Η Μπρουκ είναι τρίτη γενιά πυροσβέστης: τόσο ο πατέρας της, όσο και ο παππούς της είχαν υπηρετήσει στο Σώμα, ο πρώτος μάλιστα ήταν παρών στην τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου.
Σε ηλικία 11 ετών, ο Τζόρτζι -όπως ήταν τότε το όνομα της Μπρουκ- έγραψε ένα γράμμα στη μητέρα του, λέγοντάς του ότι κλαίει κάθε βράδυ και ότι είναι ομοφυλόφιλος. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος που ήξερε για να προσδιορίσει τον εαυτό του εκείνη την εποχή.
Μόνο μετά την αποφοίτηση από την Πυροσβεστική Ακαδημία αποφάσισε ότι ήθελε πλέον να προσδιορίζει τον εαυτό της γυναίκα, γεγονός που της προκάλεσε προβλήματα στη σχέση της με τους συναδέλφους της στον πρώτο πυροσβεστικό σταθμό που δούλευε.
Το ντοκιμαντέρ της Τζούλι Σόκολοου «Φλεγόμενη Γυναίκα» που έκανε πρεμιέρα στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, παρακολουθεί την απίστευτη ιστορία της. Από ένα παιδί που αισθανόταν καλά μόνο όταν βρισκόταν στη σκηνή και έπαιζε έναν ρόλο ή όταν διάβαζε ιστορίες με σούπερ ήρωες, ανθρώπους διαφορετικούς που πάλευαν ακολουθώντας την προσωπική τους ηθική, σε σύμβολο για την LGBT κοινότητα και φορέα αλλαγής σε ένα παραδοσιακών αρχών Σώμα.
Μόλις το 1982 κατάφεραν οι πρώτες γυναίκες να εργαστούν στο Πυροσβεστικό Σώμα της Νέας Υόρκης και τα πρώτα χρόνια συχνά ήταν τα περιστατικά εκφοβισμού και σεξουαλικής παρενόχλησης, με μία γυναίκα να δέχεται μαχαιριά από συνάδελφό της και άλλη μία να δέχεται σεξουαλική επίθεση έξω από τον πυροσβεστικό σταθμό που εργαζόταν.
Σε αυτό το τοπίο, η Μπρουκ χρειάστηκε να πολεμήσει τις προκαταλήψεις και έγινε γνωστή όταν συμμετείχε σε καμπάνια για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας φορώντας τη στολή της και ένα μπλουζάκι που γράφει «So Trans, So What».
Σήμερα, η Μπρουκ προσφέρει στήριξη σε παιδιά της LGBTQ κοινότητας, ενώ μάχεται υπέρ της μεγαλύτερης διαφοροποίησης στις τάξεις των πυροσβεστών, με την συμμετοχή περισσότερων γυναικών και μελών μειονοτήτων στο Σώμα.