Το ακροδεξιό, φασιστικό κόμμα της Γερμανίας, Alternative für Deutschland ή AfD, μπαίνει ως τρίτο κόμμα στην Γερμανική Βουλή.
Είναι η πρώτη φορά, από το 1949, που ένα φασιστικό κόμμα καταφέρνει μια τέτοια νίκη στην Γερμανία και οι μνήμες ζωντανεύουν απειλητικά. Διαβάζοντας διάφορες αναλύσεις στην Ελληνική ειδησεογραφία, σημειώνεται ότι το κόμμα τελευταία έκανε μια τέτοια ακραία στροφή στην ακροδεξιά ρητορική σχετικά με το θέμα των μεταναστών. Κάνουν λάθος! Ήταν από τα γεννοφάσκια του ένα φασιστικό κόμμα. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες... Είναι σαν να μας ετοιμάζουν για κάτι… "Μετά άλλαξαν, μας κορόιδεψαν"…
Το θέμα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο καθώς το φασιστικό αυτό μόρφωμα έχει διορίσει μια λεσβία ως την νέα ηγέτη του - μια περίπλοκη έκβαση για μια ομοφοβική ομάδα που σθεναρά αντιτάχθηκε στον γάμο του ίδιου φύλου καθώς και σε άλλα δικαιώματα για τους LGBTQ ανθρώπους.
Η Weidel είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλη και ζει μαζί με τη σύντροφό της και τα δύο τους παιδιά. Ενώ αυτό είναι ένα «κακό» παράδειγμα με τη γραμμή του κόμματός της, η ιστορία της ως πρώην τραπεζίτης της Goldman Sachs, καθώς και ως υποστηρίκτρια μιας ξεκάθαρης ξενοφοβίας, είναι σύμφωνα με τις προτεινόμενες πολιτικές του κόμματος.
Σε ομιλία της, η Weidel κάλεσε τους ψηφοφόρους να συστρατευτούν και να αγωνιστούν μαζί. Τόνισε ότι η λεγόμενη "πολιτική ορθότητα" είναι ένα μείζον πρόβλημα. "Δεν θέλουμε να εισάγουμε εμφύλιους πολέμους στους γερμανικούς δρόμους. Η πολιτική ορθότητα ανήκει στον σωρό σκουπιδιών της ιστορίας ", ανέφερε, όπως έγραψε το LGBTQ Nation.
Όταν η Weidel ερωτήθηκε από δημοσιογράφους πώς το κόμμα της θα μπορούσε να αντέξει τον τρόπο ζωής της ηγέτιδάς του που είναι διαμετρικά αντίθετος με την ιδεολογία του - ονομάζει την παιδοθεσία από lgbt γονείς «παιγνίδι για τις σεξουαλικές προτιμήσεις μιας δυνατής μειονότητας», υποστηρίζει ότι τα σχολεία πρέπει να είναι υποστηρικτές για τους «παραδοσιακούς ρόλους των φύλων» και για τον ρόλο των γυναικών - απάντησε απλώς ότι διατηρεί την προσωπική της ζωή ξεχωριστά από τη δημόσια…
Παραδόξως, ωστόσο, το κόμμα της απολαμβάνει λεγεώνες υποστήριξης από ομοφυλόφιλους και τρανς ανθρώπους στην Γερμανία! Οι «Εναλλακτικοί Ομοφυλόφιλοι», παλαιότερα γνωστοί ως «ομοφυλόφιλοι στο AfD», είναι μια ομάδα LGBTQ υποστηρικτών του ακροδεξιού κόμματος. Ο Αλέξανδρος Τάσης (Έλληνας μετανάστης στην Γερμανία ο οποίος υποστηρίζει ότι είναι Γερμανός και είναι ανοιχτά γκέι, εκλεγμένος πλέον βουλευτής του ακροδεξιού κόμματος) δήλωσε την περασμένη εβδομάδα στο DW ότι υποστηρίζει τις θέσεις της AfD σχετικά με την εκπαίδευση και στην πραγματικότητα θέλει να σταματήσει η "σεξουαλική αγωγή" στα σχολεία. Το ονομάζει «πρώιμη σεξουαλικότητα» και «φαινομενική τρέλα».
Ο Αλέξανδρος Τάσης, συνεχίζει, αν και διαφωνεί με τη στάση της ομάδας του σχετικά με την ομοφυλοφιλική υιοθεσία, υποστηρίζει ότι τον βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η έμφαση που δίνει το κόμμα του στις «κλασικές οικογένειες».
