Ο Αβραάμ Βροχίδης, Υπεύθυνος Επικοινωνίας της ομάδας "Πολύχρωμο Σχολείο", ακτιβιστής, πρόσφατα ανάρτησε στην προσωπική του σελίδα στο facebook άρθρο με θέμα "Χονδροφοβία: υπάρχει τελικά;". Στο κείμενό του, όπου παραθέτει τις προσωπικές του εμπειρίες σχετικά με το θέμα, εμπειρίες ωστόσο κοινές για άτομα που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα με ανάλογες συμπεριφορές, υπάρχει κάλεσμα για ανταλλαγή απόψεων και επικοινωνία σχετικά.
Το Lesbian.gr επικοινώνησε με τον Αβραάμ για την αναδημοσίευση του κειμένου του. Με χαρά μας διαπιστώνουμε ότι η πρωτοβουλία αυτή καταλήγει σε κάλεσμα για την δημιουργία ομάδας κατά των σωματικών διακρίσεων (χοντροφοβία). Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 3 Ιουλίου 2016, στις 18:00 και θα υπάρχει και η δυνατότητα συμμετοχής μέσω skype. Για πληροφορίες σχετικά με τον χώρο που θα πραγματοποιηθεί, επικοινωνήστε με τον Αβραάμ στο [email protected] ή βρείτε τον στο προσωπικό προφίλ του στο facebook.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία στην υπό σύσταση, νέα ομάδα, την οποία στηρίζουμε και αναμένουμε δράσεις κατά της χοντροφοβίας.
Ακολουθεί το κείμενο του Αβραάμ Βροχίδη, το οποίο δημοσιεύθηκε αρχικά στις 25 Ιουνίου 2016:
Επειδή κάποια άτομα εδώ μέσα αντιδρούν αδικαιολόγητα και ανεξέλεγκτα όσον αφορά τη χονδροφοβία που βιώνουμε τα παχουλά άτομα και φροντίζουν να συμβάλλουν και τα ίδια σε αυτό, έχω να αναφέρω κάποια περιστατικά που έχουν συμβεί σε μένα τον ίδιο.1. Κάποια άτομα δεν πιστεύουν ότι έχεις ίσα δικαιώματα με τα αδύνατα, εκφράζοντας ανοιχτά απόψεις όπως: α. "είναι ακραίο να βγεις στο pride shirtless και να δείχνεις τη διατροφική σου διαταραχή", β. '"ες πώς έχεις κάνει το σώμα σου, μοιάζει με γέρου", γ. '"θα βγεις εσύ με αμάνικο έξω; εδώ εγώ δε φοράω αμάνικα'"και δ. "άσε τις γυμνές φωτογραφήσεις και χάσε κανένα κιλό, γιατί γίνεσαι ρεζίλι'" (πείτε μου μόνο αν έχω δικαίωμα να βγω στη θάλασσα για να ξέρω).2. Στα site γνωριμιών ανά πάσα στιγμή μπορεί να δεχτείς κριτική για τα κιλά σου όπως: α. "χάσε πρώτα 20 κιλά και μετά μιλάμε'" και β. '"όσο όμορφο παιδί, γιατί δε χάνεις κάνα κιλό;'"(μου έχει τύχει να μου το πουν και μετά από σεξ).3. Κάποιες φορές όμως δε μένουν σε απλή κριτική και τα σχόλια γίνονται απαράδεκτα και άκρως κακοποιητικά όπως: α. "έχεις θράσος που μιλάς σε γυμνασμένο" και β. '"ταν πεθάνεις, θα είσαι η χαρά των σκουληκιών! θα έχουν να φάνε πολύ πράμα'" Στα περιστατικά αυτά προς μεγάλη μου έκπληξη υπήρξαν άτομα που είναι ‘"φιλαράκια’"εδώ στο facebook, τα οποία ένιωσαν την ανάγκη να υποστηρίξουν ότι είναι θέμα γούστου η σεξουαλική απόρριψη λόγω κιλών -κάτι που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ- και δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τον τρόπο που εκφράστηκε η απόρριψη αυτή. Το είχαν ρίξει μάλιστα στο γεγονός ότι μπορεί να με πληγώνει μία τέτοια απόρριψη και έπρεπε εγώ να αποδείξω ότι αυτό δεν ισχύει, ειδικά όταν περισσότερες είναι οι επιτυχίες που έχω από τις απορρίψεις (δικαιολογούμε το θύτη, κατηγορούμε το θύμα, βλ. περιπτώσεις βιασμού "εσύ προκάλεσες'".