"Το βιβλίο μου μεταμορφώθηκε σχεδόν σε πορνό "
Η συγγραφέας της «Ζωής της Αντέλ» είδε την βραβευμένη στις Κάννες ταινία και αντιδρά έντονα
To λεσβιακό δράμα «Η ζωή της Αντέλ» ήταν η ταινία που πήρε το κορυφαίο βραβείο την Κυριακή στις Κάννες.Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι όλοι ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα του σκηνοθέτη Abdellatif Kechiche.
Η συγγραφέας Julie Maroh, η οποία έγραψε το μυθιστόρημα στο οποίο είναι βασισμένη η ταινία, έγραψε ένα blog post στο οποίο γράφει ότι οι σκηνές σεξ στην ταινία «δεν είναι πειστικές», ότι είναι «γελοίες» και τις παρομοιάζει με πορνό. «Ως φεμινίστρια και λεσβία θεατής, δε μπορώ να επικροτήσω την κατεύθυνση που πήρε ο Kechiche σχετικά μ' αυτά τα θέματα», γράφει η Maroh.
Η συγγραφέας φτάνει στο σημείο να αποκαλέσει τις σκηνές σεξ «ένα βάναυσο και χειρουργικό θέαμα, υπερβολικό και κρύο, το οποίο μετατρέπεται σε πορνό, και μ' έκανε να αισθάνομαι πολύ άβολα.» Η Maroh γράφει ότι στην αίθουσα που είδε την ταινία «ο κόσμος χαχάνιζε... και ότι «μεταξύ αυτών των λίγων που δε χαχάνιζαν ήταν αυτός ο τύπος που καταβρόχθιζε το θέαμα καθώς όλες του οι φαντασιώσεις ενσαρκώνονταν στην οθόνη».«Πιστεύω ότι ο Kechiche κι εγώ έχουμε αντιφατικές αισθητικές προσεγγίσεις, ίσως και συμπληρωματικές.
Ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να γυρίσει αυτές τις σκηνές είναι συνεπής σε σχέση με την υπόλοιπη δημιουργία του. Σίγουρα είναι πολύ μακρινός από τη δική μου μέθοδο, αλλά θα ήταν πολύ ανόητο εκ μέρους μου να απορρίψω κάτι με το πρόσχημα ότι είναι διαφορετικό από το δικό μου όραμα. Αυτά από μένα, ως συγγραφέας.Τώρα, ως λεσβία... Κατά τη γνώμη μου αυτό ήταν που έλειπε από τη σκηνή: οι λεσβίες.
Δεν γνωρίζω τις πηγές πληροφόρησης του σκηνοθέτη και των ηθοποιών (που είναι όλοι στρέιτ, εκτός κι αν αποδειχθεί το αντίθετο) και ποτέ δεν ζητήθηκε η γνώμη μου. Ίσως ήταν εκεί κάποιος για να μιμηθούν αμήχανα τις πιθανές στάσεις με τα χέρια τους, ή/και για να τους δείξει το πορνό των «λεσβιών» (που δυστυχώς σπανίως απευθύνεται σε λεσβιακό κοινό). Διότι – εκτός από μερικά αποσπάσματα – αυτό μου έφερε στο μυαλό: ένα βίαιο και χειρουργικό θέαμα, υπερβολικό και κρύο, σεξ που αυτοαποκαλείται λεσβιακό, το οποίο μεταμορφώθηκε σε πορνό, και μ' έκανε να αισθάνομαι πολύ άβολα. Ειδικά όταν, μέσα στην αίθουσα, όλοι χαχάνιζαν. Η ετεροκανονιστικότητα χαχάνιζε γιατί δεν καταλάβαινε και βρήκε την σκηνή γελοία.
Οι γκέι γέλασαν επειδή δεν ήταν πειστικό, και το βρήκαν γελοίο. Και μεταξύ των λίγων που δεν χαχάνιζαν ήταν αυτός ο τύπος που καταβρόχθιζε το θέαμα καθώς όλες του οι φαντασιώσεις ενσαρκώνονταν στην οθόνη. Καταλαβαίνω εντελώς τη θέληση του Kechiche να κινηματογραφήσει την απόλαυση. Ο τρόπος με τον οποίο γύρισε αυτές τις σκηνές για μένα είναι άμεσα συνδεδεμένος με μια άλλη σκηνή, στην οποία διάφοροι χαρακτήρες μιλούν για το μύθο του γυναικείου οργασμού, ως ... μυστικιστικό και κατά πολύ ανώτερο από τον αντρικό.
Αλλά άντε πάλι, να μετατρέπουμε άλλη μια φορά τη γυναίκα σε κάτι ιερό. Το βρίσκω επικίνδυνο. Ως φεμινίστρια και ως λεσβία θεατής, δε μπορώ να υποστηρίξω την κατεύθυνση του Kechiche σχετικά με αυτά τα θέματα. Όμως περιμένω επίσης με ανυπομονησία το τι θα σκεφτούν οι άλλες γυναίκες για το θέμα. Αυτό είναι απλώς η δική μου προσωπική θέση.
Πηγή: www.lifo.gr
