεύοντας animation, αισθητκή βουβής ταινίας και dance), υπάρχουν πολλά να απολαύσετε στον Otto. Οι φαν του LaBruce θα νιώσουν ότι είναι στον παράδεισο, οι υπόλοιποι ίσως χρειαστεί να κλείσουν τα μάτια τους κάποιες στιγμές, αλλά θα είναι μια εμπειρία την οποία δεν πρόκειτα να ξεχάσετε "
- RJ Dennis
Links
https://www.ottothezombie.de/
https://www.ottothezombie.de/ottoblog1.htm
