Το Μουσείο Tate του Λονδίνου παρουσίασε την έκθεση "Queer British Art 1861–1967" η οποία θα διαρκέσει μέχρι την 1η Οκτωβρίου 2017.
Με έργα από το 1861-1967 που σχετίζονται με την ταυτότητα των λεσβιών, των ομοφυλοφίλων, των αμφιφυλόφιλων, των τρανς και των queer (LGBTQ), η έκθεση πραγματοποιείται για την 50ή επέτειο της μερικής αποποινικοποίησης της ανδρικής ομοφυλοφιλίας στην Αγγλία. Η "Queer British Art" διερευνά το πώς οι καλλιτέχνες της εποχής εκείνης εκφράστηκαν, σε μια εποχή που αμφισβητήθηκαν οι μέχρι τότε καθιερωμένες υποθέσεις για το φύλο και τη σεξουαλικότητα.
Βαθιά προσωπικά και οικεία έργα παρουσιάζονται παράλληλα με άλλα έργα τέχνης που απευθύνονταν σε ένα ευρύτερο κοινό, κάτι που έδωσε την αίσθηση μιας κοινότητας όταν δεν αναγνωρίζονταν οι ταυτότητες των «λεσβιών», «gay», «bisexual» και «trans». Από κοινού, αποκαλύπτουν ένα αξιοσημείωτο φάσμα ταυτοτήτων και ιστοριών, από το παιχνιδιάρικο στο πολιτικό και από το ερωτικό έως το εγχώριο.
Με ζωγραφιές, σχέδια, προσωπικές φωτογραφίες και ταινίες από καλλιτέχνες όπως John Singer Sargent, Dora Carrington, Duncan Grant και David Hockney, η ποικιλομορφία της queer βρετανικής τέχνης παρουσιάζεται όπως ποτέ άλλοτε.
Ο επιμελητής της έκθεσης Clare Barlow εξηγεί πως έγινε η επιλογή του όρου "queer" Για τον τίτλο της έκθεσης:
"O όρος Queer έχει μια μικτή ιστορία. Από τον 19ο αιώνα και μετά έχει χρησιμοποιηθεί τόσο ως όρος κακοποίησης όσο και ως όρος των LGBT ανθρώπων να αναφερθούν στον εαυτό τους. Η έμπνευσή μας για τη χρήση του προήλθε από τον Derek Jarman ο οποίος είπε ότι αρχικά τον φόβιζε, αλλά μετά ανέφερε ότι «για μένα να χρησιμοποιήσω τη λέξη queer είναι απελευθέρωση».
Πιο πρόσφατα, βέβαια, έχει καθιερωθεί ως ρευστός όρος για ανθρώπους διαφορετικής σεξουαλικότητας και ταυτότητας φύλου. Οι ιστορικοί της σεξουαλικότητας έχουν επίσης υποστηρίξει ότι είναι προτιμότερο να υπάρχουν διαφοροποιήσεις όρων και ορισμών για την σεξουαλικότητα στο παρελθόν, καθώς αυτά συχνά δεν χαρτογραφούν τις σύγχρονες σεξουαλικές ταυτότητες.
Εκτός από τη διεξαγωγή έρευνας κοινού, πήραμε συμβουλές από το Stonewall και άλλες LGBT Οργανώσες και πραγματοποιήσαμε ομάδες εστίασης με τους ανθρώπους των ΛΟΑΤ. Οι συμβουλές από όλες αυτές τις πηγές ήταν συντριπτικά ότι πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε. Ενώ δοκιμάσαμε άλλους τίτλους, καμία άλλη επιλογή δεν συμπεριλάμβανε την πλήρη ποικιλομορφία της σεξουαλικότητας και των ταυτοτήτων φύλου που εκπροσωπούνται στην έκθεση".