Πολλοί queer και τρανς ψηφοφόροι υποστήριξαν το AfD, ανέφερε η DW, καθώς τους προσέλκυσαν οι αντι-μουσουλμανικές και αντι-μεταναστευτικές θέσεις του κόμματος.
Αυτό δεν είναι πολύ διαφορετικό απ' ότι έχουμε δει σε πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (αλλά και στην Αμερική του Trump). Οι ισλαμοφοβικές εκστρατείες χρησιμοποιούνται ως ένας τρόπος για να πεισθούν οι άνθρωποι ότι οι πολιτικές κατά της μετανάστευσης είναι το πιο σημαντικό και πως τα δικαιώματα των LGBTQ θα παραμείνουν προστατευμένα. Ο λευκός Ολλανδός πολιτικός Geert Wilders το πέτυχε αυτό στην χώρα του, ενώ στη Γαλλία το ποσοστό των LGBTQ ανθρώπων που υποστήριξαν το κόμμα της Λεπέν, ήταν 2 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από τον μέσο όρο των στρέιτ ψηφοφόρων, σύμφωνα με τη Γαλλική εταιρεία δημοσκοπήσεων IFOP!
Αν και το AfD δεν έχει κάνει καμία κίνηση για να αποδείξει ότι υποστηρίζει τα LGBTQ δικαιώματα, η εκλογή της Weidel εξακολουθεί να ερμηνεύεται ως προσπάθεια του AfD για να αποφύγει την «περιθωριακή» του εικόνα και ειδικότερα να αποστασιοποιηθεί από ένα άλλο υπερεθνικιστικό, άκρα δεξιό κόμμα στη χώρα, το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (National Democratic Party of Germany).
Αυτή η τακτική είναι κοντά στην έννοια του "pinkwashing", ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την πρακτική να χρησιμοποιούνται queer και trans θέματα και άνθρωποι για να μειώσουν το βάρος νεοφιλελεύθερων, δεξιών πολιτικών, καταπιεστικών σε άλλες μειονοτικές ομάδες.
Το AfD ανασχημάτισε την ηγεσία της, αφού ο πρώην ηγέτης του κόμματος, Frauke Petry, παραιτήθηκε. Ο Petry είχε προηγουμένως ζητήσει από ομάδες πολιτών που έκαναν περιπολίες να πυροβολούν πρόσφυγες που προσπαθούσαν να περάσουν στη Γερμανία ενώ συνέκρινε τις μειονότητες με τα σκουπίδια, λέγοντας: "Τι πρέπει να κάνουμε; Η Γερμανία είναι πολύχρωμη; Ένας κομποστοποιημένος σωρός είναι επίσης πολύχρωμος"! Έχει επίσης αρνηθεί δημόσια το Ολοκαύτωμα και ότι υπάρχει αντισημιτισμός.
Νωρίτερα, φέτος, σε μια άλλη μη εύκολα ερμηνεύσιμη κίνηση από το φασιστικό κόμμα, οι εικόνες του Τσε Γκεβάρα χρησιμοποιήθηκαν στην διαφημιστική του εκστρατεία (στα ελληνικά εγχώρια μάλλον μοιάζει κατανοητό - πρόσφατα εξομοιώσαμε τον κουμμουνισμό με τον ναζισμό).
