Be Like Others

Στα πλαίσια του OutView2008 θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ Be Like Others:

Επικεντρώνεται στις προσωπικές ζωές και τις εμπειρίες νεαρών γκέι αντρών που με ψυχολογικό εξαναγκασμό τελικά περνάνε από την διαδικασία αλλαγής φύλου (νόμιμο στο Ιράν) παρά να υπομένουν τις απειλές και τις παρενοχλήσεις.

Η κλινική του Dr. Bahram Mehrjalali όπου πραγματοποιούνται οι αλλαγές φύλου είναι το κεντρικό σημείο του ντοκυμαντέρ και η Eshaghian βρίσκει εκεί, ανάμεσα στους επισκεπτόμενους της κλινικής, τις ιστορίες της.


Το θέμα της Ιρανικής νομοθεσίας που επιβάλλει τέτοιες δραστικές αλλαγές στους πολίτες της υπάρχει σε κάθε καρέ του ντοκυμαντέρ μετατρέποντας έτσι το "Be Like Others" σε ένα αξιοπρόσεκτο συγκλονιστικό ντοκυματέρ.

Κριτική απο Maria Cyber:

Όταν ξεκίνησε η ταινία έπεσαν οι πρώτοι τίτλοι «Στο Ιράν η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται σε θάνατο. Η αλλαγή φύλου γίνεται με κρατική βοήθεια»

Κανένας μας δεν φανταζότανε ότι θα ακολουθήσει αυτό που είδαμε. Δεν νομίζω ότι υπήρχε άτομο στην αίθουσα όταν ανάψανε τα φώτα που να μην είχε βουρκώσει, που να μην είχε εξοργιστεί, που να μην είχε ζήσει ένα απόλυτο παραλογισμό.

Είναι εξωφρενικό αυτό που τραβάνε αυτοί οι άνθρωποι στο Ιράν. Επειδή το να κοιμάται άντρας με άντρας ή γυναίκα με γυναίκα απαγορεύεται, οι μουσουλμάνοι σπρώχνουν τον ομοφυλόφιλο κόσμο να αλλάξει φύλο για να μπορεί να ζήσει.
Αν ο δυτικός πολιτισμός ακόμα βασανίζεται να εντάξει στους κόλπους του τα άτομα που υποφέρουν ζώντας σε λάθος σώμα, αν στον δυτικό πολιτισμό ολόκληρα κινήματα κερδίζουν έδαφος μιλώντας για κοινωνικά και βιολογικά φύλα, έρχεται το κοράνι και η παράφραση του ή ότι είναι αυτή η παράλογη ερμηνεία που έχουν υιοθετήσει, να κόβει γεννητικά όργανα συνανθρώπων μας με ψυχολογικό εξαναγκασμό.

Ο παραλογισμός δεν σταμάτησε εκεί, αφού παράλληλα σε μια μουσουλμανική κοινωνία που ακολουθει πιστά το δικό της παραδοσιακό κοράνι, είναι αδύνατον η οικογένεια να δεχτεί το μέλος της που θα αλλάξει φύλο, άρα και το εξοστρακίζει.
Και προσέξτε γιατί δεν μιλάμε για άτομα που νιώθουν ότι ανήκουν σε λάθος φύλο και άρα επιθυμούν μια «διόρθωση φύλου», μιλάμε για ανθρώπους που τους αρέσει να αλλάζουν κοινωνικούς ρόλους, θηλυπρεπείς άντρες που απέχουν πολύ από την απόφαση να μπουν χειρουργείο.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι οτι ενώ βρίσκεσαι χωρίς πέος, σε έχει πετάξει η οικογένεια σου και ενώ όλη σου την ζωή ήσουν άντρας, πρέπει να συνηθίσεις και να μην ξεχνάς να φοράς συνέχεια την μαντίλα, να μην πας γήπεδο και γενικά όλους τους ελεεινούς περιορισμούς που τραβανε οι γυναίκες. Εκεί που έρχεται και κορυφώνεται η παράνοια είναι όταν οι ίδιοι γιατροί για να σου δώσουν το χαρτί να κυκλοφορείς στο δρόμο πριν την εγχείρηση σαν γυναίκα, γιατί αλλιώς σε κλείνουν φυλακή, είναι αυτοί οι οποίοι μιλάνε με ευρωπαϊκούς ορούς για «δυσφορία φύλου» και σε αναγκάζουν να τους αποδείξεις ότι όντως θέλεις να αλλάξεις φύλο, ενώ ουσιαστικά ξέρεις ότι είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις στο Ιράν. Ένας από τους ήρωες του ντοκιμαντέρ λίγο πριν την νάρκωση (η κάμερα ακολουθει μέχρι το χειρουργείο) είπε ότι αν είχα επιλογή ποτέ δεν θα έκοβα το πέος μου.

Αυτά που γράφω, είναι πολύ λίγα μπροστά στην παρέλαση των εικόνων και τον συνεντεύξεων σε αυτό το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ. Η κάμερα και η κινηματογραφική αξία του ντοκιμαντέρ δεν είναι περίτρανη, η ματιά όμως, η αμεσότητα και η ακεραιότητα του και το πόσο χώρο δίνει στους ανθρώπους να εκφραστούν, το πόσο κοντά τους ακολουθει, πώς έχει χωθεί παντού για να σε αφήσει να βιώσεις αυτόν τον παραλογισμό, αυτό είναι το μεγάλο ατού της ταινίας.

Αυτά που ακούγονται από τα χείλια των «πρωταγωνιστών» κανένα μυαλό δεν θα μπορούσε να συλλάβει, τόσο αντιφατικά πράγματα, τόση αδικία.
Αν εμείς στην δύση προσπαθούμε χρόνια να ξεμπερδέψουμε τον κόσμο και να του εξηγήσουμε την διαφορά μεταξύ σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, στο Ιράν έχουν κάνει ένα τραγικό αχταρμά που είναι το ίδιο επώδυνος με την καταπίεση των γυναικών στις μουσουλμανικές χώρες και είναι καιρός και αυτά να γίνουν γνωστά στον κόσμο, ειδικά μέσα από τόσο αληθινά ντοκιμαντέρ.