'Η Μαμά Μου, Το Fame Story Και Οι Γκέυ', 4/11/2004

Ο καθένας έχει πλέον τους λόγους του να βλέπει Fame Story. Η Μαμά μου για την Στεφανίδου, εγώ και η φίλη μου για τον Νίκο Μουρατίδη και τον Παναγιώτη Χατζηστεφάνου.

Η  μαμά μου πιστά χαζεύει την Στεφανίδου ακόμα και κάθε μεσημέρι, πιστά όμως την βρίζει όταν θα πει κάτι κακό για τους ομοφυλόφιλους αφού είναι σαν να βρίζει το παιδί της, έχει λεσβία κόρη βλέπετε και μπορεί ακόμα να είναι ομοφοβικη αλλά άμα πουν κακό για το παιδί της…. και ποτέ δεν παραλείπει να με πάρει τηλέφωνο όταν θα εκνευριστεί με τον ρατσισμό της Σκατιάνας και να με ενημερώσει τι είπε ενώ παράλληλα θα φωνάξει «μα καλά σε αυτές τις οργανώσεις που πας κάθε μέρα, καμία μήνυση γιατί δεν της  κάνετε». Οι ερωτήσεις της μαμάς μου είναι αυτές που την κάνουν μορφωμένη γυναίκα, αφού έχει την υπομονή να ακούει και τις απαντήσεις. «Όταν επιτέλους η Ελλάδα ενσωματώσει την Ευρωπαϊκή οδηγία 78/2000 τότε θα μπορούμε να της κάνουμε μήνυση επειδή παρακινεί τις διακρίσεις εις βάρος μια ομάδας του πληθυσμού». Έχει μάθει απέξω την κοινοτική οδηγία 78/2000 και μόνη της πλέον φωνάζει μπροστά στην τηλεόραση «Θα σας πάνε στο Ευρωπαϊκά δικαστήρια άμα δεν αφήσετε το παιδί μου ήσυχο» έχει πλήρη γνώση ότι η χώρα της κινδυνεύει να συρθεί στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια άμα δεν ενσωματώσει την οδηγία.

Στην μαμά μου της έχουμε μάθει να αγαπάει τον Νίκο Μουρατίδη, της είπαμε ότι περήφανα και δωρεάν μας εκφωνούσε τα πρώτα σποτάκια για τα gay Pride, ότι είναι μια πασίγνωστη εκλεκτή ραδιοφωνική φωνή, ότι δεν μασάει  και ότι από την ραδιοφωνική εκπομπή του πάντα μας υποστήριζε. Ότι μπορεί να είναι κάπως εκκεντρικός στον λόγο του αλλά ότι έχει επίπεδο.

Στην λέξη «επίπεδο» την παραπέμπω στον Γρηγόρη Βαλλιανάτο που συμπαθεί πάρα πολύ και που πάντα με αγωνία περιμένει να εμφανιστεί από κάποιο παράθυρο για να «ταπώσει» την πληθώρα ομοφοβικων ομιλητών. Ο Γρηγόρης είναι για όλους μας κάτι σαν την Ούμα Θέρμαν στο Kill Bill. Εμφανίζετε από ένα παράθυρο και με τον λόγο του σκοτώνει όλα τα στρατευμένα μιλιούνια ομοφοβικων.

Αυτό που ήταν πολύ δύσκολο να εξηγήσουμε στην μαμά ήταν η απόλυτη συμπάθεια μας για τον Παναγιώτη Χατζηστέφανου. Από την μια της είναι αδύνατον να καταλάβει τα κοστούμια του, από την άλλη δεν ξέρει τους New York Times και αδυνατεί να δώσει νόημα στην φράση « δικτατορία της ηλιθιότητας», το μόνο που πλήρως αντιλήφθηκε είναι τους χαρακτηρισμούς που απέδωσε ο κύριος Χατζηστεφανου στην Μποκοτα, Βλαχαρα, βλαχογκομενα αλλά ακόμα και από αυτούς τις ξέφυγε η ουσία του χαρακτηρισμού «τελευταία». Εκεί απόρησε και ρώτησε εάν είχε  βγει τελευταία στην Eurovision αλλά σύντομα συνήρθε και θυμήθηκε τον Ρουβά.