Είμαστε σίγουροι ότι στην χώρα μας δεν έχουμε μπει για τα καλά και εμείς στην λογική του "ροζ ξεπλύματος" και δεν παίρνουμε μέρος σε αυτό, δίχως ακόμα-ακόμα να το καταλαβαίνουμε;
Στα "φιλικά" προς τα lgbt άτομα ενημερωτικά μέσα της χώρας μας, οι ειδήσεις για γκέι, λεσβίες και τρανς άτομα, από την άλλη άκρη του κόσμου, αναπαράγονται με εκπληκτική ταχύτητα (πολύ πιο τάχιστα από κάθε εγχώρια lgbt είδηση που αντιμετωπίζεται με δυσπιστία). Συνήθως οι ειδήσεις αυτές έχουν να κάνουν με καταναλωτισμό, με σεξ και, όταν θέλουμε να επικαλεστούμε ευαισθησία και συναίσθημα, με οικογένειες και εικόνες μικρών παιδιών με δύο γκέι μπαμπάδες. Δεν μας αφορά, όμως, η προσωπικότητα, οι απόψεις και δη οι πολιτικές πεποιθήσεις, αυτών των ανθρώπων. Κανένας δεν αναλογίστηκε πως αυτός ο σταρ των media γκέι μπαμπάς βγάζει λεφτά, πως διατηρεί αυτή την πλαστική του εικόνα με δυο-τρία παιδιά και αν έχει δυο τρεις έγχρωμους μετανάστες να τον «υπηρετούν». Αν είναι σωστός εργοδότης…
Συνηθίζουμε να "θεωρούμε" ορατότητα και υποστηρικτική την εικόνα κάθε lgbt ατόμου. Αυτό δεν θυμίζει, λίγο, τα σχόλια που διαβάσαμε πολλές φορές στα social media, σε πρόσφατες διαμάχες μέσα στην εγχώρια lgbt κοινότητα, με το ερώτημα για το αν η Χρυσή Αυγή κατέβαζε έναν υποψήφιο γκέι βουλευτή, θα τον ψηφίζαμε; Μια μελλοντική εικόνα ενός υποθετικά γκέι «Κασιδιάρη» με τον σύντροφο και το παιδί του θα ήταν για εμάς ορατότητα;
Αν μια εταιρεία, που καταστρέφει το περιβάλλον ή καταπιέζει τους εργαζόμενούς της, μπορεί να είναι σύμμαχος της lgbt κοινότητας, τότε χωράει ως σύμμαχός μας ένα κόμμα που θέλει να μας προστατεύσει από τους μετανάστες; Και αν τώρα θεωρούμε ότι οι μετανάστες δεν αποτελούν ακόμα κίνδυνο για εμάς, είμαστε σίγουροι ότι αυτό θα συνεχίσει να ισχύει αν έρθει η ώρα για μια γενικευμένη, ξενοφοβική καμπάνια ενός ακροδεξιού ή καλά «κρυμμένου» ακροδεξιού κόμματος;
Στο όνομα της ανάπτυξης μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε τα ίδια τα lgbt άτομα και πόσες υποχωρίσεις μπορούμε να δεχτούμε στο όνομα μιας οικονομικής κρίσης; Δεν μοιάζει πολύ μακριά από την αντίδραση των μέσων ενημέρωσης αλλά και των Αθηναίων σχετικά με την μόλυνση του Σαρωνικού από πετρέλαιο... Όλοι αντέδρασαν και θορυβήθηκαν. Αντιθέτως δεν αντέδρασαν το ίδιο με την μόλυνση του περιβάλλοντος από την El Dorado, γιατί αυτή δεν είναι κοντά μας, δεν μας αφορά. Εκεί είναι "μόλυνση" δικαιολογημένη στο όνομα της πολυπόθητης ανάπτυξης...
Αν μια αστυνομία που, στην πλειονότητά της, ψηφίζει Χρυσή Αυγή, "κυνηγάει" μετανάστες και δεν δέχεται, ακόμα-ακόμα, και τους ίδιους τους γκέι αστυνομικούς, μπορεί να εκπροσωπηθεί σε ένα lgbt γεγονός, είναι σύμμαχός μας; Είναι το ίδιο να καλωσορίζεις γκέι αστυνομικούς σε ένα Pride που καταγγέλλουν την υπηρεσία τους ή μέρος των συναδέλφων τους ως ομοφοβικούς από το να εκπροσωπήσουν στο Pride την ομοφοβική υπηρεσία τους;
Αστυνομικοί χτύπησαν μετανάστη μουσικό δρόμου στο Μοναστηράκι και μέσα στο Α.Τ. Ομονοίας, προχθές
Δυστυχώς η lgbt κοινότητα στην Ελλάδα ακόμα ασχολείται και θα ασχολείται με τα αποτελέσματα της Γερμανίας, μέχρι να έρθει η σειρά μας να «πέσουμε από τα σύννεφα». Δεν ασχολούμαστε με τα δικά μας θέματα και δεν ανοίγουμε πεισματικά διάλογο. Μοιάζουμε να φοβόμαστε την αλλαγή μέσα στην ίδια μας την κοινότητα, αλλαγή λειτουργείας και νοοτροπίας, ενώ ζητάμε από την κοινωνία να αλλάξει τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει.
Η ανάρτηση της Πάολα μας βάζει σε σκέψεις... Και πριν βιαστούμε να χαρακτηρίσουμε σαν εκκεντρική κάθε άποψη που δεν έχουμε συνηθίσει ή δεν μας καλοβολεύει, ας αναλογιστούμε πόσο η συνήθεια είναι συνυφασμένη με το στερεότυπο…
