Σε αυτό το ντοκιμαντέρ του, ο Rosa von Praunheim πλάθει την εικόνα μίας υποκουλτούρας η οποία διοικείται από γυναίκες και κάνει μία προσωπική επανεκτίμηση της ιστορίας της ομοφυλοφιλίας και της καταδυνάστευσής της. Ως αποτέλεσμα του Ολοκαυτώματος και μετέπειτα του AIDS, η αρσενική γκέι κοινότητα δέχτηκε πολλά πλήγματα και απώλειες και σύμφωνα με τον Praunheim, οι γυναίκες λεσβίες έχουν πια τοποθετηθεί στην κορυφή του επονομαζόμενου queer κινήματος.
Οι γυναίκες πρωταγωνίστριες στην ταινία αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές γενιές. Επίσης μας δίνουν ένα συνδυασμό της θέσης των ομοφυλοφίλων στην κοινωνία στο παρελθόν και στο παρόν. Η Τουρκάλα DJ Ipec που ζει στο Βερολίνο κινείται χωρίς αμφιβολία μέσα στην σκηνή των κλαμπ. Η δημοσιογράφος Manuela Kay εκδίδει ένα περιοδικό σχετικό με λεσβίες, το L-Mag. Οι Laura και Silke Radosh έχουν κάνει οικογένεια και ανήκουν σε μία ομάδα λεσβιών “Μητέρα και Παιδί”. Η ηθοποιός και αρτίστα του καμπαρέ Maren Kroymann είναι άλλη μία πρωταγωνίστρια που κοιτάει μπροστά. Έπαιξε τη σύζυγο ενός πάστορα στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά “Oh Gott, Herr Pfarrer” (Θεέ μου, Παπά μου), πριν αποκαλύψει λίγο αργότερα ότι είναι γκέι.
Οι άντρες πρωταγωνιστές από την άλλη μεριά, ανήκουν σε μία γενιά που έζησε το Τρίτο Ράιχ και τη Γερμανία στην πιο καταπιεστική περίοδό τους στην Ιστορία. Ο Praunheim κάνει χρήση υλικού που είχε γυρίσει ο ίδιος με τους τώρα πια εκλιπόντες πρωταγωνιστές του, με σκοπό να δημιουργήσει μία σειρά επιβλητικών πορτραίτων. Ο Walter Schwarze και ο Albrecht Becker ήταν και οι δύο στη φυλακή κατά την περίοδο των Ναζί. Ο ένας από αυτούς είχε πέσει σε κατάθλιψη και σχεδόν λύγισε από την όλη εμπειρία. Ο άλλος, ομολογώντας ότι είναι μαζοχιστής, απόλαυσε τον καιρό που ήταν στη φυλακή. Ο Joe Luga από το χώρο της ψυχαγωγίας θυμάται την μεταπολεμική εποχή. Ως τραγουδιστής καμπαρέ, έδωσε μία φορά παράσταση ντυμένος με γυναικεία ρούχα μπροστά στο γερμανικό στράτευμα στο ρωσικό μέτωπο – αλλά δε βρέθηκε στη φυλακή, μέχρι που η κυβέρνηση Adenauer ήρθε στην εξουσία.