Δυστυχώς υπάρχουν άτομα που δε μπορούν να παραδεχτούν ότι ζούμε σε μία χονδροφοβική κοινωνία που προάγει ως υγιές και ιδανικό το γυμνασμένο αρτιμελές σώμα, προβάλλοντας σε κάθε διαφήμιση στην τηλεόραση και σε κάθε περιοδικό τέτοιου είδους πρότυπα, ενώ χαλάει την αισθητική τους και νιώθουν ότι απειλούνται, όταν βγαίνει στη δημοσιότητα ή στο δρόμο κάτι διαφορετικό, όπως το ίδιο γίνεται και όταν φιλιέται δημόσια ένα γκέι ζευγάρι ή περπατάει ένα αγόρι με φόρεμα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα ίδια αυτά άτομα δεν έχουν αντιμετωπίσει τα δικά τους κόμπλεξ και κάνουν προβολή αυτών πάνω σε άλλα άτομα.Επιπλέον, κάποια λίγα -πάλι καλά- άτομα έρχονται να μου δείξουν ότι όλα είναι στο μυαλό μου, γράφοντας σχόλια όπως α. 'δεν υπάρχει χονδροφοβία γύρω μας, μόνος σου εκτίθεσαι και θυματοποιείσαι", β. "μάλλον έχεις μεγάλο κόμπλεξ με τα κιλά σου ο ίδιος" και γ. "γιατί νομίζω ότι κάθε φορά μετά μπαίνεις κάτω από την κουβέρτα σου και κλαις αγκαλιά με το αρκουδάκι σου;'" Καλό είναι να ακούμε τι έχει να μας πει ο άλλος και πώς βιώνει κάτι και όχι να τον αμφισβητούμε. Αν δεν είσαι χονδρό άτομο, δε μπορείς να νιώσεις τι βιώνει ένα χονδρό άτομο, οπότε αφήστε με να ξέρω λίγο καλύτερα τι είναι, αν υπάρχει και πότε βιώνω χονδροφοβία.Θέλω ακόμη να επισημάνω κάτι που θεωρώ σημαντικό: Όταν βρίσκεις το θάρρος να μιλήσεις για κάτι δημόσια, σημαίνει ότι είτε το έχεις λύσει είτε ότι δε σε επηρεάζει πια καθόλου και προσπαθείς να τραβήξεις κι άλλα άτομα που ίσως έχουν βιώσει το ίδιο με σένα, ώστε να καταφέρεις να τα βοηθήσεις να νιώσουν κι αυτά το ίδιο δυνατά. Ναι, κάποτε είχα μεγάλο κόμπλεξ με το σώμα μου, κάτι που η κοινωνία -και όταν λέμε κοινωνία εννοούμε ανθρώπους, συμμαθητές, συντρόφους, οικογένεια- με έκανε να αποκτήσω, αλλά πλέον δε θα καταφέρεις να με λυγίσεις με οποιοδήποτε κακοποιητικό σχόλιό σου.Αυτό που με στεναχωρεί και με κουράζει είναι ότι εγώ μόνος μου πρέπει να μάθω στα άτομα που κάνουν τέτοιου είδους κακοποιητικά σχόλια τι είναι χονδροφοβία και πώς μπορούν τα σχόλια αυτά να επηρεάσουν κάποιο άτομο που νιώθει άβολα με τα κιλά του. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, οποιοδήποτε άτομο ενδιαφέρεται ή/και έχει βιώσει διάκριση λόγω του τύπου σώματός του ή/και νιώθει ή έχει νιώσει στο παρελθόν ντροπή, επειδή το σώμα του δεν είναι όπως θα το ήθελαν οι διαφημιστικές εταιρίες, το προσκαλώ να δημιουργήσουμε μαζί μια body positive ομάδα κατά των σωματικών διακρίσεων με σκοπό την ενδυνάμωση των ατόμων που συμμετέχουν, την καταγραφή σχετικών περιστατικών και την εκπαίδευση για την αντιμετώπιση αυτών.Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντρεπόμαστε για το σώμα που έχουμε και οφείλουμε να το δείχνουμε παντού.Το inbox μου είναι ανοιχτό για όλες, για όλους και για όλα.
