Στις ταινίες και τα γραπτά του, ο Derek Jarman το έκανε αποστολή του να γιορτάσει την gay σεξουαλικότητα και προσπαθούσε να βρει μια θέση στην κοινωνία για αυτήν.
Ο Jarman γεννήθηκε στο Northwood, της Αγγλίας σε μια μεσοαστική στρατιωτική οικογένεια και πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε αεροπορικές βάσεις. Με επιμονή του πατέρα του, σπούδασε στο King's College, του Λονδίνου και μετά πήγε στη σχολή Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο του Slade. Όταν έφτασε στο Slade το 1963, βρήκε μια συναρπαστική «παρέα» συμπεριλαμβανομένου και των ανοιχτά gay καλλιτεχνών David Hockney και Patrick Procktor, και έκανε επίδειξη των πινάκων του σε αρκετές εκθέσεις. Αυτή την περίοδο απόλαυσε την σεξουαλική και καλλιτεχνική ελευθερία της δεκαετίας του 1960 στο Λονδίνο.
Ο Jarman πρωτοέγινε γνωστός σαν σχεδιαστής σκηνικών δουλεύοντας με τον Ken Russell στην ταινία του Devils (1970), και έκανε το ντεμπούτο του αργότερα με το αμφιλεγόμενο Sebastiane (1976), η πρώτη Βρετανική ταινία με θετικό ομοφυλόφιλο περιεχόμενο, και είναι και η πρώτη ταινία που έχει γυριστεί αποκλειστικά στα Λατινικά.
Μετά από το Sebastiane γύρισε την ταινία ορόσημο Jubilee, όπου η Βασίλισσα Ελισάβετ I της Αγγλίας μεταφέρεται σε ένα δυστοπικό, άγριο μέλλον. Το Jubilee είναι αδιαμφισβήτητα η πρώτη πανκ ταινία της Βρετανίας και το καστ περιελάμβανε τέτοιες καλτ φιγούρες όπως τον Wayne County των Wayne County & the Electric Chairs, τους Jordan, Toyah Willcox, και Adam and the Ants.
Όταν τελείωσε την αμφιλεγόμενη Σεξπηρική προσαρμογή της Θύελλας (The Tempest) το 1979 (μια ταινία που έλαβε τις καλύτερες κριτικές από τους γνώστες του Σεξπηρ αλλά αμφισβητήθηκε από αρκετούς συντηρητικούς κριτικούς), ο Jarman πέρασε εφτά χρόνια γυρίζοντας πειραματικές ταινίες χρησιμοποιώντας super 8 mm καθώς προσπαθούσε να συγκεντρώσει λεφτά για την ταινία του Caravaggio (αργότερα ισχυρίστηκε ότι έγραψε το σενάριο δεκαεφτά φορές εκείνη την περίοδο). Τελικά την κυκλοφόρησε το 1986, και η ταινία μάζεψε ένα ευρύ κοινό (και θεωρείται με εξαίρεση το cult Jubilee, η πιο γνωστή του δουλειά). Με το Caravaggio ξεκίνησε και η μακρόχρονη συνεργασία του με την ηθοποιό Tilda Swinton.
Το 1986, ανακάλυψε επίσης ότι ήταν θετικός στον ιό του HIV και αποφάσισε να κάνει την κατάσταση της υγείας του δημόσια. Χωρίς να το θέλει έγινε ένα παράδειγμα προς μίμηση για το πώς είναι να ζει κανείς με το AIDS.
Όταν γύρισε την ταινία του Blue(1993), ήταν τυφλός και πέθαινε από το AIDS. Το Βlue δείχνει μια γαλάζια οθόνη με ένα soundtrack από μουσική, ήχους και αφηγήσεις, μερικές από τις οποίες ήταν οι σημειώσεις που κράταγε ο Jarman στο νοσοκομείο, για να συμβολίσει την τύφλωσή του. Στην σκληρή πραγματικότητα του 1980 και των αρχών του 1990, ο Jarman έγινε ένας σκληρός αγωνιστής υπερασπίζοντας την queer σεξουαλικότητα.
Το 1994 πέθανε από μια αρρώστια που οφειλόταν στο AIDS. Έχει θαφτεί στο νεκροταφείο του Old Romney Church στο Kent της Αγγλίας. Οι Chumbawamba κυκλοφόρησαν το ‘Song for Derek Jarman’ προς τιμή του και το 2008 γυρίστηκε το ντοκυμαντέρ ‘Derek’ για την ζωή του με αφήγηση της μούσας του Tilda Swinton.