Ο Ρουβάς είναι μια πονεμένη ιστορία για την μαμά μου. Είναι ο καημός της και πάντα όταν σε κάποια κουβέντα τον αναφέρουμε ποτέ δεν παραλείπει να μου πει «είδες ο Ρουβάς, πετυχημένος, κάνει ότι θέλει στην προσωπική του ζωή αλλά δεν το διατυμπανίζει, βρήκε και μια όμορφη κοπέλα να λένε ότι είναι δίπλα του, εσύ γιατί δεν κανείς το ίδιο;» Εγώ ακριβώς σε εκείνο το σημείο αλλάζω κουβέντα ή μάλλον αλλάζω όνομα στην κουβέντα, «ο Χατζηστεφανου» της λέω, "είδες που δεν το κρύβει" και ως καλή χριστιανή μου απαντάει «είδες τι είπε ο Χριστοδουλος; Είπε ότι έχεις κουσούρι, τα κουσούρια δεν πρέπει να τα κρύβουμε;»

Η μαμά μου παλαντζάρει με την ομοφοβια της, την θρησκεία της, με την αγάπη της για εμένα, με την ανθρωπιά της και με το τι θα πουν οι γείτονες. Η μαμά μου θα μπορούσε να είναι και υπέρ και κατά των ομοφυλόφιλων, εξαρτάται ποιος της μιλάει εκείνη τη στιγμή. Όταν ακούει τον Χριστοδουλο αναθεωρεί την αποδοχή της για την ομοφυλοφιλία μου, όταν ακούει τον Βαλλιανατο νιώθει σαν Μπουμπουλινα και είναι έτοιμη να πολεμήσει στο πλευρό του. Όταν με κοιτάει στα μάτια δεν βλέπει κανένα κουσούρι πάνω μου, όταν της μιλάει ο Θεός φοβάται μην ξαναβγεί ο Μπους στις εκλογές για τιμωρία του πλανήτη.

Ξέρω ότι ενδόμυχα είχε χαρεί με τις πολιτικές δηλώσεις που καταλάβαινε, του Παναγιώτη, αλλά είχε χάσει τελείως τον νόημα των ουρλιαχτών χαράς εκείνης της νύχτας, τα ουρλιαχτά που βγάζαμε την στιγμή που ο Παναγιώτης Χατζηστεφανου βρισκόταν στο απόλυτο παραλήρημα του, τα παλαμάκια που χτυπάγαμε όταν ο Μουρατίδης πήρε το μικρόφωνο για να τον υπερασπιστεί και μαζί με τα παλαμάκια χτύπαγε ασταμάτητα και το τηλέφωνο, όλη η gay σκηνή της Αθήνας ήταν σε μια έκσταση μαζί με τον Παναγιώτη.

Όλο αυτό ήταν μια άτυπη δικαίωση ή αντιδραστική έξαρση ή υπερβολική εκδήλωση αγανάκτησης ή εξαπόλυση αγαπημένων συνθημάτων και βρισιών που ευχαρίστως άμα είχαμε τα κότσια θα είχαμε όλοι μας κάνει και ίσως είχαμε κάνει ακόμα χειρότερα, ήταν οι φωνές που θα θέλαμε να είχαμε βγάλει όταν κάνανε μήνυση για το μοναδικό gay φιλί στην ελληνική τηλεόραση ή όταν μας κόψανε το Queer As Folk οι ομοφοβικοι συμπολίτες μας ή όταν μας βρίζει η κυρία Στεφανιδου χρόνια τώρα από την καρέκλα της.

