Αυτό το καρτ ποστάλ μαζί με λουλούδια ήθελα να πάω την Τρίτη στο μαιευτήριο όταν γεννήθηκε το πρώτο παιδί του αδερφού μου αλλά ήξερα ότι εκτός από τον αδερφό μου, ούτε η γυναίκα του, ούτε τα πεθερικά ούτε και η μάνα μου που την πιάνουν τα «καθώς πρέπει» μπροστά σε κόσμο, θα εκτιμούσε το χιούμορ μου και το χειρότερο άμα έβγαινε αληθινό θα ήταν σαν να με κυνηγάει η κατάρα ότι εγώ το προκάλεσα.
Και το βάρος θα ήτανε μεγάλο γιατί καλά η δικιά μου οικογένεια που με έχει αποδεχτεί αλλά τα πεθερικά που με έχουν απλώς ανεχτεί και η γυναίκα του αδερφού μου που σε κουβέντα το δήλωσε μεγαλοφώνος ότι δεν θέλει το παιδί της να βγει gay και αισθάνθηκα τέτοια προσβολή αλλά το δικαιολόγησα με την κλασσική ατάκα «Ναι, σε καταλαβαίνω, δεν θες να δυσκολευτεί στην ζωή του». Έπλασα στο μυαλό μου όλη την σκηνή να δίνω τα λουλούδια με την κάρτα και το χαρούμενο δωμάτιο του Ιασώ να βουβαίνεται και αποφάσισα να μην το κάνω. Σκέφτηκα ότι στο δικό μου παιδί οι φίλες μου θα μου έφερναν αυτό το καρτ ποστάλ και θα γελάγαμε όλες μαζί αλλά εκεί όχι μόνο τραγικά θα με παρεξηγούσαν αλλά θα με θεωρούμουνα και βλάστημη σαν να τους ευχόμουνα η αγαπημένη μου πρώτη ανιψιά να έχει κάποια αρρώστια.
Την επόμενη μέρα το πρωί με παίρνει ο αδερφός μου τηλέφωνο και μου λέει «Βάλε σε παρακαλώ την φωτογραφία του μωρού στο website σου να μπορώ να την δείξω στην δουλειά» και εγώ παρατάω όλες τις δουλειές μου και μέσα σε 5 λεπτά ανέβασα στα news, στη κεντρική σελίδα την φωτογραφία της μικρής καινούργιας μου ανιψιάς,
Όλο το γραφείο του έμπαινε στην κεντρική σελίδα του lesbian.gr για να δει την κορούλα του αδερφού μου και εγώ ένιωθα τόσο περήφανη όχι μόνο για το νέο μωράκι στην οικογένειά μας αλλά γιατί για μια ακόμα φορά ο αδερφός μου, μου απέδειξε ότι πραγματικά «δεν τρέχει τίποτα» που είμαι λεσβία. Το ίδιο βράδυ κουβεντιάζαμε από το τηλέφωνο και χαριτολογώντας λέγαμε ότι όταν το μωρό μεγαλώσει θα του λέμε ότι η πρώτη του φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο μεγαλύτερο ελληνικό Lesbian portal.
Είναι υπέροχο η οικογένεια σου να σε αγαπάει τόσο και να σε δέχεται ισότιμα και ενώ αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο η διαφορετική σεξουαλικότητα σου στις περισσότερες περιπτώσεις σε απομονώνει από αυτούς που αγαπάς με έναν περίεργο, ύπουλο τρόπο.
Ένα πιτσιρίκι που έχει δυο μαμάδες, στο Λονδίνο, φόραγε ένα μπλουζάκι που έγραφε «Αφήστε τους γονείς μου να παντρευτούν» και θα ήθελα να δω, εδώ, τι θα του έλεγαν οι διάφοροι Χριστοδούλικοι. Θα του πρότειναν να έλεγε την φίλη της μαμάς του «θεία» άσχετα εάν η μαμά του και η «θεία» είναι ζευγάρι 10 χρόνια, θα του λέγανε ότι είναι πιο φρόνιμο η Britney Spears να παντρεύεται και να χωρίζει από χόμπι μέσα σε ένα 24ωρο παρά οι δικοί του γονείς που αγαπιόνται 10 χρόνια. «Δεν έχουν δικαίωμα να παντρευτούν γιατί είναι και οι δυο το ίδιο φύλο» και θα του πρότειναν ότι καλύτερα είναι η μαμά του να παντρευτεί την τράπεζα σπέρματος ή έναν μπαμπά που δεν αγαπάει και να είναι όλοι δυστυχισμένοι παρά να είναι ευτυχισμένη με την φίλη της γιατί αυτό στην κοινωνία μας δεν επιτρέπεται. Και στο τέλος θα του ρίχνανε την συντριπτική κατραπακιά «Η μαμά σου αφού δεν αγαπάει κανέναν μπαμπά δεν θα έπρεπε να είχε κάνει εσένα.»
Ο μπαμπάς μου ψιθύρισε από το τηλέφωνο «Θέλω και ένα μωράκι από εσένα» και ήξερα ότι το έλεγε χωρίς να εννοεί ότι θα πρέπει να αλλάξω τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις. Κλείσαμε το τηλέφωνο και μου ήρθαν όλα τα 5 πρώτα επεισόδια του L Word, η πρώτη στην ιστορία λεσβιακή τηλεοπτική σειρά, ένα σήριαλ με αποκλειστικά λεσβίες χαρακτήρες και έναν μοναδικό άντρα σε όλο το σήριαλ και δυστυχώς απατημένο. Μέσα σε όλα αυτά τα lesbian story που διαδραματίζονται βλέπουμε και δυο όμορφες κοπέλες να έχουνε μακροχρόνια σχέση και να προσπαθούνε μήνες πολλούς να κάνουν έναν παιδί, ψάχνανε δωρητή σπέρματος ή φίλο τους να τους δώσει το σπέρμα ακόμα και group sex πήγανε να κάνουνε για να αποκτήσουν το πολυπόθητο σπέρμα και επιτέλους τα καταφέρανε και έφτασε η στιγμή που η επιτυχημένη businesswoman έπρεπε να ανακοινώσει στον πατέρα της ότι η φίλη της θα κάνει το παιδί τους και θα τον κάνανε παππού. Το τέλος του επεισοδίου κλείνει με τον πατέρα της να λέει «Αυτό το παιδί δεν είναι εγγόνι μου γιατί καμία συγγένεια αίματος δεν μας δένει». Άραγε άμα υιοθετούσαν ένα παιδί θα το αναγνώριζε ως εγγονάκι του;
Βγαίνουμε; Βγαίνουμε από την «ντουλάπα μας»; Βγαίνουμε για καμία βόλτα στα gay bars της πόλης μας; Βγαίνουμε στα κανάλια; Βγαίνουμε στους δρόμους; Βγαίνουμε ηθικά από τα σύνορα μας και γινόμαστε Ευρώπη;…
