Ο διάσημος ομοφυλόφιλος νευρολόγος και συγγραφέας Όλιβερ Σακς πέθανε στις 30 Αυγούστου στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη, έπασχε από καρκίνο. Ήταν 82 ετών.
Ακολουθεί ένα άρθρο από tanea.gr
Το 1955, στα είκοσι δύο του, ο Όλιβερ Σακς πήγε να δουλέψει για λίγους μήνες σε ένα κιμπούτζ στο Ισραήλ. Πέρασε καλά, αλλά αποφάσισε να μην ξαναπάει, η πολιτική ένταση και η θρησκευτική υστερία τον ενοχλούσαν. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν εξήντα χρόνια για να ανακαλέσει εκείνη την απόφαση: την άνοιξη του 2014 έμαθε ότι η εξαδέλφη του η Μάρτζορι ήταν στα τελευταία της, της τηλεφώνησε για να την αποχαιρετήσει κι εκείνη του είπε ότι δεν σκόπευε να πεθάνει πριν κλείσει τα εκατό, τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς. «Θα έρθεις στο πάρτυ μου;»
Δεν μπορούσε να μην πάει. Η μοναδική του ανησυχία ήταν πώς η ορθόδοξη οικογένειά του θα υποδεχόταν τον εραστή του, τον Μπίλυ. Θυμόταν ακόμη πώς είχε αντιδράσει η μητέρα του όταν έμαθε ότι είναι ομοφυλόφιλος: «Είσαι μια ανωμαλία. Μακάρι να μην είχες γεννηθεί ποτέ». Αλλά οι εποχές έχουν πια αλλάξει, η υποδοχή τους ήταν θριαμβευτική, ως και ο ξάδελφός του ο Ρόμπερτ Τζων Αουμαν, Νομπελίστας οικονομίας και βαθιά θρήσκος, τους κάλεσε να μοιραστούν με την οικογένειά του την παραδοσιακή έναρξη του δείπνου του Σαββάτου.
Η τελευταία φορά που ο διάσημος νευρολόγος και συγγραφέας τήρησε ένα εβραϊκό έθιμο ήταν το 1946, στο δικό του bar mitzvah. Προφανώς τον είχε σημαδέψει η κουβέντα της μητέρας του. Η ηρεμία όμως αυτού του ακινητοποιημένου κόσμου, αυτού του χρόνου εκτός του χρόνου, που ένιωσε εκείνο το Σάββατο στο σπίτι του εξαδέλφου του ήταν ανεπανάληπτη. Λίγους μήνες αργότερα θα συμπλήρωνε την αυτοβιογραφία του και θα μάθαινε ότι το μελάνωμα για το οποίο είχε χειρουργηθεί εννιά χρόνια νωρίτερα είχε κάνει μετάσταση. Και τώρα - έγραφε πρόσφατα στους New York Times -, περιμένοντας το μοιραίο, οι σκέψεις του ταξίδευαν όχι στο υπερφυσικό ή το πνευματικό πεδίο, αλλά στο τι σημαίνει να έχεις ζήσει μια καλή και αξιόλογη ζωή. Ταξίδευαν στο Σάββατο, την ημέρα της ανάπαυσης, την έβδομη ημέρα της εβδομάδας, ή ίσως και της ζωής, όταν αισθάνεται κανείς ότι έκανε τη δουλειά του και πρέπει, με τη συνείδησή του ήσυχη, να αναπαυθεί.
Οι σκέψεις του Ολιβερ Σακς σταμάτησαν σήμερα να ταξιδεύουν: ο συγγραφέας του "ανθρώπου που πήρε τη γυναίκα του για καπέλο" πέθανε τη νύχτα στο σπίτι του, στη Νέα Υόρκη. Καθώς δεν πίστευε, δεν αναρωτήθηκε ποτέ αν θα πήγαινε στον Παράδεισο ή στην Κόλαση. Δεν τον απασχολούσε, με άλλα λόγια, ούτε τον καθησύχαζε η διαβεβαίωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, που τηρούσαν πάντα με ευλάβεια το Σάββατο, ότι η ημέρα αυτή πρέπει να τιμάται όπου κι αν βρίσκεσαι, ακόμη και στην Κόλαση. Ηξερε πως η δική του ανάπαυση θα ήταν οριστική. Και η συνείδησή του ήσυχη.