Η μαμά μου στο σημείο των ζητωκραυγών αρνήθηκε να προσπαθήσει να καταλάβει τι συγκλονιστικό για εμάς διαδραματιζόταν μπροστά της και πήγε να πιει νερό, τότε ήταν που θριαμβολογήσαμε τηλεφωνικά μαζί με τον Πανό Κούτρα για το απίστευτο χαμό που ο Παναγιώτης προκάλεσε στην ζωντανή εκπομπή και τότε ήταν που μου ήρθε το flash να πάω την μαμά μου να δει την καινούργια δουλειά του Πάνου Κούτρα «Αληθινή Ζωή» μιας και ήταν ίσως ένας τρόπος να της δώσω να καταλάβει νοήματα όπως «την υπέρβαση της τέχνης στην ζωή» ή «την αμφισβήτηση της «ζωής» στην τέχνη» ή να της δείξω μια διαφορετική αληθινή «ζωή» ή έστω απλά να της δείξω πρακτικά την καταπληκτική δουλειά του Παναγιώτη στα κουστούμια και στην σκηνογραφία.

Επίσης σκέφτηκα να της βάλω να ακούσει κάποιες παλιές ραδιοφωνικές εκπομπές του Μουρατίδη που είχα ηχογραφήσει για να δει από πού προέρχεται αυτός ο άνθρωπος, για να καταλάβει μέσα στο πετσί της την διαφορετικότητα, για να καταλάβει ότι αυτά που τώρα της είναι οικεία στην τηλεόραση και μπορεί αβίαστα να επικρίνει, αποτελούν για εμάς κουλτούρα χρόνων, μια κουλτούρα μακριά από την «δικτατορία της ηλιθιότητας» που προβάλει η τηλεόραση.

Δεν ηρωοποιώ κανέναν Μουρατίδη και κανέναν Χατζηστεφανου αλλά είναι καλύτερα τα μηχανάκια της AGB να χτυπάνε κόκκινο από τον Χατζηστεφάνου και τον Μουρατίδη παρά από την Καλομοίρα και την Λάμψη.

Kαι ενώ η μαμά μου θα συνεχίσει να βλέπει Fame Story εγώ μάλλον θα ξεχυθώ την επόμενη Κυριακή στα gay bars στο Γκάζι αφού απολύοντας τον Χατζηστεφάνου και δαμάζοντας με εκφοβιστικές μηνύσεις τον Μουρατίδη, όχι μόνο μου ευνούχισαν την ιδέα κάθε Κυριακή να επαιζε στο video wall στο Sodade το Fame Story αλλά στο τέλος θα μας μείνει μόνο η ονειροπόληση του βουλευτή της δεξιάς κύριου Ιωαννίδη που βλέπει όλο gay στην τηλεόραση. Μήπως ο κύριος Ιωαννίδης βλέπει αποκλειστικά τα επεισόδια Queer As Folk, αλλιώς δεν εξηγείτε πως έπληξαν οι οθόνες μας με gay ενώ εμείς τους ψάχνουμε με το κυάλι.

Maria Cyber

Δημοσίευμα στην εβδομαδιαία εφημερίδα Athens Voice.


*Να σημειωθεί ότι εδώ διαβάζετε τα κείμενα ολόκληρα, αυτούσια, όπως παραδόθηκαν και όχι στην τελική τους μορφή όπως δημοσιεύτηκαν.*


Copyright © 1995-2006 Proud Promotions Greek LGBT Promotions. All rights reserved.

Απαγορεύεται η χρήση ολόκληρου ή μέρους κειμένου, φωτογραφιών ή videos για προβολή σε οποιοδήποτε οπτικό-ακουστικό μέσο χωρίς την έγγραφη άδεια της παραπάνω εταιρίας. Για καλύτερη multimedia εμφάνιση, χρησιμοποιήστε M. S. Internet Explorer V5.0 ή νεότερο, ανάλυση οθόνης 800Χ600 pixels, κάρτα ήχου Sound Blaster και φροντίστε να έχετε εγκατεστημένο το Flash Player plugin.

Αποδοχή
Χρησιμοποιώντας τη σελίδα αυτή, συναινείτε στη χρήση cookies. Περισσότερα...