15 Χρόνια απο το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι

"Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες."..."Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ). Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού."..."Άρχιζα να ζω και να εκπαιδεύομαι στην πρωτεύουσα ενώ παράλληλα σπούδαζα τον έρωτα και την ποιητική λειτουργία του καιρού μου."Στην κατοχική περίοδο συνειδητοποίησα πόσο άχρηστα ήτανε τα μαθήματα της Μουσικής, μια και μ' απομάκρυναν ύπουλα απ' τους αρχικούς μου στόχους που ήταν να επικοινωνήσω, να διοχετευθώ και να εξαφανιστώ, γι' αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την Κατοχή."...

"Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν' αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές."...Και να μη μάθουν ποτέ τα παιδιά ότι κάποιες από τις κύριες κολώνες της νεότερης Ελληνικής κουλτούρας υπήρξαν υπέροχοι και "υπερήφανοι" ομοφυλόφιλοι (όπως οι Μάνος Χατζιδάκις, Κάρολος Κουν, Γιάννης Τσαρούχης)! ...

Ο Χατζιδάκις ήταν ΔΕΞΙΟΣ, δηλωμένος, τελεία και παύλα,  όμως όταν τον άκουγα να μιλά για πολιτικά ζητήματα με έπειθε,
απλά ξύπναγα απότομα και έλεγα όχι, μέχρι εδώ, αν και δεν τα έλεγε καθόλου «λάθος». Μέχρι που τον άκουσα να λέει ότι
«οι ταμπέλες είναι για τους δρόμους, βλ. ΔΕΞΙΑ – ΑΡΙΣΤΕΡΑ». Υπήρξε επιστήθιος φίλος του Κ. Καραμανλή και δεν δίστασε
πολλές, πάμπολλες φορές να του εναντιωθεί δημόσια, μάλιστα, ακόμα και σε κρίσιμα ζητήματα.  Πιο παλιά όμως που τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα  οι ταμπέλες υπήρχαν και έμπαιναν εύκολα, αυτός είναι δεξιός ο άλλος αριστερός. Ο Χατζιδάκις δε, είχε πει το αξεπέραστο και ΤΟΛΜΗΡΟΤΑΤΟ για εκείνα τα χρόνια, όταν ρωτήθηκε για τις ιδιαιτερότητες και τις ευαισθησίες που κάνουν κάποιον να είναι καλλιτέχνης:»Κάποιος για να είναι καλλιτέχνης πρέπει να είναι ή αριστερός ή ομοφυλόφιλος, ε λοιπόν εγώ αριστερός ΔΕΝ είμαι» Μίλησε με απίστευτη απλότητα (η απλότητα ΔΕΝ ήταν το δυνατό του σημείο) και σαφήνεια για την δική του ιδιαιτερότητα, πράγμα που κανείς δημοσίως ΔΕΝ έκανε εκείνα τα χρόνια. Το είπε και τελείωσε ούτε αυτός άλλα ούτε και κανείς άλλος τόλμησε, δημοσίως τουλάχιστον να μιλήσει για αυτό. Ήταν δεδομένο και σκασίλα του.

"Και τώρα καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι :

Α δ ι α φ ο ρ ώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.

Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες
και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.

Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους»
πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την
κάθε λογής χυδαιότητα."

H ομοφυλοφιλiα του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ υπήρξε και ουσιαστικό στοιχείο της έμπνευσης του. Μου θυμίζει κάθε φορά εδώ στην πατρίδα μας πόσο ανάγκη έχουμε να κρατήσουμε μια θέση είτε καλού είτε κακού. Χωρίς ανοχή σε οτιδήποτε το ενδιάμεσο,η ανεκτικότητα είναι ένα πράγμα που δεν το διδαχτήκαμε και αντιδρούμε αυτόματα με τις ίδιες ιδεοληψίες που μας έμαθαν όλοι στην ελληνική κοινωνία. ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΑΓΩΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΙΣΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΕ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚI.

Επιλεγμένη δισκογραφία
Έξι λαϊκές ζωγραφιές/Για μια μικρή, λευκή αχιβάδα (1954)
Το καταραμένο φίδι (1958)
Ο κύκλος με την κιμωλία (1959)
Ερημιά (1959)
Ο κύκλος του C.N.S (1959)
Έξι λαϊκές ζωγραφιές (1959)
Ραντεβού στην Κέρκυρα (1960)
Το κλωτσοσκούφι (1960)
Ποτέ την Κυριακή (1960)
Όρνιθες (1960)
La voleuse de Londres (Η κλέφτρα του Λονδίνου) (1961)
Ελλάς, η χώρα των ονείρων (1961)
Για μια μικρή λευκή αχιβάδα (1961)
Χαμένα όνειρα (1961)
Η Αλίκη στο ναυτικό (1961)
Απόψε αυτοσχεδιάζουμε (1961)
Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή Γη (1962)
Οδός Ονείρων (1962)
Καίσαρ και Κλεοπάτρα (1962)
Αμέρικα Αμέρικα (1963)
Συνέβη στην Αθήνα (1964)
Topkapi (1964)
Ματωμένος Γάμος/Παραμύθι χωρίς όνομα (1965)
Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965)
Μυθολογία (1966)
Ilya Darling (1967)
Blue (1968)
Reflections (1970)
Ο Μεγάλος Ερωτικός (1972)
Ο Οδοιπόρος, το μεθυσμένο κορίτσι και ο Αλκιβιάδης (1974)
Τα πέριξ (1974)
Sweet Movie (1974)
Ο σκληρός Απρίλης του '45 (1974)
Αθανασία (1976)
Τα παράλογα (1976)
Οι γειτονιές του φεγγαριού/Χωρίον ο πόθος (1977)
Για την Ελένη (1978)
Η εποχή της Μελισσάνθης (1980)
Πορνογραφία (1982)
Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς (1983)
Memed My Hawk (1983)
Σκοτεινή μητέρα (1986)
Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή Αγορά (1986)
Η λαϊκή αγορά (1987)
Το ρεσιτάλ (1989)
Τα τραγούδια της αμαρτίας (1996)
Μουσική για το Θέατρο Τέχνης (2003)
Μουσική για το Ελληνικό Χορόδραμα (2003)

Γραπτά
Η διάλεξη του Μάνου Χατζιδάκι για το ρεμπέτικο (1949)
Μυθολογία (1966)
Μυθολογία Δεύτερη (1982)
Ο καθρέφτης και το μαχαίρι (1988)
Τα σχόλια του Τρίτου (1980)

 

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...