Έγινε μια έρευνα, για λόγους marketing, στην Αμερική που μεταξύ άλλων αποκάλυψε ότι το 61% των gay αντρών και το 83% των λεσβιών έχουν κάποιο κατοικίδιο (το 38% των gay αντρών και το 59% των λεσβιών έχουν σκύλο, το 28% των gay αντρών και το 51% των λεσβιών έχουν γάτα). Στο γενικό πληθυσμό το 37,2% των σπιτιών έχει σκύλο και το 32,4% των σπιτιών έχει γάτα, δηλαδή το 69,6% έχει κάποιο κατοικίδιο. Όπως βλέπετε, οι λεσβίες υπερέχουν...αριθμητικά πάντα.
Τί γίνεται στην Ελλάδα; Προφανώς δεν είναι τόσο φιλόζωοι οι Έλληνες και προφανώς δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία για το πόσες λεσβίες έχουν κατοικίδια. Οι αριθμοί (που δεν είναι και απόλυτα ακριβείς) μιλάνε για 450.000 σκυλιά συντροφιάς και 200.000 ποιμενικούς. Τα αδέσποτα σκυλιά είναι πάνω από 500.000. Τα γατιά, τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα, είναι κάποια εκατομμύρια αλλά κανείς δεν ξέρει πόσα και τι. Αν θεωρήσουμε ότι είμαστε γύρω στα 12.000.000 και χοντρικά τα κατοικίδια είναι γύρω στα 800.000, τα νούμερα είναι σχεδόν τρομακτικά και από τα λιγότερο φιλοζωικά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έτσι κι αλλιώς, ζούμε σε μια χώρα που οι φιλόζωοι θεωρούνται "γραφικοί", "μοναχικοί" και "περίεργοι".
Το γιατί οι λεσβίες δείχνουν να υπερέχουν σε φιλοζωικά αισθήματα - στην Αμερική εμπεριστατωμένα, στην Ελλάδα είναι απλή προσωπική παρατήρηση - είναι σίγουρα άξιο απορίας και έχει πολλές παραμέτρους, και δεν είναι όλες απλοϊκές. Πολλές/οι θα πουν ότι τα κατοικίδια "υποκαθιστούν" τα παιδιά που δεν κάνουν - όχι με τόση ευκολία τουλάχιστον. Αυτό βέβαια μας παραπέμπει σε μια λογική του ότι οι γυναίκες έχουν την ανάγκη για κάποιο είδος "μητρότητας" και η αλήθεια είναι ότι μια τόσο στερεοτυπική θεώρηση με βρίσκει κάπως αντίθετη. Προτιμώ να πιστεύω ότι μια κοινωνική ομάδα που έχει υποστεί άδικη και άνιση μεταχείριση είναι πιο ευαισθητοποιημένη σε ανάλογα θέματα, είτε μιλάμε για άδικη και άνιση μεταχείριση της φύσης και των ζώων, είτε για ο,τιδήποτε άλλο.
Για το συγγραφέα Νίκο Δήμου (που το θέτει πολύ καλύτερα) το να αγαπάς, να φροντίζεις και να συμβιώνεις με τα ζώα δεν είναι ένα υποκατάστατο, ένα αντίδοτο για όσους δεν έχουν παιδιά ή έχουν συναισθηματικά κενά. Είναι «αναντικατάστατο», μία σχέση τόσο αυθόρμητη, φυσική και παλιά όσο και η ιστορία του κόσμου. «Οι πιο σωστοί άνθρωποι που γνώρισα αγαπούσαν πολλά μαζί: Ανθρώπους, ζώα, τοπία και έργα τέχνης. Μια γυναίκα που έχει παιδί δικαιούται να αγαπάει το σκυλί της, ενώ μια άλλη που για διάφορους λόγους δεν έχει παιδί (ή δεν έχει πια) πρέπει να νιώθει ενοχές για την ίδια αγάπη; Τι μυστήριος πουριτανισμός είναι αυτός;»
Μια πρόσφατη έρευνα των Ιάπωνων βιολόγων Μίχο Ναγκασάγουα και Τακεφούμι Κικουσούι του πανεπιστημίου Αζούμπα που ανέλυσαν δείγματα ούρων από ιδιοκτήτες σκύλων πριν και μετά το παιγνίδι με το σκύλο τους (το οποίο βιντεοσκόπησαν), διαπίστωσαν ότι στο σώμα τους υπήρχε αύξηση (μέχρι και 20%) της ορμόνης ωκυτοκίνης, που συνδέεται με το ζευγάρωμα, τη δημιουργία συναισθηματικών δεσμών, τη ρομαντική αγάπη και τη φροντίδα των παιδιών. Επίσης η ωκυτοκίνη μειώνει το στρες, καταπολεμά την κατάθλιψη και αυξάνει την εμππιστοσύνη.
Οπότε πάρτε ένα κατοικίδιο και...ηρεμήστε. Αδέσποτα υπάρχουν πολλά και τα pet shop είναι κακό πράγμα.
Kat Q
https://www.marketingcharts.com/
https://www.avma.org/
https://www.ethnos.gr/article.asp?catid=12128&subid=2&tag=8334&pubid=1990775
https://www.skai.gr/master_story.php?id=109144